“Το 1922 ο Ελληνισμός έφτασε μπροστά στο όνειρο της πραγματώσεως της Μεγάλης Ιδέας. Ο Ελληνικός Στρατός ατένιζε την Αγιά Σοφιά, ευρισκόμενος λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη.
Οι άτιμοι «σύμμαχοι» φρόντισαν το όνειρό μας να γίνει εφιάλτης. Όμως, μέσα σε τρεις γενιές δεν χάνεται το όνειρο και ο πόθος χιλιάδων χρόνων ιστορίας.
Οι εβραίοι για 2.000 χρόνια έλεγαν: “του χρόνου στην Ιερουσαλήμ”. Εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές από την πλευρά μας δεν πρέπει να λησμονούμε σε κάθε περίσταση να λέμε: “του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη, στην Σμύρνη, στην Τραπεζούντα, στην Κερασούντα, στην Αδριανούπολη.”
Ημέρες πικρές οι ημέρες στα τέλη του Αυγούστου και στις αρχές του Σεπτεμβρίου, ημέρες που μας θυμίζουν τις φλόγες της Σμύρνης το 1922. Για να φτάσουμε εκεί συνέβησαν πολλά … Ήρωες γίνανε προδότες και Μεραρχίες ολόκληρες του Ελληνικού Στρατού έμειναν από άλλα στρατιωτικά σώματα ακάλυπτες και αιχμαλωτίστηκαν για να μπορέσουν κάποιοι να επιβάλουν την δική τους εξουσία μέσα από τις φλόγες μίας εθνικής καταστροφής.
Στην προδοσία του 1922 συμμετείχαν πολλοί … Συμμετείχαν οι “σύμμαχοι”, αλλά και Έλληνες και ανάμεσα σε αυτούς βεβαίως οι κομμουνιστές.
Η κομμουνιστική προδοσία στην Μικρά Ασία
Τα στοιχεία εις βάρος του κομμουνιστικού κινήματος είναι συντριπτικά. Άλλωστε και οι ίδιοι οι κομμουνιστές δεν θα έλεγα ότι το έχουν παραδεχτεί γιατί δεν το θεωρούν σφάλμα(!), είναι υπερήφανοι γι’ αυτό! Ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης» της 12 Ιουλίου 1935 είχε γράψει:
«Ριζοσπάστης»: «Αν δεν νικιόμασταν στη Μ. Ασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μεις μεγάλη Ελλάδα. Τη «λευτεριά» μας θα τηνε στηρίζαμε στην υποδούλωσι του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ. Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίση την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνη την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο.
Δεν είναι αυτός ο δρόμος της ειρηνικής δημοκρατικής συμβίωσης των λαών της νοτιανατολικής Ευρώπης. Η Μικρασιατική εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία μα στρεφότανε ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε».
Παρ’ όλο όμως το γεγονός ότι τα στοιχεία και τα ντοκουμέντα είναι συντριπτικά και αποδεικνύουν ότι οι κομμουνιστές έπαιξαν προδοτικό ρόλο στην Μικρά Ασία αυτό παραμένει ΑΓΝΩΣΤΟ στον Ελληνικό λαό.
Σχετικά με το ζήτημα αυτό υπάρχουν επίσημα έγγραφα, όπως η αναφορά του Επιτελάρχου της Στρατιάς της Μικράς Ασίας (του Νοτίου συγκροτήματος), του Στυλιανού Γονατά, με ημερομηνία 9 Ιουνίου 1922, στην οποία τονίζεται ότι οι κομμουνιστικές ιδέες δηλητηριάζουν το ηθικό του στρατεύματος.
Εκτός όλων αυτών, υπάρχει και το δεδομένο ότι ο Κεμάλ στάθηκε στα πόδια του με την πλούσια παροχή χρημάτων και όπλων από την Σοβιετική Ένωση του Λένιν. Και αυτό λεπτομέρεια! Όπως λεπτομέρεια ίσως είναι και αυτό που έγραψε η εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 1922.
Διαβάζουμε τα παρακάτω από τα πρακτικά της περίφημης δίκης των έξ:
“Κατά την σημερινήν συνεδρίασιν του Εκτάκτου Στρατοδικείου κατέθεσε ο ταγματάρχης κ. Παναγάκος. Ο μάρτυς λέγει, ότι ελήφθησαν κατά των φυγάδων αυστηρά μέτρα όπως κατορθωθή η επιβίβασις επί των τραίνων των τραυματιών και των προσφύγων. Προσθέτει ότι η κατάστασις ήτο τοιαύτη, ώστε όπου διήρχοντο φυγάδες και αυτά τα συντεταγμένα τμήματα απεσυντίθεντο.
Πρόεδρος: -Που αποδίδεται την κατάστασιν αυτήν; Αυτός ήτο ο στρατός, τον οποίον ηξεύρατε προτήτερα;
Μάρτυς: -Την κατάστασιν αυτήν επέφεραν η κόπωσις, η φθορά του καλού υλικού, η παράτασις της εκστρατείας, αι διαψευδόμεναι συχνά ειδήσεις των εφημερίδων, ότι ταχέως θα έχωμεν ειρήνην, αι πολιτικαί διαμάχαι των αξιωματικών, αλλά, προ παντός ο κομμουνισμός. Προέκυψε τούτο εκ των ανακρίσεων, τας οποίας ενήργησεν ο δικαστικός σύμβουλος της Φρουράς Σμύρνης. Εκ των ανακρίσεων απεδείχθη ότι έδρα του Κομμουνισμού ήτο το Ουσάκ. Αληθές είνε ότι είχεν απαγορευθή η μεταφορά εις το μέτωπον ριζοσπαστικών φύλλων, αλλ’ ο εχθρός εφρόντιζε να αποστέλλη τοιαύτα δι’ αεροπλάνων”.
-Όλα αυτά αποτελούν ιστορία και θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα για την στάση του επισήμου κομμουνιστικού κινήματος στο ζήτημα της Μακεδονίας, της Θράκης και της Βορείου Ηπείρου.
Αυτήν όμως την Ιστορία, αυτοί που σήμερα μας εξουσιάζουν δεν θέλουν να την γνωρίζει ο Ελληνικός λαός και προπαντός δεν θέλουν να την γνωρίζουν οι νέοι. Γιατί τότε θα καταλάβουν ποιοι είναι αυτοί που παριστάνουν τους πατριώτες και τους αγωνιστές για τα εθνικά θέματα. Προς τον σκοπό αυτό η «Χρυσή Αυγή» με όσες δυνάμεις διαθέτει θα δώσει την μάχη της. Την μάχη της Αλήθειας.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ