“Α φιλοχρηματία Σπάρταν ολεί”
«Όσοι τη δόξα αληθινά αγαπάνε,
Ποτέ τους δε γνοιαστήκανε να μάθουν
Ποιος ήταν νικητής στις Θερμοπύλες:
Ο Ξέρξης ή ο πιστός δούλος του Υδάρνης.
Γιατί το νιώθουν πως στις Θερμοπύλες,
Όταν Λεωνίδες τα στενά κρατάνε
Για την τιμή που ξέρουν να πεθαίνουν,
Το νικημένο η δόξα στεφανώνει»
Λ. ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ – ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
Δεν ήταν μόνον ο Εφιάλτης, υπήρχαν και οι Μηδίσαντες και οι αδιάφοροι, αυτοί που έμειναν απαθείς απέναντι στην εισβολή των βαρβάρων. Σήμερα στην θέση όλων αυτών, που τότε πρόδωσαν τον ιερό αγώνα των Πανελλήνων αυτοί που παραχωρούν την Εθνική μας Κυριαρχία και έχουν υποδουλώσει την Πατρίδα μας στους ξένους.
Δεν Τιμά η επίσημη πολιτεία την Μάχη των Θερμοπυλών και είναι φυσικό γι’ αυτούς, που σήμερα εξουσιάζουν την Πατρίδα μας, να μην είναι αρεστό να τιμώνται οι Γενναίοι, που έπεσαν για να μη περάσει ο βάρβαρος γιατί ποτέ τους δεν θα μπορέσουν να νιώσουν και να αποδεχθούν τα Αιώνια Ιδανικά, για τα οποία λίγοι ξεχωριστοί απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες είχαν το θάρρος όταν ο Πέρσης τους ζήτησε να παραδοθούν να απαντήσουν με δύο μόνον λέξεις, με την πλέον ηρωική φράση της παγκόσμιας Ιστορίας:“Μολών Λαβέ”!
Αυτοί οι ξεχωριστοί άνδρες που βάδισαν με Αξιοπρέπεια προς τον θάνατο, που νίκησαν τον θάνατο και έγιναν ο Μύθος και το αιώνιο τραγούδι της Αρετής των Ελλήνων.
Πεπρωμένο του Έθνους η επιστροφή στις Αρχαίες Αξίες και τα Ιδανικά. Εκείνα, όμως, τα Μεγάλα Χρόνια μη ξεχνάμε ότι οι πρώτοι στην Πολεμική Αρετή, οι άριστοι του ξίφους, ήσαν και ξεχωριστοί άνθρωποι του πνεύματος και δημιουργοί πολιτισμού. Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης είχε συμμετάσχει και επιδείξει γενναιότητα σε επτά πολεμικές εκστρατείες, ενώ ο Αισχύλος ο μέγας τραγωδός, όταν πέθανε εξόριστος από την “δημοκρατία” των δημαγωγών μακριά από την Αθήνα, στο νεκρικό του επίγραμμα, που έγραψε αυτός ο ίδιος, δεν είπε να γράψουν ότι ήταν μέγας ποιητής, αλλά ότι υπήρξε Σαλαμινομάχος! Αυτή ήταν η μεγάλη δόξα για τον Αισχύλο, αυτοί ήταν τότε οι Έλληνες!
Σήμερα στην εποχή της παρακμής το να είναι κανείς άνθρωπος των γραμμάτων σημαίνει να είναι ένας κακομοίρης και τις περισσότερες φορές ένας αρνητής πατρίδας ψευτοδιανοούμενος!
Ο θρίαμβος του χυδαίου γραικύλου
Με το ξίφος και την γραφίδα γράφτηκε το αιώνιο τραγούδι του πολιτισμού, το Έπος των Ελλήνων, μέσα στο οποίο ανεκτίμητος Αδάμας είναι η Μάχη των Θερμοπυλών! Και όχι άδικα δοξάστηκε περισσότερο και από τον Μαραθώνα και από την Σαλαμίνα και από τις Πλαταιές όπου νικήσαμε τους Πέρσες γιατί στις Θερμοπύλες παρ’ όλο το γεγονός ότι έπεσαν μέχρι ενός οι 300 Λακεδαιμόνιοι και οι 700 Θεσπιείς η Αρετή νίκησε τον θάνατο!
Μη συγκρίνουμε όμως εκείνη την λαμπρή την έξοχη εποχή των Ηρώων και των Φιλοσόφων με την σημερινή εποχή της σαπίλας, της ηττοπάθειας, της παραίτησης και του μηδενισμού σε όλα τα επίπεδα. Ανίερες οι συγκρίσεις! Είναι δυνατόν να τολμήσουμε να σκεφτούμε τι θα έπραττε ο Λεωνίδας, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής και αργότερα ο Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Αθανάσιος Διάκος σε σχέση με αυτά που πράττουν οι σημερινοί ξενόδουλοι εξουσιαστές αυτού του τόπου που πουλάνε Πατρίδα και έχουν οδηγήσει το Έθνος μας σε μια πρωτοφανή παρακμή;
Μην αναζητούμε μάταια τις αιτίες του ξεπεσμού και ας έχουμε συνείδηση ότι χρειάζεται αγώνας σκληρός για να Σταματήσει αυτή η πορεία του Έθνους μας προς την καταστροφή. Που να βρίσκεται αλήθεια η αιτία του κακού; Ίσως θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν για να αντιληφθούμε το παρόν αλλά και το μέλλον που έρχεται. Ίσως η απάντηση στο ποια είναι η αιτία του κακού να ευρίσκεται σε ένα χρησμό που είχε δώσει στους βασιλείς της Σπάρτης το Μαντείο των Δελφών, έναν χρησμό που έλεγε “α φιλοχρηματία σπάρταν ολεί”, δηλαδή η φιλοχρηματία θα καταστρέψει την Σπάρτη. Ναι, η φιλοχρηματία, η αποθέωση του καταναλωτισμού, ο θρίαμβος του χυδαίου γραικύλου είναι που καταστρέφει την σημερινή Ελλάδα.
Ζούμε σε μια χώρα έρημη από ιδανικά που όλα κινούνται γύρω από το χρήμα και μόνο το χρήμα! Η Πατρίδα, η Τιμή, η Ελευθερία σαν Αξίες έρχονται δεύτερες μπροστά στο συμφέρον των γραικύλων της εποχής μας και δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτό το κατ’ ευφημισμόν Ελληνικό κράτος δεν τιμά κανείς την Μάχη των Θερμοπυλών.
Ν.Γ. Μιχαλολιάκος