Δεν θέλουν σε καμία περίπτωση η Πολιτεία αυτή να έχει σαν πυρήνα της και ουσία της, το Έθνος, δηλαδή αυτό που από τα αρχαία ακόμη χρόνια ορίζετο ως εξής: «Το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και Θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ηθεά τε ομότροπα» Ηρόδοτος, Ουρανία. Ειδικά αυτό το “Όμαιμον” τους ενοχλεί πολύ, είναι, λένε, “ρατσιστικό”!
Δεν έχει σημασία για τους εθνομηδενιστές τόσο μαρξιστές, όσο και φιλελεύθερους ότι ανθρωπολόγοι και γενετιστές αποδεικνύουν ότι την συνέχεια την φυλετική των Αρχαίων Ελλήνων στους σημερινούς Έλληνες. Ο “αντιρατσισμός” και η περίφημη “πολιτική ορθότητα” έχει επιβληθεί παντού!
Ένα από τα ψέματά τους ότι το Βυζάντιο δεν είχε καμία σχέση με τους Έλληνες. Ιδού μία μαρτυρία, που τους διαψεύδει πανηγυρικά, η μαρτυρία του Ιστορικού Πρίσκου. Ο Πρίσκος γεννήθηκε το 410 μ.Χ. στο Πάνιον Ραιδεστού της Θράκης. Σπούδασε ρητορική και φιλοσοφία, στα χρόνια του Θεοδοσίου Β’ και έλαβε μέρος σε διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό και έγραψε για τους λαούς που συνάντησε. Στα γραπτά του και το παρακάτω:
“Διατρίβοντι δε μοι και περιπάτους ποιουμένω προ του περιβόλου των οικημάτων προσελθών τις, όν βάρβαρον εκ της Σκυθικής ωήθην είναι στολής, Ελληνιστί ασπάζεταί με φωνή, “χαίρε” προσειπών, ώστε με θαυμάζειν ότι γε δή ελληνίζει Σκύθης ανήρ. (…) εγώ δε έφην αιτίαν πολυπραγμοσύνης είναί μοι την Ελλήνων φωνήν. τότε δε γελάσας έφη Γραικός μεν είναι το γένος, κατ’ εμπορίαν δε ες το Βιμινάκιον εληλυθέναι την προς τω Ίστρω ποταμώ Μυσών πόλιν.”
“Ενώ βρισκόμουν και έκανα περιπάτους στον περίβολο των οικημάτων, με πλησίασε κάποιος που τον νόμισα για βάρβαρο γιατί φορούσε σκυθικά ρούχα. Με χαιρετά στα ελληνικά λέγοντας “χαίρε”, ώστε εξεπλάγην βλέποντας Σκύθη να ελληνίζει. (…) Εγώ δε είπα ότι θεωρώ ότι όποιος μιλάει ελληνικά πρέπει να είναι πολυπράγμων. Αυτός γελώντας μου είπε ότι είναι Γραικός στο γένος, που ήλθε για εμπόριο στον Βιμινάκιο, την πόλη των Μυσών κοντά στον Ίστρο ποταμό …”
Γραικός στο Γένος λοιπόν, δήλωνε ένας Έλληνας κάπου στον Δούναβη τον 5ο αιώνα μ.Χ. κι ύστερα μας λένε ότι δεν υπήρχε τότε εθνική συνείδηση …!
Μετά την “απελευθέρωση” με αφορμή τα ανθελληνικά ψεύδη του Φαλμεράιερ δόθηκε η μάχη της Ιστορίας με Ζαμπέλιο, Παπαρρηγόπουλο και άλλους Μεγάλους Πατριώτες Ιστορικούς για την απόδειξη της Συνέχειας των Ελλήνων και επάνω σε αυτήν κτίστηκε πάντα με την “αρχή του αίματος”(Jus Sanguinis) το Εθνικό μας κράτος.
Πριν λίγα χρόνια, όταν η συμμορία των εθνομηδενιστών ψευδοϊστορικών “πλάσαρε” την θεωρία ότι το Ελληνικό Έθνος είναι δημιούργημα του 19ου αιώνος, ένας υπέργηρος Ακαδημαϊκός, που θεωρείτο μάλιστα αριστερός, έστειλε μία επιστολή στην “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” και τους απαντούσε ως εξής:
Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: «Η διαχρονική συνέχεια του ελληνικού Έθνους είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του ελληνικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα», προς ιδεολογική στήριξη «εθνικών επεκτατισμών», όπως επιπόλαια γράφεται σε πρόσφατο δημοσίευμα. Στον 19ο αιώνα συζητήθηκε απλώς η διαχρονική συνέχεια του ελληνικού Έθνους με αφορμή την αμφισβήτησή της από μη Έλληνες, όχι από Έλληνες. Σήμερα αμφισβητείται και από Έλληνες η συνέχεια των Ελλήνων και αυτό μάλιστα γίνεται επίσης με εκπαιδευτική πολιτική …”
Σε όλη την διάρκεια της μακραίωνος ιστορίας μας δεν υπήρξε ποτέ στον ευρύτερο χώρο του Μείζονος Ελληνισμού (Βαλκάνια – Νότιος Ιταλία – Μικρά Ασία) Φυλετικό κενό. Μας λένε διάφοροι μισέλληνες, δήθεν ιστορικοί, ότι δεν είμαστε Έλληνες και ότι απλά και μόνο μιλάμε Ελληνικά. Μα εμάς δεν μας έμαθαν τα Ελληνικά οι Αλεξανδρινοί επίγονοι, μιλούσαμε τη γλώσσα αυτή με την ίδια σχεδόν μορφή τουλάχιστον χίλια χρόνια πριν! Και ακόμη, ο Ελληνισμός στον ευρύτερο χώρο που ζούσε υπέστη ένα καθεστώς διωγμών τουλάχιστον από τον 12ο αιώνα και μετά.
Το πρόβλημα δεν είναι, λοιπόν, «πως μάθαμε εμείς Ελληνικά», αλλά πόσοι συμπατριώτες μας αναγκάσθηκαν να μην μιλάνε Ελληνικά! Εδώ υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα πληθυσμών Ελληνικών, που έχασαν την γλωσσική τους ταυτότητα, όπως οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας, όπου μικρό μόνο μέρος του ελληνογενούς αυτού πληθυσμού μιλά σήμερα μιαν διάλεκτο Ελληνική, διάλεκτο που ας σημειωθεί δεν έχει προέλευση Βυζαντινή, αλλά προέλευση κατά τους γλωσσολόγους αρχαία και συγκεκριμένα δωρική. Ίσως στα χρόνια (όχι ίσως είναι βέβαιο) τα Ελληνιστικά και πιθανώς στη διάρκεια ενός μέρους της Βυζαντινής μας ιστορίας να υπήρχαν όχι λαοί ολόκληροι, μα πνευματικές τάξεις λαών μη Ελληνικών, που μιλούσαν Ελληνικά, που ήταν η διεθνής γλώσσα της εποχής, όπως είναι σήμερα τα Αγγλικά. Στα νεώτερα όμως χρόνια (Τουρκοκρατία και μετά) η παρουσία της Ελληνικής γλώσσας σε έναν ολόκληρο πληθυσμό είναι αδιάψευστος μάρτυρας Εθνικής και Φυλετικής Καταγωγής.
Ν. Γ. Μιχαλολιάκος
