Ανακοινώθηκε ότι αρχίζουν οι κατ’ ευθείαν διαπραγματεύσεις και δυστυχώς, δεν διαψεύστηκε από την κυβέρνηση το δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο «υπάρχει πρακτικό που έχει υπογραφεί μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας στο Βερολίνο από τον σύμβουλο του Τούρκου προέδρου και εκπρόσωπό του, Ιμπραήμ Καλίν και την επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του Ελληνα πρωθυπουργού Ελένης Σουρανή, το οποίο αναφέρεται με ακρίβεια σε κατ’ άρχήν αποδοχή συζήτησης για μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου»!
Έγκυρες πηγές διέρρεαν επίσης ότι η κυβέρνηση για να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο έχει θέσει κάποιες προϋποθέσεις. Η βασική προϋπόθεση είναι να διαλυθεί οργανικά η Στρατιά του Αιγαίου και να τραβηχτούν οι κύριες τουρκικές βάσεις σε απόσταση εκατό χιλιομέτρων από τα σύνορα.
Η δεύτερη πρόταση για μερική αποστρατικοποίηση σε μικρότερο βαθμό, που σημαίνει ότι θα απομακρυνθούν τα βαρέα όπλα του Πυροβολικού (δηλαδή ρουκετοβόλα και βαριά πυροβόλα), θέτει ως προϋπόθεση να διαλυθεί οργανικά η στρατιά του Αιγαίου με μετακίνηση όσο δυνατόν περισσότερων μονάδων στα ανατολικά.
Βέβαια, για να φτάσουν πάλι στις ακτές οι τουρκικές δυνάμεις χρειάζονται λίγες ώρες, ενώ η Ελλάδα για να επανεξοπλίσει πάλι τα νησιά χρειάζεται μήνες ολόκληρους και πρόκειται κατ’ ουσίαν για ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ, γκρίζα ζώνη και σοβαρό κενό εθνικής ασφάλειας.
Θα πρόκειται εάν αυτό συμβεί, για μεγάλη εθνική ήττα για την οποία θα είναι υπόλογοι όσοι έχουν την οποιαδήποτε εξουσία σήμερα στην χώρα, αφού μία προσπάθεια θωρακίσεως της εθνικής άμυνας της χώρας πενήντα ολόκληρων χρόνων θα πάει στα χαμένα και θα παραδοθεί ένα σημαντικό και κρίσιμο τμήμα του γεωπολιτικού τόξου της Πατρίδας μας στους Τούρκους, οι οποίοι δεν θα δώσουν τίποτε! Γιατί ένα τίποτε είναι η περίφημη στρατιά του Αιγαίου και το ξέρουν πάρα πολύ καλά πολλοί στην Ελλάδα. Και μάλιστα όχι τώρα, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Όσο για αυτό ότι θα πάνε εκατό ή διακόσια χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές οι στρατιωτικές μονάδες και δεν θα απειλείται πλέον η νησιωτική Ελλάδα, είναι πραγματικά επιχείρημα για ηλιθίους, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι με τα σύγχρονα μέσα είναι υπόθεση δύο ή τριών το πολύ ωρών να φτάσουν στα παράλια οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.