Γιατί έπρεπε να καταστραφεί η 4η Μεραρχία;
Αυτοί που εξουσιάζουν την χώρα έχουν κάθε συμφέρον για να επιτελούν την μιαρή αποστολή τους στην ξενοκρατία να φροντίζουν να μην γνωρίζουν οι Έλληνες την πραγματική Ιστορία τους! Μία σημαντική, ίσως η πλέον σημαντική και τραγική στιγμή της Ιστορίας τους Έθνους μας στον 20ο αιώνα ήταν εκείνος ο Αύγουστος του 1922 με την επίθεση του Κεμάλ και την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού και βεβαίως την σφαγή και την καταστροφή της Σμύρνης.
Αυτό που στην πραγματικότητα που συνέβη όμως τότε έχει γραφεί απελπιστικά μονοσήμαντα! Υπήρξε προδοσία και προδοσία όχι μόνον από τους “συμμάχους”, αλλά και από Έλληνες, οι οποίοι προκειμένου να αλλάξουν την κατάσταση στην Ελλάδα, δεν δίστασαν την κρίσιμη στιγμή να μην εκτελέσουν το καθήκον τους. Σας παραθέτουμε δύο δημοσιεύματα από το διαδίκτυο, επί των οποίων θα τοποθετηθούμε:
Από το Σύγγραμμα του ε.α. Αντιστράτηγου κ. Κ. Κανελλόπουλου:
“Η μη συμμόρφωσις του Συνταγματάρχου Πλαστήρα προς την δοθείσαν αυτώ διαταγήν, επέφερε την πρωίαν της επομένης ημέρας την καταστροφήν της IV Μεραρχίας.”
Ερωτάται δέ: ΔιατΙ δεν έξετέλεσε την διαταγήν ταύτην τής Μεραρχίας του; Η παρουσία Τμημάτων του Αποσπάσματος Λούφα εις τά υψώματα, άτινα είχεν έντολήν νά καταλάβη ούτος, αποτελεί πενιχράν δικαίολογίαν και διά νεαρόν ακόμη και άπειρον αξιωματικόν.
Ο αιφνιδιασμός ούτος της IV Μεραρχίας και αι εξ αυτού τρομακτικαί συνέπειαι δια τα Α’ και Β’ Σώματα Στράτου οφείλονται αποκλειστικώς εις το βαρύτατον σφάλμα του Συνταγματάρχου Πλαστήρα, και εις την ανυπακοήν αυτού προς την διαταγήν τής προϊσταμένης του IV Μεραρχίας, και ουχί εις την τουρκικήν επιθετικότητα”.
Πριν αρκετά χρόνια έτυχε να γνωρίσει ο γράφων έναν γέροντα, που το 1922 ήταν φαντάρος στην ΙV Μεραρχία και αιχμαλωτίσθηκε στον παραπάνω αιφνιδιασμό που δέχθηκε η Μεραρχία του από τους Τούρκους. Διηγήθηκε τα περιστατικά, όπως ακριβώς τα περιγράφουν οι Στρατηγοί που αναφέραμε.
ΠΗΓΗ: theodotus.blogspot.com/2013/08/14-15-1922.html
Οι ευθύνες των Πλαστήρα και Γονατά για την κατάρρευση και την ήττα
Όλοι ξέρουμε ότι μετά την κατάρρευση του Μετώπου τμήμα του Στρατού «επαναστάτησε »και κατευθύνθηκε όχι στο μέτωπο για να συγκρατήσει τους Τούρκους ,αλλά προς την …Αθήνα ,για να ρίξει την αντιβενιζελική Κυβέρνηση , όπως και το κατόρθωσε .Τι συνέβη όμως ; Ο ίδιος ο Γονατάς στα Απομνημονεύματα του (ένα αληθινά πολύτιμο ντοκουμέντο ) αναφέρει ότι από τις Αρχές του 1922 είχε σχηματιστεί συνωμοτική ομάδα μέσα στο Στράτευμα της Μικράς Ασίας με στόχο να ανατραπεί η ηγεσία του Στρατεύματος και η κυβέρνηση των Αθηνών.
Οι ίδιοι οι συνωμότες τοποθέτησαν ,όταν ξέσπασε το Κίνημα σε Χίο και Λέσβο , ως ηγέτη τον Στυλιανό Γονατά που είχε την φήμη ικανού Αξιωματικού και μετριοπαθούς φιλοβασιλικού. Τελικά την κρίσιμη ώρα της μάχης στο Αφιόν Καραχισάρ ο Νικόλαος Πλαστήρας και το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων που διοικούσε έφυγαν απροειδοποίητα από την μάχη αφήνοντας ακάλυπτο τον Στρατό Μας απέναντι στον Κεμάλ και η ρήξη του Μετώπου επήλθε εύκολα.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι εστί Σύνταγμα Ευζώνων , αναφέρω ότι τότε ήταν το επίλεκτο Σώμα του Στρατού ,κάτι σαν τις σημερινές Ειδικές Δυνάμεις , και φυσικά θα έμενε ως το τέλος στο πεδίο της Μάχης και δεν θα έφυγε πρώτος για να πάρει αντίστροφο δρόμο και να ρίξει την Κυβέρνηση των Αθηνών (αυτές τις σε βαθμό προδοσίας πράξεις του Νικολάου Πλαστήρα θα αποκαλύψει η Επιτροπή που συγκροτήθηκε από τους βενιζελικούς διοικούντες υπό τον Στρατηγό Μαζαράκη το 1923-1924 και η οποία Επιτροπή διώχθηκε από τους Γονατά και Πλαστήρα ,για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Η φήμη του Πλαστήρα ως φυγά τον συνόδευε για δεκαετίες αλλά η πολιτική σκοπιμότητα θεοποίησε τον «μαύρο καβαλάρη»-προσωνύμιο του ήρωα Ιωάννη Βελισαρίου ,το οποίο έκλεψαν ο Πλαστήρας και οι οπαδοί του ). Μπήκαν όλοι αυτοί σε πλοία για τον Πειραιά για να ρίξουν την Κυβέρνηση ,ενώ άφηναν πίσω αβοήθητους τους ελληνικούς πληθυσμούς στην Μικρά Ασία στο έλεος των τσετών Τούρκων .
Είναι φρικιαστικές οι εικόνες από την μια των Ελλήνων που είναι αβοήθητοι στην Προκυμαία της Σμύρνης και την ίδια ώρα να παρελαύνουν κορδωτοί στους δρόμους της Αθήνας οι Αξιωματικοί του Κινήματος , της «Επαναστάσεως του 1922»όπως αυτοχαρακτηρίστηκε , την οποία σπονσοράρισε δεόντως ο βενιζελικός Τύπος με επικεφαλής το «Ελεύθερον Βήμα » του Δημητρίου Λαμπράκη που είχε προ της καταρρεύσεως του Μετώπου πρωτοσέλιδες φωτογραφίες του Πλαστήρα και των λοιπών «αστέρων»,για να τους μάθει η Κοινή Γνώμη ,καθώς σε λίγο θα τους είχε ως πολιτικούς ηγέτες!
Την συνωμοσία αυτών επέτρεψαν η αδράνεια πολλών παραγόντων που ήθελαν κάπως να ανατραπεί η κατάσταση στην Ελλάδα ,ενώ αυτοί όλοι οι επίορκοι Αξιωματικοί αμέσως με την απαίτηση της Εξουσίας και την κατάκτησή της έδωσαν διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στους … Μεγάλους Συμμάχους μας , από τους οποίους οι Γάλλοι και οι Ιταλοί είχαν απροκάλυπτα και αισχρά στηρίξει τους Τούρκους εις βάρος μας (ενώ οι Άγγλοι κράτησαν κάπως τα «προσχήματα») . Δεν ήξεραν τι ρόλο έπαιξαν όλοι αυτοί οι Δυτικοί Σύμμαχοι ; Βεβαίως ,αλλά δεν τους ένοιαζε η αλήθεια αλλά μόνο να φανούν αρεστοί στους ξένους για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.
ΠΗΓΗ: http://anastasiosk.blogspot.com/2012/10/90_10.html
Γιατί έπρεπε να καταστραφεί η 4η Μεραρχία;
Γιατί έπρεπε να καταστραφεί η 4η Μεραρχία η οποία εγκαταλείφθηκε κατ’ ουσίαν. Ως γνωστόν, η 4η Μεραρχία Πεζικού συμμετείχε στην Mικρασιατική Εκστρατεία, όπου σχεδόν καταστράφηκε στην μάχη του Τουμλού Μπουνάρ τον Αύγουστο του 1922, όπου αντιμετώπισε μόνη της το κύριο βάρος της τουρκικής επίθεσης. Και όπως αναφέρει ο Αντιστράτηγος Κανελλόπουλος, έμεινε ακάλυπτη, παρά τις διαταγές …
Η 4η Μεραρχία ήταν η Μεραρχία της Πελοποννήσου αποτελούμενη από τρία Συντάγματα Πεζικού, το 8ο, το 9ο και το 11ο και είχε λαμπρή Ιστορία. Επέδειξε φρόνημα υψηλό στην Μάχη των Γιαννιτσών και στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης και μετά ήταν η Μεραρχία αυτή, που πήρε το Μπιζάνι και ο Στρατηλάτης Βασιλεύς Κωνσταντίνος την είχε αποκαλέσει Σιδηρά Μεραρχία. Για τους Βενιζελικούς όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Η Μεραρχία αυτή σαν Μεραρχία Πελοποννησίων και Μανιατών ήταν Μεραρχία φανατικών βασιλοφρόνων και σίγουρα δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο για τους κινηματίες να περάσει αλώβητη στην Ελλάδα γιατί σίγουρα θα αντιδρούσε στα σχέδιά τους.
Ν.Γ.Μ.
Υ.Γ.: Γιατί δεν υπήρξε αντίδραση στο Κίνημα; Αυτό χρήζει άλλης παραθέσεως και μάλιστα τότε υπήρξε και πρόταση από εκδότη καθημερινής εφημερίδος του αντιβενιζελικού χώρου, του Άριστου Καμπάνη, για ίδρυση φασιστικού κράτους. Τελικά όμως δεν έγινε τίποτε και παρέδωσαν την εξουσία στους κινηματίες.
Άριστος Καμπάνης: “Στις 4 Ιανουαρίου 1921 εξέδωσε κι ήταν διευθυντής στην εφημερίδα «Πρωτεύουσα», όργανο του Λαϊκού Κόμματος του Δημητρίου Γούναρη, του οποίου έχει γράψει και τη βιογραφία. Η κυκλοφορία της εφημερίδος διακόπηκε μετά το κίνημα του 1922. Με τα δημοσιεύματά του ζητούσε, περιστολή των πολιτικών ελευθεριών, επιβολή λογοκρισίας και στρατιωτικού νόμου, επέκταση των αρμοδιοτήτων της μυστικής αστυνομίας, αλλά και τη στρατιωτικοποίηση των πολιτικών συλλόγων του κόμματος, και έγραφε χαρακτηριστικά, «… Διά να σταματήση η αντιδραστική προπαγάνδα πρέπει να ιδρυθούν Τάγματα Ελλήνων Φασιστών.», ενώ τον ίδιο χρόνο έγραφε, «..ο Έλλην πολίτης ο οποίος αγρυπνεί διά την ασφάλειάν του με την ράβδον του και εν ανάγκη με το όπλον του. Ο πολίτης αυτός είναι ο φασιστής..». Η εφημερίδα κυκλοφόρησε φυλλάδιο με τίτλο «Ο φασίστας ή η φιλοσοφία της Κερασιάς», εννοώντας τις χοντρές και σκληρές μαγκούρες από ξύλο κερασιάς, που είχαν μαζί τους οι φασίστες εκείνων των καιρών. Ο Καμπάνης γοητευμένος από την ορμή και το πολεμικό θάρρος των Επιστράτων του 1916 γράφει χαρακτηριστικά το 1922 αμέσως μετά από μια δυναμική αντιδημοκρατική ενέργεια: «Οι Φασίσται του καθεστώτος, πρώην φαλαγγίται και επίστρατοι, έκαμαν χθες την πρώτην των εμφάνισιν…». (el.metapedia.org)