Γιατί η “συμμαχία” κάποτε με την Αγγλία και σήμερα με τις ΗΠΑ είναι μια επιλογή υποταγής; Γιατί μοιραία το εθνικό συμφέρον της Ελλάδος είναι στο πλευρό μίας ηπειρωτικής Αυτοκρατορίας;
Για την Ελλάδα, υπάρχει ένας βαθύτερος Γεωπολιτικός λόγος για τον οποίο δεν πρέπει για μια ακόμη φορά να γίνουμε οι θλιβεροί υπηρέτες της μεγάλης δυνάμεως που κυριαρχεί στις θάλασσες. Πριν από σχεδόν 200 ολόκληρα χρόνια (το 1826) ο Ιωάννης Καποδίστριας έγραφε ένα υπόμνημα προς τον Τσάρο της Ρωσίας, στο οποίο τόνιζε:
«…Χωρίς αμφιβολία στα μάτια των ανθρώπων της εποχής εκείνης, η ισχύς του Βοναπάρτη ήταν κολοσσιαία, αλλά για τους Έλληνες και μέσα στα όρια του ορίζοντά τους, η ισχύς αυτή ήταν πρόσκαιρη, διότι η εξουσία στις θάλασσες παρέμενε στα χέρια της Μεγάλης Βρετανίας.
Άλλωστε, όσο και αν προσπαθούσαν τότε οι Άγγλοι να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των Ελλήνων, οι τελευταίοι ως ναυτικοί και έμποροι δεν μπόρεσαν ποτέ να βρουν στο Αγγλικό έθνος προστασία τόσο συμπαθητική και ωφέλιμη όσο η προστασία εκείνη που της είχε παράσχει η Ρωσία.
Η ανατροπή λοιπόν, που κατέπνιξε την Ιόνιο Πολιτεία στα σπάργανά της, όχι μόνο δεν αποθάρρυνε τους Έλληνες, αλλά και ακόμη περισσότερο συγκέντρωσε τις ελπίδες τους στη Ρωσία. Το αίσθημα αυτό το συμμεριζόταν και ο πατέρας μου, όπως μαζί του και οι πλέον ισχυροί στα Νησιά και στην Ελλάδα».
Πριν από 200 ολόκληρα χρόνια, ο Ιωάννης Καποδίστριας έλεγε το αυτονόητο: Ότι εάν η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό της δυνάμεως που κυριαρχεί στις θάλασσες, αυτό αποτελεί μια επιλογή υποταγής και όχι μια επιλογή εθνικής ανεξαρτησίας.