Βρίσκεται ακίνητη, φτωχή και αδύναμη σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και στέκει εκεί “δεμένη” και αναποφάσιστη ως προς το ποιον δρόμο να ακολουθήσει.

Οι διαβάτες που περνούν από το σταυροδρόμι, δεν της δίνουν σημασία.

Το πολύ πολύ να εκτιμήσουν ως πιο χρήσιμο το σκοινί που είναι δεμένη και να το πάρουν, αλλά για την ίδια την Ελλάδα θα… αδιαφορήσουν.

Ποτέ, στο παρελθόν δεν είχε να αντιμετωπίσει τόσα συσσωρευμένα προβλήματα.

Αυτό οφείλεται στις εγκληματικές (μετά το 74 και μέχρι σήμερα) κυβερνήσεις, οι οποίες δεν έλυναν τα προβλήματα, αλλά τα φτυάριζαν προς το μέλλον με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελούν βουνά ανυπέρβλητα.

Το δημόσιο χρέος όχι μόνο είναι δυσθεώρητο αλλά και με τον ρυθμό που αυξάνεται καθημερινά, δεν φαίνεται στον ορίζοντα καμία πιθανότητα να αποπληρωθεί, για τον απλούστατο λόγο, ότι τα δανεικά δεν ξεπληρώνονται με νέα δανεικά.

Η οικονομική αδυναμία είχε σαν αποτέλεσμα η Χώρα να μείνει ανοχύρωτη.

Αυτό το βλέπουν οι εχθροί που την περιτριγυρίζουν και κάθε μέρα γίνονται όλο και πιό προκλητικοί.
Ο λαός κάθεται μουδιασμένος στην γωνία, αδρανής στην μεγάλη του πλειοψηφία, παραπαίοντας ανάμεσα στη φτώχεια τη μιζέρια και την απραξία.

Οι μόνοι που είναι υποψιασμένοι, που παρακολουθούν την πορεία της Χώρας και ανησυχούν για το μέλλον της είναι οι Εθνικιστές.

Αυτό όμως δεν φτάνει!

Οι Εθνικιστές έχουν χρέη προς την Πατρίδα και πρέπει να τα ξεπληρώσουν.

Το πρώτιστο χρέος είναι η αφύπνιση του λαού.

Μα θα πεί κάποιος ΠΩΣ θα αφυπνίσουν οι Εθνικιστές τον λαό την ώρα που το σύστημα τους φυλακίζει, τους δολοφονεί, τους συκοφαντεί και τους απομονώνει από τα ΜΜΕ και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον λαό και να τον αφυπνίσουν; Η απάντηση είναι: με τα μέσα που διαθέτει.

Ποιά είναι αυτά ; Είναι το εξής ένα: η άμεση επαφή με τον λαό, η οποία όταν πραγματοποιείται έχει και θετικότατα αποτελέσματα.

Αυτή, δεν πρέπει να γίνεται απαραίτητα μόνο μαζικά, αλλά και κατά μόνας.

Ο κάθε Εθνικιστής, στον χώρο που κατοικεί, κινείται, εργάζεται και δραστηριοποιείται ή συναθροίζεται κοινωνικά, έχει χρέος να πλησιάσει τον κάθε ταλαίπωρο Έλληνα και να του προσφέρει την ηθική του συμπαράσταση, να του μιλήσει όπως μιλά η μητέρα στο παιδί της.

Μα θα πει κάποιος, όταν τον σημερινό Έλληνα τον βλέπεις να περπατά στο δρόμο σκυφτός, μουδιασμένος προβληματισμένος μέσα στη φτώχεια, την ανεργία και την απελπισία, αλλά και αδιάφορο για τα κοινά, με τι θάρρος θα τον πλησιάσεις;

Θα τον πλησιάσεις έχοντας κατά νου ότι στο παρελθόν οι Έλληνες ήταν κατά πολύ φτωχότεροι και βασανισμένοι από τους σημερινούς αλλά το ηθικό τους ήταν υψηλό γιατί είχαν ηγέτες που τους ενέπνεαν την αγάπη για την Πατρίδα και το συλλογικό καλό.

Αυτά τους αναπτέρωναν το ηθικό, αγωνίζονταν σκληρά και ήλπιζαν ότι θα ‘ρθουν καλύτερες ημέρες.

Ο Εθνικιστής σήμερα δεν έχει το δικαίωμα να συζητάει περί ανέμων και υδάτων

Ο Εθνικιστής σήμερα δεν έχει το δικαίωμα, και την πολυτέλεια του χρόνου να συζητάει περί ανέμων και υδάτων και να σαχλαμαρίζει στις κοινωνικές συναθροίσεις, ή στον καφενέ, στον κοινωνικό του περίγυρο, ή με τους φίλους του.

Πρέπει να δείχνει ενδιαφέρον για τον διπλανό του και τα προβλήματά του.

Πρέπει να μιλά για την Ελλάδα και τα προβλήματά της, πρέπει να αναφωνεί το: πάμε μαζί για έναν ιερό σκοπό, αυτόν της σωτηρίας της Πατρίδας.

Όσο και αδιάφορος να είναι ο άλλος, όταν του μιλήσεις σοβαρά για το Εθνικό μέλλον και το Εθνικά καλό, μέσα στο οποίο θα νοιώσει ότι πρέπει ανήκει και αυτός, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σε ακολουθήσει γιατί ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον, έχει ανάγκη κάπου να ανήκει.

Ο Εθνικιστής και όταν ακόμη βρίσκει κλειστά ώτα, η τύχει να πέσει πάνω σε αντιφρονούντες, δεν πρέπει να απογοητεύεται αλλά να συνεχίζει τον αγώνα.

Μα θα πει κάποιος: μου ζητάς να πλησιάσω έναν ταλαίπωρο Έλληνα, που αντιμετωπίζει πλείστα όσα προβλήματα, και που πιθανόν να είναι και ασθενής και αν του μιλήσω για την Ελλάδα, αυτός θα κάτσει να με ακούσει;

Με αυτόν θα συζητήσεις τα προβλήματά του και τις πιθανές λύσεις τους. Θα του συμπαρασταθείς πρώτα ηθικά και θα του δείξεις την αλληλεγγύη σου.

Αν μπορείς βοήθα τον με μία ( έστω και μικρή) υλική βοήθεια από το υστέρημα σου ή και ακόμη να παροτρύνεις κάποιον άλλον Εθνικιστή που έχει οικονομική ευχέρεια να βοηθήσει και αυτός.

Την επόμενη φορά που θα συναντηθείς μαζί του, να δείξεις το ειλικρινές ενδιαφέρον σου για την εξέλιξη της πορείας του.

Αυτό θα εκτιμηθεί από μεριάς του, θα συσχετίσει την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη που του δείχνεις, με την ιδεολογία σου, και θα πει: “καλοί άνθρωποι είναι οι Εθνικιστές”, οπότε μπορεί και να σε ακολουθήσει στον Εθνικό δρόμο που προσπαθείς να χαράξεις.

Βέβαια στην πορεία σου θα συναντήσεις και τους αγνώμονες, που πάντα υπάρχουν , αλλά αυτό επ’ ουδενί δεν πρέπει να σε απογοητεύσει.

Στον ισορροπημένο άνθρωπο, το συναίσθημα, τού να προσφέρει στον διπλανό του κάτι, του δίνει μεγαλύτερη χαρά, από το να τού προσφέρει κάτι ο διπλανός του!

Έχουμε χρέος λοιπόν σήμερα οι Έλληνες Εθνικιστές προς τον δοκιμαζόμενο Έλληνα, και πρέπει να τον στηρίξουμε πρώτα απ’ όλα ηθικά.

Νικόλαος Η. Σκαντζός