Και ήταν τον Δεκέμβριο του 1975 που άνοιξε ο αιμάτινος κύκλος της αριστερής τρομοκρατίας. Δολοφονείται από την «17 Νοέμβρη» ο σταθμάρχης της CIA Ρίτσαρντ Γουέλτς, αλλά κανείς δεν τολμά να το χαρακτηρίσει πολιτικό έγκλημα.

Τέσσερις ημέρες μετά την δολοφονία με απόφαση του εισαγγελέως Τσεβά (σύμπτωση;) απαγορεύεται η δημοσίευση πληροφοριών και φωτογραφιών για την υπόθεση Γουέλς και η «Ελευθεροτυπία» κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η CIA ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΟΝ ΓΟΥΕΛΤΣ», ενώ στο άρθρο που ακολουθεί ισχυρίζεται ότι πίσω από τις σφαίρες που σκότωσαν τον Αμερικανό αξιωματούχο κρύβεται πόλεμος κατασκόπων.

Πλήρης παραπληροφόρηση από τις φυλλάδες και τα ΜΜΕ γενικά που ελέγχει η κόκκινη χούντα. Είχαν φτάσει στο σημείο μάλιστα να λένε ότι τις δολοφονίες της “17 Νοέμβρη” τις κάνουν… ακροδεξιοί! Όλα αυτά για να καλύψουν τους συντρόφους τους.

Η τρομοκρατία της αριστεράς ήταν για πολλούς λόγους απαραίτητη στο καθεστώς. Επ’ ευκαιρία κανείς ποτέ δεν διατύπωσε την απορία γιατί οι αριστεροί τρομοκράτες δεν σκότωσαν ποτέ έναν αξιωματικό των ενόπλων δυνάμεων, που στο κάτω-κάτω της γραφής ήταν αυτοί που έκαναν την 21η Απριλίου! Η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια ο στρατός έδινε μόνιμα τροφή στους εφιάλτες των ισχυρών ανδρών της πολιτικής εξουσίας.

Κοντά σε όλα αυτά και η περίφημη «γενιά του Πολυτεχνείου» με τις ψευτο-αντιστασιακές της δάφνες, οι χιλιάδες ανύπαρκτοι νεκροί και ένα κλίμα νοσηρό, που τελικά επικράτησε και μετέτρεψε την δημόσια ζωή της χώρας σε μια απόλυτα στον μαρξισμό υποτεταγμένη κατάσταση.

Σε όλα αυτά, βεβαίως, μοιραία ήταν η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας.

Όμως η Νέα Δημοκρατία δεν άνοιξε τυχαία τις πύλες του κράτους στην αριστερά. Την είχε ανάγκη γιατί αυτό που φοβόταν ήταν ο Στρατός και οι Εθνικιστές και οι μόνοι που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος ήταν οι αριστεροί, ακόμη και όταν αυτοί ήταν τρομοκράτες …