-
Η πρωτοφανής πολιτική δίωξη και το κυνήγι μαγισσών που εξαπέλυσε το καθεστώς ενάντια στο λαϊκό εθνικιστικό κίνημα φαίνεται πως δεν ήταν αρκετό για τα κοράκια της παγκοσμιοποίησης. Στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, το σύστημα όχι μόνο επιδιώκει να θέσει τα πάντα υπό τον απόλυτο έλεγχο του αλλά και να θέσει στο περιθώριο κάθε διαφορετική άποψη.
Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής κάτι τέτοιο κατέστη αδύνατον, αφού οι ιδέες βρίσκουν ευρεία απήχηση στην κοινωνία, καθώς εκφράζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που διαφωνούν με την πολιτική της λαθρομετανάστευσης, της υποταγής στους ξένους, της οικονομικής υποδούλωσης και της υποχώρησης στα εθνικά μας θέματα. Ως εκ τούτου, προχώρησε στο αμέσως επόμενο βήμα, στην απόλυτη φίμωση.
Προ ολίγου ο λογαριασμός του Γενικού Γραμματέα της Χρυσής Αυγής στο twitter ανεστάλη, χωρίς καμία πρόφαση και χωρίς καμία παραβίαση των όρων. Σχεδόν ταυτόχρονα ανεστάλησαν και οι αντίστοιχοι λογαριασμοί του Ηλία Παναγιώταρου, της Ελένης Ζαρούλια και του Αρτέμη Ματθαιόπουλου.
Αυτό αποδεικνύει πως ακόμα και τα σύντομα σχόλια επί της πολιτικής επικαιρότητας και η κριτική απέναντι στην κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το νεοφιλελεύθερο καθεστώς.
Κάπως έτσι ξεδιπλώνεται η απάτη της «πατριωτικής» κυβέρνησης η οποία μπορεί να συνομιλεί με υπερασπιστές τρομοκρατών, να συγκυβερνά με κόμματα της αριστεράς, να συνεργάζεται με άλλα που ανοικτά δηλώνουν πως επιθυμούν την κατάλυση του πολιτεύματος, αλλά όχι να ανέχεται τις αλήθειες της Χρυσής Αυγής. Κάπως έτσι φανερώνεται και η υποκρισία των υπερασπιστών της ελευθερίας του λόγου, η οποία επιτρέπει και προωθεί κάθε είδους επίθεση στη Χρυσή Αυγή, αλλά καμία δυνατότητα απάντησης από μέρους της.
Όλα αυτά προδιαγράφουν ένα ζοφερό μέλλον στο οποίο η σταλινικού τύπου λογοκρισία θα φιμώνει κάθε φωνή ενάντια στο αφήγημα της εποχής,δίνοντας έτσι την παραπλανητική εντύπωση πως η πλειοψηφία συμφωνεί με τις ολέθριες πολιτικές της και πως κάθε απόπειρα αντίστασης είναι μάταιη.
Το γεγονός ότι το σύστημα φοβάται ακόμα και τον σχολιασμό στο «ελεύθερο» διαδίκτυο αποδεικνύει πως η Χρυσή Αυγή μόνο «τελειωμένη» δεν είναι και πως η πολιτική δίωξη δεν επέφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή την πολιτική της εξόντωση και το οριστικό της τέλος.