Η δίωξη πολιτικών για το έγκλημα ενός οπαδού του κόμματος είναι κάτι το οποίο έγινε πρώτη φορά στην Ελλάδα και δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα. Και αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι τόσο για την δολοφονία Λαμπράκη το 1963, όσο και για την δολοφονία Τεμπονέρα επί Νέας Δημοκρατίας, δεν ασκήθηκαν διώξεις σε πολιτικά πρόσωπα!
Στην διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής αναφέρθηκαν στοιχεία και ντοκουμέντα για την εμπλοκή του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας και στελεχών της στην δολοφονία Τεμπονέρα στην Πάτρα. Δεν έγινε όμως δίκη και ούτε καν δίωξη κατά του κόμματος και προσώπων πολιτικών. Αναφέρθηκε ακόμη και η περίπτωση της δολοφονίας του βουλευτή της ΕΔΑ, Λαμπράκη, που έγινε επίσης από πρόσωπα που είχαν σχέσεις με το κόμμα που κυβερνούσε την ΕΡΕ του Καραμανλή και τότε όμως δεν έγινε καμία δίωξη κατά πολιτικών προσώπων ή και ολόκληρου του κόμματος όπως έγινε με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ …
Στις 30 Ιουλίου του 1963, σύμφωνα με τα επίσημα πρακτικά της Βουλής, ο πρόεδρος της Ενώσεως Κέντρου, Γεώργιος Παπανδρέου, παίρνει τον λόγο και λέει:
“Ο Καραμανλής είναι ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του βουλευτή Λαμπράκη”.
Στην συνέχεια της ομιλίας του αποδεικνύει με στοιχεία ότι αυτοί οι οποίοι δολοφόνησαν τον Λαμπράκη ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με το κόμμα της ΕΡΕ, το οποίο κατηγορεί ως εγκληματικό.
Δεν έγινε ως γνωστόν, καμία δίωξη ούτε κατά της ΕΡΕ, ούτε κατά της Νέας Δημοκρατίας, ούτε διώχθησαν σαν εγκληματικές οργανώσεις … Ένα ακόμη δείγμα ότι επί του προκειμένου ένα ολόκληρο Σύστημα, παραβιάζοντας νόμους, λειτούργησε εκδικητικά παραβιάζοντας κάθε αρχή δικαίου εναντίον ενός πολιτικού κόμματος μόνο και μόνο επειδή θεώρησαν ότι είναι ένας επικίνδυνος πολιτικός τους αντίπαλος. Αυτό είναι προφανές ότι δεν είναι ούτε Δικαιοσύνη, ούτε Δημοκρατία …