Επειδή έχει γίνει πολύς ντόρος για το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, θα ήθελα το κοινό να γνωρίζει ολόκληρη την εικόνα πριν δώσει συγκινημένο τα συγχαρητήριά του σε παραγωγό και σκηνοθέτη.
Όταν βγήκε δεν απάντησα διότι πραγματικά περιφρόνησα τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Το γιατί ο κάθε νοήμων άνθρωπος θα το καταλάβει στη συνέχεια.
Αρχικά, δεν συντάσσομαι με τίποτα άλλο στο ντοκιμαντέρ πλην όσων είπα εγώ η ίδια. Η διάρκεια των γυρισμάτων ήταν περίπου τρία χρόνια.
Ως πρώτη γνωριμία εμφανίστηκε ο παραγωγός, ένας συμπαθής μακρυμάλλης Νορβηγός, εξηγώντας μου πως ήθελε να δείξει την ανθρώπινη πλευρά όσων περνούσαμε τότε. Μεταξύ μας αναπτύχθηκε μία φιλία ή έτσι αφελώς νόμιζα η οποία είχε σαν αποτέλεσμα να επισκεφθώ την Νορβηγία 4 φορές μέσα σε 2 χρόνια, με πολλά από τα έξοδα να είναι της εταιρίας παραγωγής του, να έχω αναπτύξει επίσης μια όμορφη σχέση με την τότε σύζυγό του μια υπέροχη κοπέλα από την Κολομβία και να συζητάμε πολλές ώρες για μουσική.
Επισκεφθήκαμε παρέα αρκετά μουσικά φεστιβάλ και για όσα αναφέρω υπάρχει το κατάλληλο φωτογραφικό υλικό για να το αποδείξει. Μάλιστα μία από τις φορές επισκέφθηκα με τον τότε κολλητό μου φίλο μια επαρχιακή πόλη της Νορβηγίας και μαζί με τον παραγωγό μείναμε όλοι στο ίδιο σπίτι.
Ο παραγωγός αυτός δήλωνε off the record θαυμαστής των ναζιστών της Γερμανίας και μάλιστα μου είχε μιλήσει για ένα ντοκιμαντέρ που είχε στα σκαριά για τα παιδιά των Νορβηγών γυναικών που έκαναν με τους ναζί και τον τρόπο που είχαν δεχθεί ρατσισμό γι’ αυτό το λόγο. Και τον σκηνοθέτη αλλά και τους άλλους της ομάδας είχα συναντήσει και στην Νορβηγία εκτός από την Ελλάδα.
Ο ένας μάλιστα έγινε πατέρας και γι’ αυτό χρειάστηκε να αλλάξει ο κάμεραμαν εφόσον πήρε γονική άδεια για να φροντίσει το πανέμορφο μωράκι του, το οποίο μας έδειχνε όλο χαρά σε φωτογραφίες.
Για τρία χρόνια λοιπόν, άνοιγα το σπίτι μου σε αυτούς τους ανθρώπους, εξασφάλιζα όσο γίνεται λιγότερη καχυποψία από τους γύρω μου και παρόλο που ο σκηνοθέτης νόμιζε πως δεν είχα καταλάβει πως ο συγκεκριμένος ήταν άλλων ιδεών τους συμπεριφέρθηκα με τον καλύτερο τρόπο και προκαλώ όλους αυτούς όπως και τη διερμηνέα που χρησιμοποίησαν σε κάποια γυρίσματα από την ανατολική Αττική να με διαψεύσουν.
Και αφού έχουμε γυρίσει δεκάδες ώρες τηλεοπτικού υλικού, μου ζητούν μία μέρα να πάω οπωσδήποτε για ένα τελευταίο γύρισμα.
Πήγαμε στον Λυκαβηττό και ενώ επί τρία χρόνια δεν μου είχαν κάνει την παραμικρή νύξη για το παρελθόν του πατέρα μου ή για τα ναζιστικά σύμβολα, εκεί μέσα στην μουντή ατμόσφαιρα, του φάνηκε καλή ιδέα να με αιφνιδιάσει περιμένοντας να πανικοβληθώ και να μπορέσει να βγάλει τα κατάλληλα πλάνα για το εργάκι του.
Μου έδειξε λοιπόν φωτογραφίες παλιές του πατέρα μου και με ρώτησε τα συναισθήματά μου. Πολύ φθηνό κόλπο για μια τόσο ακριβή και χρονοβόρα παραγωγή. Εννοείται πως δεν έκανα τη χάρη σε κανέναν να δώσω αυτό που περίμενε και ήθελε και αργότερα συνέχισε να με πιέζει να πω κάτι που ήθελε εκείνος.
Το ζήτημα είναι, πως ακριβώς επειδή συμπεριφέρθηκα άψογα σε αυτούς τους ανθρώπους και περάσαμε πολύ χρόνο μαζί, με συμπάθησαν πραγματικά.
Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ήθελαν μάλλον να με «ξεπλύνουν» στη συνείδησή τους ως αντιναζί και ότι άλλο είχαν κατά νου για να νιώσουν εντάξει με τον εαυτό τους. Ένιωθαν άσχημα που συμπαθούσαν ένα άτομο που δεν ήθελε να πάρει θέση για ένα ζήτημα. Και αυτό ήταν δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μου.
Δε θα έλεγα ποτέ τίποτα επειδή κάποιος απλά θέλει να το ακούσει. Έχω το δικαίωμα να κρατάω τη σιωπή μου για όσα ζητήματα θέλω, εκτός και αν οι κύριοι ήταν ανακριτές και όχι δημοσιογράφοι.
Εάν λοιπόν ο κόσμος γενικά δεν έχει καταφέρει να βλέπει έναν άνθρωπο ατομικά χωρίς να του αποδίδει οτιδήποτε άλλο έχει ο ίδιος στο μυαλό του, είναι πρόβλημα του κόσμου που σκέφτεται έτσι.
Αφού τελείωσε το γύρισμα ο σκηνοθέτης ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΓΝΩΜΗ γι’ αυτό που έκανε και ήθελε να κάνουμε μια αγκαλιά συμφιλίωσης γιατί ένιωσε πολύ άσχημα. Είναι αυτό που λέει ο σοφός λαός να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι. Κάναμε μια τυπική αγκαλιά και μετά με άφησαν σπίτι μου.
Αργότερα, προσπάθησαν να επικοινωνήσουν πάλι μαζί μου μέσω email αλλά δεν απάντησα ποτέ.
Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια για το ντοκιμαντέρ. Πριν δώσετε λοιπόν τα συγχαρητήρια σας εσείς οι «σκεπτόμενοι» κουλτουριάρηδες καλό είναι να έχετε κατά νου και τις παραπάνω λεπτομέρειες.
Προκαλώ οποιονδήποτε να διαψεύσει έστω μισή λέξη από όσα έγραψα παραπάνω. Καλή προβολή.
Ουρανία Μιχαλολιάκου
