Η Αρχαία Ελλάς τόσο της κλασσικής περιόδου, όσο και της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των επιγόνων του, υπήρξε μία υπερδύναμη. Όπως υπερδύναμη υπήρξε και η Αυτοκρατορία της Πόλεως των Κωνσταντίνων. Όλα αυτά για λόγους πάνω απ’ όλα Γεωπολιτικούς. Γιατί υπήρχε ο Χώρος, υπήρχε ο Λαός, υπήρχε η Κυριαρχία. 

Το γεγονός ότι ο Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος αποτέλεσε μία υπερδύναμη, όχι μόνο στον πολιτιστικό τομέα, αλλά και στην κυριολεξία, οφείλεται στο γεγονός ότι πρώτα απ’ όλα ήταν ένας συμπαγής και φυλετικά ομοιογενής πληθυσμός, που δημογραφικά βρισκότανε σε μεγάλη ανάπτυξη. Η σχέση των Ελλήνων με τους υπολοίπους ανθρώπους του γνωστού τότε κόσμου ήταν η σχέση ενός κράτος με τα σημερινά δεδομένα διακοσίων έως τριακοσίων εκατομμυρίων. Ενός κράτους δηλαδή, αναλόγου πληθυσμιακής οντότητας με αυτήν που έχουν σήμερα η Ρωσσία, οι ΗΠΑ ή η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν συνυπολογίσουμε στο γεγονός αυτό και την μεγάλη πρόοδό τους σε πολεμικά μέσα, αντιλαμβανόμεθα το μέγεθος της ισχύος τότε του Ελληνισμού.

Το μέγα δυστύχημα για τον Ελληνισμό εκείνης της εποχής ήταν ο αιώνιος διχασμός του γένους μας, διχασμός που πήρε δραματικές διαστάσεις στην περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Αθήνα ή η Σπάρτη δεν επέτυχαν την δημιουργία μιας αυτοκρατορίας, όπως το επέτυχε αργότερα η σε πολλά θέματα υποδεέστερη από αυτές Ρώμη. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η Αθήνα είχε πλησίον της, μία Σπάρτη και η Σπάρτη, μία Αθήνα. Ενώ η Ρώμη είχε όλη τη δυνατότητα ανεμπόδιστη να αναπτυχθεί. 

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία υπήρξε επίσης υπερδύναμη για χίλια σχεδόν χρόνια, μέχρις ότου έχασε την κυριαρχία στις θάλασσες και αναγκάστηκε να παραχωρήσει προνόμια στην Βενετία και σε άλλους και φυσικά όταν έχασε την Μικρασιατική Ενδοχώρα, καθώς και την Βαλκανική από την επέκταση των Οθωμανών εξ’ Ανατολών και των Σλάβων από τον Βορρά. Από ‘κει και πέρα ήταν θέμα χρόνου η πτώση της.

Μεγαλοφυές γεωπολιτικά το σχέδιο του Πλήθωνος Γεμιστού, σχέδιο για την δημιουργία ενός εθνικού κράτους, με απόλυτη κυριαρχία, ελεγχόμενο χώρο και εθνικά ομοιογενή λαό. Σχέδιο, που όπως γνωρίζουμε από την Ιστορία, ποτέ δεν εφαρμόστηκε και δεν γνωρίζουμε εάν ήταν δυνατόν ποτέ να εφαρμοστεί.

Κάθε σύγκριση της αρχαίας, λοιπόν, και της μεσαιωνικής πραγματικότητος με τα σημερινά δεδομένα είναι πέρα για πέρα άστοχη και πρόκειται για παραλληλισμό εκτός τόπου και χρόνου και επιπλέον παραλληλισμό, που δεν βασίζεται σε κανένα αντικειμενικό στοιχείο, εκτός του γεγονότος, του πολύ σημαντικού γεγονότος, ότι υπάρχει φυλετική συνέχεια και ένας συγκεκριμένος γεωγραφικός πυρήνας.

Η ίδρυση του νεωτέρου Ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση του 1821 ήταν αποτέλεσμα της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων, πράξη υπερόχου ηρωισμού του Γένους μας, αλλά και έργο των μεγάλων δυνάμεων, που ήθελαν, όμως, την Ελλάδα κατ’ ουσίαν προτεκτοράτο, προτεκτοράτο κυρίως της Αγγλίας, που ήταν και ο πλέον πιστός σύμμαχος της Τουρκίας.

Βεβαίως, η ορμή του Έθνους μας και η Μεγάλη Ιδέα διέψευσαν τις προσδοκίες των δήθεν συμμάχων μας και παρ’ ολίγον η Ελλάς να καταστεί μεγάλη δύναμις, ρυθμιστής και κυρίαρχος του κρίσιμου και ζωτικού γεωπολιτικού χώρου της Ανατολικής Μεσογείου!

Η Μικρασιατική καταστροφή έφερε στην επιφάνεια την θεωρία της “μικράς και εντίμου Ελλάδος”, μία θεωρία πέρα για πέρα αντίθετη προς τους νόμους της γεωπολιτικής. Στη θέση που βρίσκεται η Ελλάδα, στην κρίσιμη γεωστρατηγικά αυτή θέση, πρέπει να καταλάβουμε πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κανένα μικρό και… έντιμο κράτος. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Μονακό, ούτε Λιχτενστάιν, ούτε καν Δανία ή Λουξεμβούργο.

Η Ελλάδα ή θα είναι μεγάλη και κυρίαρχη ή δεν θα είναι καθόλου Ελλάδα. 

Δεν είναι δυνατόν στην θέση που βρίσκεται η Ελλάς γεωστρατηγικά να υπάρχει ένα “μικρό”, κυρίαρχο κράτος. Σχετικώς με το ζήτημα αυτό γράφει ο Κάρολος Χάουσχοφερ:

“Οι μεγάλες δυνάμεις ανεμπόδιστες στις κινήσεις τους μπορούν να αυτοκαθορίσουν σημαντικούς μακροπρόθεσμους αντικειμενικούς σκοπούς. Από την άλλη οι μικρές χώρες όπου κι αν γυρίσουν βρίσκουν εμπόδια στον δρόμο τους. Το αεροπλάνο και οι ραδιοεπικοινωνίες τις κρατούν υπό την θέληση των ισχυρότερων γειτόνων τους. Τα σχέδιά τους κι οι ελπίδες τους εξατμίζονται σε όνειρα ή συμπυκνώνονται σε συμπλέγματα ικανοποίησης, σε τέτοιο βαθμό προσαρμοσμένα στην πολιτική ισχύος των γειτόνων τους, ώστε φαίνεται να μην υπάρχει, χώρος για δική τους πολιτική. Τότε οι μικρές χώρες δεν έχουν πια το δικαίωμα να υπάρχουν. Γιατί κάθε χώρα όχι μόνο πρέπει να ξέρει πως ενεργεί μία Δύναμη αλλά και να θέλει να ενεργεί σαν Δύναμη”. 

ΚΑΡΟΛΟΣ ΧΑΟΥΣΧΟΦΦΕΡ

Ένας μεγάλος επίσης μύθος, που συστηματικά καλλιεργήθηκε στους δύο αιώνες της ζωής του νέου ελληνικού κράτους είναι ότι η Ελλάς οφείλει να είναι πάντοτε σύμμαχος με την μεγάλη ναυτική δύναμη, που κυριαρχεί στη Μεσόγειο. Μια τέτοια στρατηγική αντίληψη είναι κατ’ ουσίαν αντίληψη υποταγής, αφού είναι γνωστό ότι η χώρα μας είναι μία κατ’ εξοχήν ναυτική χώρα με εκτεταμένα παράλια και η “συμμαχία” της με την μεγάλη ναυτική δύναμη κατ’ ουσίαν την εμποδίζει να καταστεί αυτή μεγάλη δύναμη και κυρίαρχη στην περιοχή της. Αυτήν την έννοια είχε και έχει η “συμμαχία” μας στο παρελθόν με την Αγγλία και σήμερα με τις ΗΠΑ και η μόνιμη αντιπαλότητά μας με την κεντρική αυτοκρατορία της Ευρώπης, είτε αυτή είναι η Γερμανία, είτε η Ρωσσία. Αντίθετα, μια συμμαχία με την κεντρική αυτοκρατορία που δίνει σε αυτήν τη διέξοδο στην Μεσόγειο είναι σημαντικό πλεονέκτημα για τον λαό μας.

Όπως γράφει ο Κάρολος Χάουσχοφφερ η ύπαρξη ενός κράτους προσδιορίζεται απαραίτητα από τρία συστατικά στοιχεία: α) τον χώρο, β) τον λαό και γ) την κυριαρχία. Εάν λείπει η κυριαρχία υπάρχει μεν τυπικά ένα κράτος, στην πραγματικότητα, όμως, το κράτος αυτό είναι υποτεταγμένο σε ένα άλλο κράτος. Η Ελλάδα σήμερα χωρίς αμφιβολία, δεν κατέχει την βασική προϋπόθεση της “κυριαρχίας”. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό. Τα δύο άλλα απαραίτητα στοιχεία για την μελλοντική έστω ύπαρξη εθνικά κυρίαρχου Ελληνικού κράτους είναι ο Χώρος και ο Λαός. Εις ό,τι αφορά τον Χώρο η αμφισβήτηση του Αιγαίου δημιουργεί νέα δεδομένα, ενώ και η γενικότερη εδαφική κυριαρχία της χώρας μας είναι επισφαλής και βρίσκεται σε μόνιμη απειλή τόσο από τον Βορρά όσο και από την Ανατολή! Όσο για τον ΛΑΟ και όταν ομιλούμε για Λαό στην επιστήμη της γεωπολιτικής μιλάμε για ένα εθνικά ομοιογενές σύνολο και αυτό σήμερα βρίσκεται υπό απειλήν. Εάν σε 20, 30 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδος δεν είναι Έλληνες στο Αίμα, πρέπει να καταλάβουμε πολύ απλά πως δεν θα υπάρχει Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια εδόθησαν στην χώρα μας πραγματικά λαμπρές ευκαιρίες για την γεωπολιτική αναβάθμισή μας σε σημείο τέτοιο, ώστε να ελπίζουμε μελλοντικά και στην “Κυριαρχία”. Δυστυχώς αυτές όχι μόνο απεμπολήθησαν, αλλά και η εξουσία του “κράτους μας” έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να βλάψει γεωπολιτικά τον Ελληνισμό!

Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και ο έλεγχος των οδών της Ευρώπης προς Ανατολάς από τους αμερικανούς και όπως όλα δείχνουν στο μέλλον και από τους Τούρκους, εγκυμονεί για την Πατρίδα μας έναν μεγάλο κίνδυνο. Τον κίνδυνο αφ’ ενός μεν της αποκοπής της από την Ευρώπη και αφ’ ετέρου τον κίνδυνο μιας άμεσης στρατιωτικής απειλής από την Τουρκία και τα κράτη που τείνουν να γίνουν με τις ευλογίες των ΗΠΑ δορυφόροι της (Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία).

Επιπλέον, σε γενικότερο επίπεδο η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αποτέλεσε ένα μεγάλο πλήγμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού με μια Γιουγκοσλαβία ενωμένη και ελεύθερη και πολύ πιθανόν στο μέλλον μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η Ευρώπη θα είχε εξασφαλίσει την διέξοδο προς Ανατολάς. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η φύση δεν αναγνωρίζει την έννοια του κενού και είναι πολύ πιθανόν την θέση της Γιουγκοσλαβίας στο παρελθόν να πάρει μία άλλη δύναμη της περιοχής και εάν η δύναμη αυτή δεν είναι η Ελλάδα θα είναι σίγουρα η Τουρκία.

Με δύο λόγια: Η Ελλάδα σύμφωνα με τους νόμους της γεωπολιτικής βρίσκεται σήμερα σε άμεσο κίνδυνο και επιπλέον ας καταλάβουμε: Δεν μπορεί να υπάρξει “μικρά και έντιμος Ελλάς”. Αυτό είναι ένα ιδεολόγημα προς χρήσιν των διαφόρων πρακτόρων, που εξουσιάζουν για λογαριασμό των ξένων την Πατρίδα μας.

Η μοναδική Ελλάδα που μπορεί να υπάρξει είναι μια Ελλάδα με δημογραφική άνθιση, με πλήρη έλεγχο και κυριαρχία στην Κύπρο, με χωρικά ύδατα στο Αιγαίο στα 12 μίλια, με εξασφαλισμένα τα βόρεια σύνορά της και τις οδούς προς την Μεσευρώπη και με πλήρη έλεγχο και κυριαρχία στην Βόρειο Ήπειρο και στα στενά του Οτράντο. Μόνο αυτή η Ελλάδα μπορεί να είναι Ελεύθερη και Κυρίαρχη. 

Ν. Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ