Εκατοντάδες άρθρα γράφτηκαν και χιλιάδες ψέματα ειπώθηκαν στοχοποιώντας ουσιαστικά ανθρώπους και ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι το καταστρεπτικό τους έργο, έργο υποταγής, παραπληροφόρησης και διχασμού.

Το τέλος μιας τέτοιας δίκης, αν και εν πολλοίς αναμενόμενο ως προς το αποτέλεσμα, στιγματίστηκε από μια ορδή μιας τραγικής μειοψηφίας που βαφτίστηκε «λαϊκή βούληση» και που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κάθε μορφής συλλογικότητα, ανένταχτους, τυχαίους που συμμετείχαν ώστε να καλύψουν τα ψυχολογικά τους κενά, διαφόρων που δεν είχαν ιδέα για το Κίνημά μας και τους ανθρώπους που το απαρτίζουν. Καθοδηγούμενοι ζητούσαν μόνο αίμα, κρεμάλες και φυσική εξόντωση αν ήταν δυνατό, μέσα στην οχλοβοή που προσφέρει η μάζα.

Τα πραγματικά κίνητρα των διοργανωτών και των δημοσιογραφίσκων που τους στηρίζουν δεν έχουν να κάνουν σε καμμιά περίπτωση με το οποιοδήποτε αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά είναι βαθιά διχαστικά.

Η αριστερά, που στο σύνολο της είναι η νέα μορφή πολιτιστικής ηγεμονίας μέσω συνεχούς πάλης, ανήμπορη να παρουσιάσει τίποτα περισσότερο, διαλυμένη σε χίλια κομμάτια, ατιμασμένη σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής ως συνεργάτης των τοκογλύφων και στημένη στη γωνία από μια νεοφιλελεύθερη χαβούζα συνεχίζει να πολεμάει ως άλλος δον Κιχώτης ανεμόμυλους, κυνηγώντας ανύπαρκτους ναζί ώστε να θρέφει τα διχαστικά της αισθήματα.

Καταδικάζουν εν τέλει στην πυρά ως άλλοι άσπιλοι ιερείς της νέας θρησκείας μιας αρρωστημένης πολιτικής ορθότητας κάθε φωνή αντίδρασης ώστε δογματικά να συνεχίσουν ως γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές το έργο τους.

Στα πλαίσια αυτά, τα δημοσιογραφικά της φερέφωνα που κομπάζουν ως δήθεν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, επιμένουν στη συνέχιση του διχασμού προτείνοντας την υποχρεωτική υπαγωγή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της πορείας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, προσπαθώντας μέσω ψευτοντοκιμαντέρ να λοιδορήσουν και να στιγματίσουν στις νεανικές συνειδήσεις την μόνη ιδεολογία που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.

Είναι οι ίδιοι που στηρίζουν τις καταλήψεις των μαθητών για κάθε απίθανο λόγο, μαθητών τους οποίους στιγμάτισαν και κατηγόρησαν ως φασίστες την περίοδο των καταλήψεων για την προδοσία της Μακεδονίας.

Ψεύτες και συκοφάντες σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται στο συναίσθημα ταυτίζοντας τα εγκλήματα των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, δυνάμεων μιας ξένης χώρας, με τους Χρυσαυγίτες ενώ την ίδια στιγμή αποκρύπτουν τεχνηέντως τα χιλιάδες εγκλήματα στα οποία προέβησαν οι πραγματικοί πολιτικοί και σε πολλές περιπτώσεις βιολογικοί πρόγονοί τους.

Στη δικιά τους περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με εγκλήματα ξένων, αλλά με εγκλήματα «ελλήνων» που το μόνο μέλημά τους ήταν η εγκαθίδρυση του σοβιετικού τρόμου στην πατρίδα μας μέσω μιας χώρας μαριονέτας, μέρος της κόλασης του ανατολικού μπλοκ.

Από την άλλη οι νεοδημοκράτες, στις τάξεις των οποίων εντάχθηκαν πολλοί από τους πραγματικούς συνεργάτες των ναζί, κουνούν το δάχτυλο και ψιθυρίζουν περί νίκης της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας κομμένης και ραμμένης στα μέτρα μιας διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ.

Μπορεί η δίκη να ήταν ποινική, τα κίνητρα τους όμως ήταν βαθιά ιδεολογικά και διχαστικά. Στοχοποιούν τους πάντες όπως έκανε και ο περιούσιος υπουργός οικονομικών επί προεδρίας F.D. Roosevelt, H. Morgenthaou Jr. ο οποίος δεν μπορούσε να αρκεστεί στη λήξη του πολέμου με τη νίκη των συμμάχων το 1945, αλλά ζητούσε την πλήρη οικονομική καταστροφή της Γερμανίας και τη μεταφορά αν ήταν δυνατόν 15-20.000.000 εργατών στην κεντρική Αφρική να δουλέψουν σε διάφορα μεγάλα έργα τύπου new deal.

Πρέπει να γνωρίζουν αυτοί οι ελεεινοί μισθοφόροι της πένας πως ο πραγματικός Χρυσαυγίτης είναι μέλος της κοινωνίας, οικογενειάρχης, εργαζόμενος, μορφωμένος, προερχόμενος από κάθε κοινωνικοοικονομική τάξη με μόνο μέλημα του την πραγματική ανάταση της Πατρίδας μας από τα δεσμά αριστεράς και δεξιάς.

Όσοι απλά φοβήθηκαν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από πρόσκαιρους ψηφοφόρους που ήθελαν να λυθούν τα πάντα από την ασφάλεια του καναπέ τους. Από την άλλη κάποιοι άθλιοι που με τις μονομερείς τους πράξεις οδήγησαν το Κίνημα σε δίκη και αθώους στη φυλακή αξίζουν μόνο καταφρόνια.

Με τις πολιτικές τους και τα έργα τους συντηρούν το διχασμό, το αποκούμπι τους ώστε να παραμυθιάζουν το λαό πως δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή παρά ένας ατέρμονος δικομματισμός που εξυπηρετεί τα δικά τους στενά κομματικά συμφέροντα και μόνο.

Αποδείχτηκε τελικά πως οι μέλισσες μετατράπηκαν σε σφήκες προσπαθώντας να χώσουν βαθιά στην ελληνική κοινωνία το δηλητηριώδες τους κεντρί.

Όμως κανείς δεν ξέρει πως θα έρθουν τα πράγματα και η οργή που προκαλούν σε μια μεγάλη μερίδα των Ελλήνων μπορεί να οδηγήσει στην πολιτική τους αφύπνισή και τότε ίσως ο λύκος έρθει.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟΣ