Ήταν χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 όταν ο Εθνικός κυβερνήτης Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στον Ιταλό πρέσβη. Ένα ΟΧΙ που αγκάλιασε σύσσωμος και ενωμένος ο Ελληνικός Λαός, ο οποίος έδωσε τον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα γράφοντας μία χρυσή σελίδα δόξας της Ελληνικής Ιστορίας. Ήταν επίσης ένας αγώνας άνισος, αφού η μικρή Ελλάς αντιμετώπισε μία από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής όπως ήταν η Ιταλία και όχι μόνον αντιμετώπισε, αλλά ενίκησε με το αίμα των παιδιών της, αλλά και κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία ενός κυβερνήτη πολέμαρχου, όπως υπήρξε ο Ιωάννης Μεταξάς! Ήταν η γενιά του 1940, η γενιά της Νίκης και είναι σήμερα στα 2020 η γενιά της λήθης!
Λήθης απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στην Εθνική Μνήμη, αφού κανένας επίσημος δεν θα θυμηθεί τον πάτερα του ΟΧΙ, τον Ιωάννη Μεταξά. Ούτε ένα στρατιωτικό άγημα θα αποδώσει τιμές στον πρωταγωνιστή του έπους του 1940, ούτε ένα δάφνινο στεφάνι θα κατατεθεί προς τιμήν του Ιωάννου Μεταξά…
Οι σημερινοί εξουσιαστές της δημόσιας ζωής δεν λησμονούν ότι ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ο ηγέτης του εθνικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, το οποίο υπήρξε ένα καθεστώς σύμφωνα με την δική τους ορολογία “φασιστικό”. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο και ο αγώνας του Ελληνικού λαού δεν ήταν ένας αγώνας ιδεολογικός, αλλά ένας αγώνας πατριωτικός εναντίον των Ιταλών εισβολέων.
Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς όσο κι εάν αυτό δεν αρέσει στους σημερινούς όχι απλά εξουσιαστές, αλλά τυράννους της δημόσιας ζωής, οι οποίοι έχουν επιβάλλει με την προπαγάνδα τους και με την ανοχή της λεγόμενης κεντροδεξιάς απόλυτα της απόψεις τους, απόψεις μαρξιστικές, οι οποίες διαστρεβλώνουν βάναυσα την ιστορική αλήθεια.
Σε μία ομιλία μου, η οποία ευρίσκεται ως… τεκμήριον ενοχής(!) στην δικογραφία της πολιτικής σκευωρίας, η οποία στήθηκε εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, παραθέτω την φράση ότι επάνω από την δημοκρατία ευρίσκεται η Πατρίδα. Και ήταν τότε την 28η Οκτωβρίου του 1940, όπου ένας εξόριστος του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας Παναγιώτης Κανελλόπουλος ζήτησε να πάει να πολεμήσει στο Μέτωπο, λησμονώντας το καθεστώς το οποίο είχε η Ελλάς και με την πράξη του αυτή αυτό ακριβώς δήλωσε: Ότι η Πατρίδα ευρίσκεται υπεράνω του οποιουδήποτε πολιτεύματος.
Το ίδιο έπραξε με την πρώτη επιστολή του και ο γραμματέας του ΚΚΕ Ζαχαριάδης, ο οποίος κάλεσε τον λαό να πολεμήσει κατά των Ιταλών. Αυτή βεβαίως δεν ήταν η επίσημη θέση του ΚΚΕ γιατί τότε ίσχυε ακόμη το σύμφωνο Γερμανίας – Σοβιετικής Ενώσεως και γι’ αυτούς τα συμφέροντα της μαμάς Μόσχας ευρίσκοντο υπεράνω του εθνικού συμφέροντος! Υπήρξαν μάλιστα και περιπτώσεις στρατιωτών, οι οποίοι πιστοί στην κομματική γραμμή, αρνήθηκαν να πολεμήσουν και πέρασαν στρατοδικείο. Και για όσους αμφιβάλλουν το αναφέρει αυτό στην ιστορία του ο Χάγκεν Φλάισερ.
Την 28η Οκτωβρίου του 2020 θα τιμηθεί το Έπος του 1940, αλλά δεν θα τιμηθεί ο πατέρας του ΟΧΙ, ο Ιωάννης Μεταξάς. Αντίθετα, θα ακουστούν ύμνοι για την ανύπαρκτη τότε αριστερά. Τότε μία ολόκληρη γενιά ενός λαού ενωμένου έγραψε σελίδες δόξας λαμπρής.
Ήταν η γενιά της Νίκης. Σήμερα, στα 2020 μια ολόκληρη γενιά γράφει σελίδες εθνικής ντροπής με τα μνημόνια και την υποταγή στους διεθνείς τοκογλύφους. Είναι η γενιά της λήθης, μια λήθης η οποία ομοιάζει με επιθανάτιο ρόγχο.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή