Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 και το διαχρονικό ΟΧΙ του Ελληνικού Εθνικισμού στην σκλαβιά

Αυτοί που λένε πως δήθεν αναγκάστηκε να πει το όχι ο Μεταξάς το κάνουν από βρωμερή και ανήθικη σκοπιμότητα για δύο λόγους. Πρώτον, διότι οι δικοί τους πολιτικοί πρόγονοι δεν πολέμησαν, απορρίπτοντας το εθνικό προσκλητήριο και στηρίζοντας τον εχθρό.

Και δεύτερον, διότι καταρρίπτεται ο μύθος που καλλιεργεί η αστική δημοκρατία για δήθεν αντιφασιστικό αγώνα, αφού ο Ελληνικός Εθνικισμός ενώνοντας τον Ελληνισμό νίκησε τον ιταλικό φασισμό. Δεν υπήρξε λοιπόν ο αγών τού έπους τής 28ης Οκτωβρίου ιδεολογικός αλλά εθνικός.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός με τον Ιωάννη Μεταξά στο τιμόνι απέδειξε για μια φορά ακόμη ότι είναι διαχρονικά η μία και μόνη Ελληνική Ιδεολογία. Το 1940 η Ελλάς νίκησε στο πεδίο τής Τιμής με τα όπλα μια ισχυρή δύναμη και ηττήθηκε κατόπιν από την Γερμανία τού Χίτλερ, όταν οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι που είχαν από τότε σχεδιάσει με τις εντολές των σταυρωτήδων την παγκοσμιοποίηση είχαν ρίξει τα όπλα κατά γης ηττημένοι.

Η δε αστική δημοκρατία παρέδωσε στα δολερά χρόνια της την Πατρίδα αιχμάλωτη με τα χαρτιά τής άτιμης υποθήκευσης στους σταυρωτήδες τοκογλύφους, καταργώντας μέσα από τούς όρους παράδοσης σκόπιμα το εθνικό κράτος μας, την ιστορία μας, την εθνική και θρησκευτική μας ταυτότητα, ακυρώνοντας τις λατρευτικές και τιμητικές εκδηλώσεις Ορθοδοξίας και Ελληνικής Εθνικής Μνήμης.

Η νίκη στο πολεμικό μέτωπο ήταν η απόρροια μιας συντονισμένης προεργασίας που καθοδήγησε και πραγματοποίησε με επιτυχία ο Εθνάρχης Ιωάννης Μεταξάς.

Ο Εθνικός Κυβερνήτης πήρε στα χέρια του την εξουσία τής Πατρίδος μετά από μια μακρά ασυνεννοησία των δημοκρατών πολιτικών και ενώ το κομμουνιστικό κόμμα σκόπευε να κινηθεί βιαίως προκειμένου μέσα από μια ψεύτικη επανάσταση να καταλάβει την εξουσία τής Ελλάδος μας.

Το Κόμμα των Εθνικοφρόνων που ηγείτο ο Μεταξάς κλήθηκε να αναλάβει τις τύχες τού ελληνικού λαού, λαμβάνοντας την έγκριση τού παλατιού και τής διχασμένης βουλής. Η κομμουνιστική ανταρσία δεν βρήκε ποτέ απήχηση και κατεστάλη.

Ο Ιωάννης Μεταξάς, βαθύτατα Εθνικιστής και με πίστη στον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό, πραγματοποίησε ομαλά την πολιτειακή και πολιτική μεταβολή με την επιβολή τού Εθνικού Καθεστώτος τής 4ης Αυγούστου 1936 και επιδόθηκε στην διαμόρφωση τής ισχυρής Νέας Ελλάδος.

Μιας Ελλάδος που όπως είπε ο πολύπειρος στρατιωτικός και πολιτικός Μεταξάς, έγινε κράτος αντικαπιταλιστικό, κράτος αντικομμουνιστικό, δίχως κανένα ιδιαίτερο κόμμα, αφού κόμμα πλέον μοναδικό έγινε ο ίδιος ο ελληνικός λαός.

Η 4η Αυγούστου κατήργησε τον εθνικό διχασμό, ένωσε τον ελληνικό λαό, πέτυχε την αρμονική συνύπαρξη των εργαζόμενων καταργώντας τις ψευδεπίγραφες τάξεις και σχημάτισε έναν στρατό με επαρκή εξοπλισμό και καλλιέργεια λυτρωτικού έργου υπέρ μιας Μεγάλης Ελλάδος.

Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε διαμορφώσει τις διεθνείς σχέσεις τής Ελλάδος μέσα σε πνεύμα ανοικτών οριζόντων, ώστε να λαμβάνει τα μηνύματα των καιρών εγκαίρως προκειμένου να διαμορφώνει τη σωστή διπλωματική θέση τής Πατρίδος μας με βάση καθαρά τα εθνικά μας συμφέροντα και δίκαια.

Η ελληνική διπλωματία εργαζόταν με άγρυπνο βλέμμα μεταφέροντας στην ελληνική κυβέρνηση τούς σχεδιασμούς των δυνάμεων τής εποχής. Οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν τις επαφές και τις επιδιώξεις των εν Ελλάδι ξένων πρεσβειών και υπηρεσιών.

Ο Εθνικός Κυβερνήτης λοιπόν ήξερε ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές σκόπευαν να πάρουν κάθε μία για λογαριασμό τους την Ελλάδα ως σύμμαχο στον επερχόμενο πόλεμο προκειμένου να έχουν πρόσβαση στη στρατηγική θέση και τις δομές τής εθνικής μας άμυνας.

Όμως ο Μεταξάς δεν είχε σκοπό να οδηγήσει την Ελλάδα σ’ έναν ξένο για την ίδια και καταστροφικό πόλεμο, παρά μονάχα σ’ έναν ελληνοκεντρικό πόλεμο εάν και εφόσον επρόκειτο η Ελλάς να ανακτήσει ελληνικά εδάφη, να διασφαλίσει την εθνική της ανεξαρτησία και να ενισχύσει την γεωπολιτική της θέση. Οι δυνάμεις τού καιρού εκείνου δεν είχαν καμία σχετική πρόθεση.

Ο πόλεμος όμως για λόγους γεωστρατηγικού ελέγχου θα περνούσε οπωσδήποτε από την Πατρίδα μας. Ο Εθνικός Κυβερνήτης το ήξερε, το ανέμενε και λάμβανε τα μέτρα του. Είχε αποφασίσει την ουδέτερη θέση τής Ελλάδος στον ταχέως ερχόμενο πόλεμο, κρίνοντας το καλό τής Πατρίδος.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους που υπήρχε ο εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός τής Μεγάλης Ιδέας για την απελευθέρωση των σκλάβων ελληνικών πατρίδων ο Μεταξάς έδωσε τα πάντα. Τώρα όμως ήξερε ότι θα αντιμετώπιζε προβοκάτσια σε βάρος τού Ελληνικού Έθνους. Κι αυτό συνέβη με τον τορπιλισμό τού εύδρομου καταδρομικού Έλλη στο λιμάνι τής Τήνου κατά τον εορτασμό τού Δεκαπενταύγουστου τής Κοιμήσεως τής Παναγιάς μας από το ιταλικό υποβρύχιο που αφαίρεσε τη ζωή των πρώτων Ελλήνων ηρώων τού Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Η κυβέρνηση τού Ιωάννη Μεταξά δεν αιφνιδιάστηκε. Διαπίστωσε ταχέως την ταυτότητα τού εισβολέα. Κάλεσε τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τής εποχής να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους προκειμένου να χειριστεί η ίδια η κυβέρνηση την προετοιμασία τού ελληνικού λαού.

Η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας τού Εθνικού Καθεστώτος εμφύσησε όπως και σε όλη την διαδρομή τής δράσης της το υψηλό ηθικό και πατριωτικό φρόνημα στην ελληνική νεολαία μαζί με την πολεμική ετοιμότητα για την υπεράσπιση των εθνικών ιδανικών και εστιών. Όλα υπέρ Πίστεως, Πατρίδος και Οικογενείας.

Σύμπας ο ελληνικός λαός γνώριζε ότι η σύγκρουση ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων θα έβαζε φωτιά στις ευρωπαϊκές σχέσεις που θα έγγιζε την γεωπολιτική αυλή μας.

Κι έτσι η προκλητική απαίτηση τού Μουσολίνι για την είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα μέσω τού εν Αθήναις πρεσβευτή του Γκράτσι έλαβε άμεσα την πρέπουσα ελληνική απάντηση από τον Ιωάννη Μεταξά, ξεσηκώνοντας τον ενθουσιασμό τής ελληνικής κοινωνίας και τού ελληνικού στρατού που έφτασε στο σημείο να απελευθερώσει στο μέτωπο την Βόρειο Ήπειρό μας των Εθνομαρτύρων, με τελευταίο τον Κώστα Κατσίφα.

Έως ότου ο Μεταξάς δολοφονηθεί εν μέσω ισχνής νόσου στο κρεβάτι τού πόνου από συμμαχικό δάκτυλο και οι ψευτοσύμμαχοι μάς προδώσουνε για μια φορά ακόμη. Με την Ελλάδα ουδέποτε να λαμβάνει συμφωνηθέντα εδάφη και στήριξη στις δίκαιες απαιτήσεις της, παρά μια σειρά από προσκυνημένες δοτές κυβερνήσεις που υπηρετούν και αφαιμάσσουν τον Ελληνισμό έως τις μέρες μας.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός είναι η φωνή τής Ελλάδος. Δίδει το σθεναρό Όχι ως απάντηση στην σκλαβιά που επιδιώκει ο εκάστοτε βάρβαρος.

Το ίδιο ακριβώς θα πράξουμε και σήμερα που ο Ελληνισμός απειλείται με εθνική μετάλλαξη, αφανισμό και ακρωτηριασμό εν μέσω μιας φαινομενικά ειρηνικής και δημοκρατικής τυραννίας.

Οι Τούρκοι έχουν φτάσει με τα ερευνητικά και πολεμικά τους πλοία έξω από την Ρόδο, αξιώνοντας αποστρατικοποίηση των νήσων μας, εκκένωση αυτών, τον στρατηγικό έλεγχο και την κατάκτηση τού μισού Αιγαίου και των νησιών μας. Οι Ρώσοι προκειμένου να αποφύγουν τον εγκλεισμό στα Στενά τού Βοσπόρου, μάς υποστηρίζουν στα δώδεκα ναυτικά μίλια των χωρικών μας υδάτων προκειμένου να αντιμετωπίσουμε από κοινού τον Τούρκο και οι ελληνόφωνοι πολιτικοί αποκηρύττουν το ελληνικό δικαίωμα για επέκταση των χωρικών μας υδάτων μιλώντας για έξι μίλια, αφού τα 12 μίλια είναι λένε εθνικισμός!

Μα φυσικά ο Εθνικισμός εκφράζει τα νόμιμα δικαιώματα τού Ελληνισμού, ενώ οι προδότες πολιτικοί τα διαγράφουνε.

Οι Γάλλοι αποσύρουν τον πρέσβη τους από την Τουρκία λόγω τής προκλήσεως τού ισλαμισμού με την αφαίρεση τής ζωής Γάλλου καθηγητή από ισλαμιστή και απαντούν με το κλείσιμο τζαμιών στη Γαλλία όταν ο Τούρκος πρόεδρος τόλμησε να προσβάλλει τον Γάλλο.

Αλλά στην Ελλάδα τής αστικής ξενοκίνητης δημοκρατίας απαγορεύονται οι παρελάσεις τής 28ης Οκτωβρίου στρατού και μαθητών όταν παρελαύνουν οι Πακιστανοί λαθρομετανάστες και όταν οι αρχές διώκουν τούς Έλληνες που δεν φοράνε τη μάσκα τής υποταγής με πρόσχημα τον κορονοϊό.

Αλλά η Ελλάς προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει. Το Εθνικιστικό μας Κίνημα προχωράει στην ενότητα των Ελλήνων κάτω από τα εθνικά λάβαρα και την αιώνια Ελληνική Ιδέα για μια Πατρίδα αυτάρκη, ελεύθερη, μεγάλη και ισχυρή, ορθόδοξη και εθνικιστική, με την δικαίωση των πόθων και δικαίων τής Φυλής μας που θα απλώσει πλέρια και ολόχρυση την αυγή τού Ελληνισμού σε όλες τις εστίες του.