Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Το «Τείχος του Αίσχους» (ή «αντιφασιστικό προστατευτικό τείχος», όπως το ονόμασαν οι Ανατολικογερμανοί κατασκευαστές του) είναι μια ιστορία ντροπής για την παγκόσμιο αριστερά. Γι’ αυτό στην κομμουνιστοκρατούμενη Ελλάδα –από το 1974 έως σήμερα- γνωρίζουμε τόσα λίγα γι’ αυτό.
Η ανέγερση του Τείχους, ακριβώς στα όρια των δύο τομέων του Βερολίνου, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1961. Για την κατασκευή του εργάστηκαν περίπου 50.000 Ανατολικογερμανοί, υπό την επίβλεψη τριών σοβιετικών μεραρχιών! Έτσι υψώθηκε το «Τείχος του Αίσχους», ένα πανάθλιο κατασκεύασμα από μπετόν, ηλεκτροφόρα καλώδια και ναρκοπέδια, το οποίο προστάτευαν χιλιάδες στρατιώτες που είχαν την εντολή να πυροβολούν στο ψαχνό ότι επιχειρεί να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα αδιαπέραστο εμπόδιο για όσους δεν άντεχαν άλλο την ζωή στον «σοσιαλιστικό παράδεισο».
Από το 1948 έως τότε, πάνω από 2.600.000 Ανατολικογερμανοί είχαν δραπετεύσει στην «άλλη πλευρά του λόφου», από το Βερολίνο. Το 1961, το κύμα φυγής εντάθηκε (180.000 φυγάδες μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου, εκ των οποίων οι 47.433 μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες του Αυγούστου!), σε σημείο που δεν υπήρχε πλέον άλλος τρόπος για να μην… αδειάσει η Α. Γερμανία από τους δυστυχείς υπηκόους της, από την ανέγερση του Τείχους.
28 ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η κομμουνιστική αθλιότητα. Μέχρι την 9η Νοεμβρίου του 1989, όταν οι φυλακισμένοι γκρέμισαν με τα χέρια τους το αισχρό αυτό κατασκεύασμα, εκμεταλλευόμενοι την σύγχυση που επέφερε η αυτό-κατάρρευση του μπολσεβικισμού. Αυτά τα 28 χρόνια, τουλάχιστον 86 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο στο Τείχος, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να το περάσουν. Το πρώτο θύμα ήταν ο 24χρονος Γκύντερ Λίτφιν, τον Αύγουστο του 1961 και το τελευταίο ο Κρις Γκέφροϋ, τον Φεβρουάριο του 1989. Αξίζει να σημειωθεί, πως το 1966 δολοφονήθηκαν δύο παιδιά, ηλικίας 10 και 13 ετών! Φυσικά, οι δολοφόνοι -και οι ηθικοί αυτουργοί- δεν τιμωρήθηκαν ποτέ (δεν αναζητήθηκαν καν), ούτε μετά το γκρέμισμα του Τείχους…
Σήμερα, η (μόνο κατ’ όνομα) «ελληνική» αριστερά δεν έχει διδαχθεί τίποτα από τα εγκλήματα του παρελθόντος κι είναι πανέτοιμη –αν ποτέ της δοθεί η ευκαιρία- να επαναλάβει τα ίδια και χειρότερα! Ωστόσο, ας το πάρουν επιτέλους χαμπάρι, πως η εποχή που φυλάκιζαν τους λαούς με απροσπέλαστα Τείχη, τελείωσε ανεπιστρεπτί.
ΠΟΤΕ ΠΙΑ «ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ» – ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ!