Ο κόσμος αλλάζει τόσο απότομα μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα… Καθημερινά η λογική μας δοκιμάζεται διαρκώς, ενώ η αγαπημένη λέξη όλων τον τελευταίο καιρό μοιάζει να είναι η «κανονικότητα», σε εποχές που μόνο κανονικές δεν είναι… Ξάφνου κάθε τι ανήθικο έχει γίνει αυτονόητο, ο εμπαιγμός είναι εθνικό σπορ και κάθε τι κατακριτέο είναι πλέον μόδα.
Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν πουθενά. Νιώθουν αποκομμένοι από μια άδικη κοινωνία που τους τιμωρεί επειδή τολμούν να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, επειδή συνεχίζουν να πιστεύουν στα ιερά και όσιά τους και επειδή δεν ξεπουλούν τα ιδανικά τους.
Ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν πουθενά, ούτε μέσα στην κοινωνία, ούτε μέσα στο φιλικό τους περιβάλλον και συχνά ούτε με την ίδια τους την οικογένεια.
Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να είναι εσωστρεφείς ή ιδιαίτερα κοινωνικοί που λόγω αυτού του αισθήματος ότι δηλαδή δεν ανήκουν πουθενά, έπαψαν να προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους. Κλείστηκαν στον εαυτό τους και νιώθουν μια αυξανόμενη απογοήτευση και οργή για την κατάντια που ζούμε.
Μπορεί να βλέπεις μία ταινία ή σειρά, ειδήσεις ή να σκρολάρεις στα social media από την ηρεμία του σπιτιού σου όμως και εκεί θα βρεις ανθρώπους να παπαγαλίζουν απόψεις πραγματικά εξωπραγματικές.
Απόψεις που λένε ότι «είναι οκ να είσαι τσούλα» και θεωρούν αυτή την πράξη γυναικεία εμψύχωση, αντί για καταπάτηση της γυναικείας αξιοπρέπειας.
Απόψεις που λένε πως το να εκκλησιάζεσαι είναι εγκληματικό, την στιγμή που τα τζαμιά παραμένουν ανοιχτά στην χώρα μας.
Απόψεις που λένε ότι οφείλουμε να έχουμε ανοιχτά τα σύνορά μας για όποιον επιθυμεί να εισέλθει δίχως κανέναν απολύτως έλεγχο, αλλά οι υγιείς ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ζητούν άδεια για να πάνε μέχρι το περίπτερο.
Αν κάποιος αγανακτήσει και τολμήσει να αμφισβητήσει αυτή την επιχειρηματολογία τότε ουαί κι αλίμονό του!
Αριστεροί και δεξιοί συνασπισμένα, δείχνουν με το δάκτυλο τον παρία και αρχίζουν την περίφημη επιχειρηματολογία περί ψεκασμένων και τα συναφή.
Λες και η σημερινή κοινωνία με την ανεργία και την εγκληματικότητα στα ύψη, την τρομερή υπογεννητικότητα, τον παντελή αμοραλισμό, την εξύψωση οποιαδήποτε εισαγώμενης σαχλαμάρας (βλ. Halloween, black Friday κλπ) πρέπει να προστατευτεί από αυτόν.
Αλίμονο στην κοινωνία που απορρίπτει κάθε σκεπτόμενο μέλος της και αγκαλιάζει μόνο αριστερές και αναρχικές συλλογικότητες, παντός είδους παραβατικούς Έλληνες ή ξένους και ανήθικα στοιχεία. Μοιάζει λες και ζούμε την παρακμή της Ρώμης.
Και εδώ κολλάει το ρητό «οι δύσκολοι καιροί δημιουργούν δυνατούς άνδρες. Οι δυνατοί άνδρες, δημιουργούν καλές εποχές. Οι καλές εποχές δημιουργούν αδύναμους άνδρες και οι αδύναμοι άνδρες δημιουργούν δύσκολους καιρούς».
Δεν είναι λοιπόν κάτι το καινούριο αυτό που ζούμε. Είναι κάτι που θα περάσει κι αυτό και θα δώσει την σειρά του σε κάθε καλύτερο. Γι’ αυτό εμείς οφείλουμε να είμαστε πιο δυνατοί και πιο υπομονετικοί από ποτέ.
Να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας ώστε να αντέξουμε όλη αυτή την ψυχολογική πίεση που μας ασκεί η σύγχρονη εποχή και να έχουμε πίστη πως ό,τι συμβαίνει είτε καλό είτε κακό είναι για το ανώτερο καλό μας και την προσωπική μας εξέλιξη.