Μετά τη μάχη της Τριάδος Σερρών στις 14 Νοεμβρίου 1944 και την ηρωική έξοδο, οι διαφυγόντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες.
Τα 200 μέλη της πρώτης ομαδας κατευθύνθηκαν προς Πετρίτσι – Σιδηρόκαστρο όπου και αιχμαλωτίστηκαν από τους Βούλγαρους και αυτοί με την σειρά τους τους παρέδωσαν στον ΕΛΑΣ που τους εκτέλεσε εν ψυχρώ στις 15 Νοεμβρίου 1944 στον Προμαχώνα.
Η δεύτερη και μεγαλύτερη ομάδα, κατέφυγε και κρύφτηκε στην περιοχή Βερτισκου – Κερδυλλίων. Κάτι που έγινε γνωστό στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, που τους κάλεσε να επιστρέψουν στα χωριά τους δίνοντας εγγυήσεις για την ασφάλεια τους. Για ακόμα μια φορά οι κομμουνιστές δεν τήρησαν τον λόγο τους, έτσι οι πρώτοι 180 που επέστρεψαν μετά από δύο ημέρες συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο δημοτικό σχολείο Νικόκλειας.
Στις 21 Νοεμβρίου 1944 οι ελασίτες αφού έδεσαν τους 180 συλληφθέντες με αγκαθωτό σύρμα ανά τέσσερις, τους οδήγησαν στην περιοχή Τραπέζια όπου και τους εκτέλεσαν με τσεκούρια και μαχαίρια. Την ίδια ώρα άλλοι 40 συλληφθέντες εκτελέστηκαν με παρόμοιο τρόπο στη θέση Μαϊμού Ντερέ Βισαλτίας και επιχειρήθηκε να καούν τα πτώματα τους.
Η μόνη αντίσταση των κομμουνιστών, κατά τη διάρκεια της κατοχής όσο και μετά τη φυγή των κατακτητών, ήταν κατά των Ελλήνων πολιτικών τους αντιπάλων και η εξολόθρευση των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΏΝ αντιστασιακών οργανώσεων. Σκοπός τους δεν ήταν άλλος από τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας στη μετά Γερμανών εποχή.
Άγις Φωτόπουλος
