Στο Μέτωπο της Ιστορίας: Από το Πνεύμα του 1821 στο 2008 – Αλήθειες και ψέματα για την Επανάσταση
Ο πρωτοπόρος Γάλλος Εθνικιστής και Σοσιαλιστής του 19ου αιώνος Μπαρρές είχε γράψει ότι για να δημιουργηθεί ένα Έθνος χρειάζονται κοιμητήρια και διδασκαλία της Ιστορίας. Η νέα Ελληνική Ιστορία έχει σαν τελευταίο ορόσημό της το 1821, αλλά φυσικά ούτε τότε άρχισε, ούτε το Ελληνικό Έθνος δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα! Και όμως, ο τόσο προβεβλημένος από τα ΜΜΕ καθηγητής της Ιστορίας, Αντώνης Λιάκος, στο τελευταίο του βιβλίο εξετάζει το «Πως και με ποιες διαδικασίες ελληνόφωνες και μη κοινότητες, διεσπαρμένες στην βορειοανατολική Μεσόγειο, συγκρότησαν το Ελληνικό Έθνος…». Κατ΄ αυτόν λοιπόν, αλλά και κατά την «προοδευτική» νέα ιστορία (βλ. βιβλίο Ρεπούση), το Ελληνικό Έθνος συγκροτήθηκε τον 19ο αιώνα από κάποιες σπαρμένες στην Μεσόγειο ελληνόφωνες και μη κοινότητες!
Την περασμένη εβδομάδα, στις 12 Μαρτίου 2008, έξω από ένα υπουργείο της κυβερνήσεως του κράτους των Αθηνών συγκεντρώθηκε μια χούφτα παλαιών πολεμιστών του 1974. Των πρωταγωνιστών της περίφημης μάχης του Αεροδρομίου, των καταδρομέων, που πήγανε στην Κύπρο μας το 1974. Δίπλα σε αυτούς ισάξιοι και οι ηρωικοί άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεών μας, Αξιωματικοί και Στρατιώτες που έδωσαν την μάχη της ΕΛΔΥΚ. Κρατούσαν ένα πανό που έλεγε «ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΡΩΕΣ-ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΕΠΑΙΤΕΣ». Κανένας υπουργός δεν βγήκε να τους δει, κανένα μεγάλο κανάλι δεν πρόβαλε την παρουσία τους… Δεν είναι πια καιρός για ήρωες. Καθόλου πρωτότυπο για την Ελληνική Ιστορία το γεγονός. Πόσοι γνωρίζουν, αλήθεια, ότι πολλοί από τους γενναίους που πολέμησαν το 1821 μετά την «απελευθέρωση» κατάντησαν ζητιάνοι και μερικοί απ΄αυτούς πέθαναν στην καρμανιόλα σαν λήσταρχοι; Κάποιοι μάλιστα έφυγαν από την «ελεύθερη» Ελλάδα για να ζήσουν σαν ληστές στην Οθωμανική επικράτεια…
Η παρουσία των παλαιών πολεμιστών έξω από το υπουργείο δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει το περίφημο ποίημα του Στρατήγη, «Ματρόζος», όπου ένας γέρος ήρωας του Αγώνα, καπετάνιος και πυρπολητής, πάει να επισκεφθεί μέσα στην μαύρη φτώχεια του τον τότε πρωθυπουργό Κανάρη. Ο φρουρός του υπουργείου τον διώχνει σαν ζητιάνο και ο Κανάρης ακούει τις φωνές και αναγνωρίζει τον παλαιό του σύντροφο. Όμως, αλίμονο, στα υπουργεία της Ελλάδος του 2008 όσο και αν έξω από αυτά μπορεί να υπάρχουν και σήμερα «Ματρόζοι», δεν υπάρχουν αλίμονο στα υψηλά αξιώματα Κανάρηδες…
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ