Όπως κάποτε έγραφε ο Δανός Poul Knudsen: “Εκείνος που επιθυμεί να είναι βασιλιάς, μπορεί να επιδιώκει την άμεση εξουσία, πάνω σ’έναν ορισμένο αριθμό ανθρώπων. Μπορεί όμως και να παίζει τον βασιλιά, ακόμα κι αν δεν γίνεται βασιλιάς κάποιος. Απλώς και μόνο παίζοντας τον ρόλο του ώστε να πιστεύουν στην ηγεμονία του, οι υποτελείς του. Συνεπώς, πριν κανείς γίνει πραγματικά βασιλιάς, πρέπει να μάθει να “παίζει” τον βασιλιά .”
Ο σημερινός βασιλιάς λέγεται “Πρόεδρος Της Δημοκρατίας”. Έτσι, για να πιστεύουν στην ηγεμονία του οι υποτελείς του, “παίζει” τον δημοκράτη και διεξάγει τους πολέμους του, στο όνομα της δημοκρατίας. Είναι σαν να τους λέει: “Θα επιβάλλουμε την δημοκρατία, διότι η δημοκρατία είναι ασφάλεια.” Έτσι λοιπόν, η δημοκρατία προσέλαβε την σημερινή επιθετική της διάσταση, την ίδια ώρα και στιγμή που συνδέθηκε με την ιδέα της “ασφάλειας.” “Μόνο εάν επιβάλλουμε την δημοκρατία εκεί… Θα είμαστε ασφαλείς εδώ…” Δείχνοντας δηλαδή πως κάθε άλλο πολίτευμα, κάθε άλλη μορφή κοινωνίας, στηρίζεται σε υπανάπτυκτες μορφές συνείδησης, στις οποίες εμφιλοχωρεί η άγνοια, ο φανατισμός, η δυσειδαιμονία… Κοντολογίς, μυριάδες κίνδυνοι για την “ασφάλεια”, όλου του πλανήτη… Για τον Πρόεδρο Της Δημοκρατίας, τους αυλικούς και τους υποτελείς του δηλαδή, “η δημοκρατία είναι ασφάλεια, από τον φανατικό σκοταδισμό, την άγνοια και τον ανορθολογισμό”, στους οποίους οφείλονται λίγο-πολύ, όλα τα δεινά του κόσμου!
Συνεπώς, ασφάλεια είναι πρωτίστως ο ορθολογισμός τους, που μόνον αυτός μπορεί να διαλύσει τον ανορθολογισμό, τον σκοταδισμό και τον φανατισμό, εφ’όσον στηρίζεται στη γνώση ως λογική ανάλυση και κριτική σκέψη. Άρα η δημοκρατία για τους υποτελείς της, είναι ασφάλεια στο βαθμό και μόνο που θεμελιώνεται στον ορθό λόγο. Άλλο θεμέλιο από τον ορθό λόγο, δεν μπορεί λένε, να υπάρξει. Κατ’ αυτό το δόγμα, άλλου είδους δημοκρατία, στημένη πάνω σε άλλα θεμέλια από τον ορθό λόγο, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει.
Το σύστημα αυτό μας δίκασε και μας καταδίκασε με μια συμπαιγνία που στήθηκε από τους ρασιοναλιστές και τους “δημοκρατικούς ανθρωπιστές”. Οι οποίοι για να επικρατήσουν, χρειάστηκαν την υποτίμηση και αποκαθήλωση του λόγου. Κι αφού οικονομικοτεχνικοί μάνατζερς βρέθηκαν στην θέση των Υπάτων και Αυτοκρατόρων… Μια ρήση ή απόφασή τους, μπορεί να ρίξει ολόκληρους πληθυσμούς στο παραμιλητό ή την δυστυχία, καθώς και να παραλύσει την σκέψη των ακροατών τους.
Το σύστημά μας όμως, στηρίζεται βαθύτατα στον ανορθολογισμό, γιατί δίνει κυριαρχία στο συναίσθημα και την διαίσθηση, ως πηγή γνώσεως και δράσεως, σε ισορροπία πάντα, με την λογική.
Τιμή, Φυλή, Θάρρος, Ηρωϊσμός, Αυτοθυσία Αλληλεγγύη προς τους συναγωνιστές, Προσφορά στους Έλληνες, την Πατρίδα και το Έθνος, προσεγγίζονται μόνον με τον συναισθηματισμό και όχι με τον ορθολογισμό. Η συναισθηματική νοημοσύνη, σημαντικότερη της λογικής νοημοσύνης! Κ αυτός είναι ο λόγος, που ο ορθολογισμός, πολέμησε το “μοντέλο” αυτό!
Όμως, υποσχόμαστε με Πίστη κ θέληση: ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΜΟΝΟΙ. ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ! ΟΡΘΙΟΙ! Σ’ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΡΕΙΠΙΩΝ!
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ…!
Δ.Β.
