Στην ναυμαχία του Αρτεμισίου.
Το Αιγαίο είχε γίνει μια απέραντη περσική λίμνη με τα 1200 πλοία που το κύκλωναν πνίγοντάς το. Τον περσικό στόλο τον αποτελούσαν πλοία από τις πόλεις Σιδώνα, Βύβλο, Τύρο που βρίσκονταν στα παράλια της Φοινίκης (σημερινός Λίβανος), κυπριακά πλοία από τις ελληνικές και φοινικικές αποικίες του νησιού, καθώς και Ίωνες από την Ιωνική ακτή, Αιολείς και Δωριείς από την Μικρά Ασία. Οι Πέρσες είχαν χάσει 300 πλοία σε μια μεγάλη καταιγίδα ερχόμενοι στους Αφέτες, γεγονός που τους αποδυνάμωσε λίγο, διότι είχαν ακόμη πολλές εφεδρείες.
Οι Έλληνες είχαν 271 τριήρεις και 9 πεντηκόντορους από διάφορες Ελληνικές πόλεις όπως η Αθήνα, η Κόρινθος, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Ερέτρια, η Επίδαυρος, η Σικυώνα, η Κέα, η Χαλκίδα, η Στύρα Ευβοίας, η Τροιζήνα και από το φύλο των Οπουντίων Λοκρών (περιοχή νομού Φθιώτιδας).
Οι Πέρσες ναυλόχησαν στους Αφέτες της νότιας Μαγνησίας τον Αύγουστο του 480 π.Χ., ενώ λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα στα στενά των Θερμοπυλών μαίνονταν ο τιτάνιος αγώνας μεταξύ Σπαρτιατών και Περσών.
Οι Έλληνες ναυλόχησαν στην απέναντι ακτή, στο Αρτεμίσιο της βόρειας Εύβοιας.
Μια μικρή Ελληνική μοίρα ανοίχθηκε στο Πέλαγος, στην μέση της απόστασης που χώριζε τους Αφέτες από το Αρτεμίσιο. Οι Πέρσες κοίταζαν το περίεργο θέαμα, μην ξέροντας τι να υποθέσουν για τους Έλληνες. Πιθανότερο θεώρησαν ότι τρελάθηκαν όλοι τους ταυτόχρονα, που με τόσα λίγα πλοία θα αντιμετώπιζαν τον στόλο του μεγάλου Βασιλέα. Οι Πέρσες θεωρώντας πως οι Έλληνες θα ήταν εύκολη λεία, ανοίχθηκαν στην θάλασσα σε μια οριζόντια σειρά για να τους περικυκλώσουν με την τακτική του περίπλου. Ανάμεσά τους βρίσκονταν και πολλοί Έλληνες. Σπάραζε η ψυχή τους που συμμετείχαν μαζί με τους βάρβαρους στον αφανισμό των αδελφών τους Ελλήνων. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Αντίδωρος από την Λήμνο που ήταν κυβερνήτης μιας τριήρους. Τον αγγάρεψαν και αυτόν όπως όλους τους υπόλοιπους Έλληνες για να ακολουθήσουν τον περσικό στόλο. Ο Αντίδωρος σκέφτονταν όλη την ώρα πως θα μπορούσε να αποφύγει την σύγκρουση με τους Έλληνες και πως θα κατάφερνε να αυτομολήσει σε αυτούς. Οι Πέρσες δεν έχασαν την ώρα τους και κύκλωσαν τους Έλληνες, κλείνοντας σιγά σιγά τον κύκλο.
Οι Έλληνες όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Έβαλαν τα πλοία τους με τις πρύμνες στο κέντρο του κύκλου και τις πλώρες προς την εξωτερική πλευρά του κύκλου. Οι Πέρσες επιτέθηκαν πρώτοι και η ναυμαχία ξεκίνησε,. Τα κουπιά των τριήρεων έσπαζαν από τα έμβολα των αντίπαλων πλοίων, οι τοξότες των Περσών έριχναν τα μεγάλα βέλη τους εναντίον των ελληνικών πληρωμάτων αγκαλιάζοντάς τα σαν πυκνά μαύρα σύννεφα.
Τον Αντίδωρο απασχολούσε το πως να μην χτυπήσει κατά λάθος καμιά ελληνική τριήρη, γι’ αυτό ελίσσονταν όσο τον έπαιρνε ο περιορισμένος χώρος της ναυμαχίας. Η σύγκρουση των πλοίων ήταν σφοδρή. Τα ορειχάλκινα έμβολα των Τριήρεων τρυπούσαν τα πλαϊνά των αντιπάλων. Πλοία βυθίζονταν και άνθρωποι επέπλεαν στην θάλασσα, ενώ άλλοι από τους βαρβάρους που δεν ήξεραν κολύμπι πνίγονταν. Ο Αντίδωρος βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και έδωσε εντολή στο πλήρωμά του να κάνει σήματα στους Έλληνες ότι ήταν φίλος τους. Πλησίασε τους Έλληνες και συνεχίζοντας τα σήματα και τις φωνές τους έδωσε να καταλάβουν πως ήταν ο Αντίδωρος από την Λήμνο και πως αυτός και η τριήρης του ήταν στην διάθεση των Ελλήνων. Ο Αντίδωρος με την τριήρη του χτύπησε τους Πέρσες εκεί που δεν το περιμένανε. Οι Έλληνες κέρδισαν τους Πέρσες και αιχμαλώτισαν 30 εχθρικά πλοία σπάζοντας τον ασφυκτικό κλοιό.
Ο Αντίδωρος ήταν περήφανος που άκουσε την καρδιά του και όχι το μυαλό του παίρνοντας το μέρος των Ελλήνων. Οι Αθηναίοι αναγνωρίζοντας στην πράξη την γενναιότητά του να επιλέξει το μέρος των Ελλήνων όταν οι Πέρσες είχαν το πάνω χέρι, του έδωσαν ένα κτήμα στην Σαλαμίνα μετά την λήξη των μηδικών.
