Μία καθημερινή φράση, πλέον πρωτοκλασάτη ατάκα στον εμπορικό κόσμο και σίγουρα κάτι που επηρεάζει πολλές αποφάσεις στους νέους απλά και σαν μια υποσυνείδητη οδηγία, συμβουλή, αλήθεια.
Ζήσε τη ζωή σου, είναι πολύ μικρή, άσε τον εαυτό σου ελεύθερο, σε αυτή την ηλικία είναι οι μεγαλύτερες χαρές. Συνηθισμένα συνθήματα μιας απέραντης πλάνης που ριζώνει στο μυαλό του νέου και τον μετατρέπει σε ένα κρέας, μια άβουλη μάζα που καθοδηγείται από τα πάθη, “τις χαρές”.
Με αυτή την φράση αποδομείται η ηθική και δίνεται το ελεύθερο στις ορμές να κυριαρχήσουν, σε μια ξεκάθαρη επίθεση στην Ελληνική και Ορθόδοξη παιδεία, ο πλήρης αντικατοπτρισμός του δυτικού φιλελευθερισμού. Και όλα αυτά στο συχνά ανώριμο ή (σκοπίμως) μπερδεμένο μυαλό του νέου που, ακόμη και αν έχει τη σωστή παιδεία, μια τόσο αθώα και διαδεδομένη φράση θα τον επηρεάσει υποσυνείδητα.
Ο Εθνικισμός σε χρειάζεται νηφάλιο, προσηλωμένο στο στόχο, εδραίο, σταθερό με πυγμή. Αν τα πάθη σε κυριεύσουν, αν ζήσεις “ελεύθερος” σκλαβωμένος με αυτά, τότε μαζικοποιείσαι και χάνεις την κριτική σου σκέψη. Γίνεσαι ένας ακόμα αδύναμος καταναλωτής, θύμα του καπιταλισμού, χάνοντας αξίες και ιδανικά. Ξεπουλάς την ηθική παρακαταθήκη των γονέων σου επειδή “είναι της ηλικίας”, επειδή “πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου”, επειδή “η ζωή είναι μικρή και δε θα προλάβεις”.
Φυσικά ο στόχος ή καλύτερα ένα από τα τραγικά αποτελέσματα αυτού του τρόπου ζωής, είναι η δυσκολία δημιουργίας οικογένειας. Προσβάλλεται δηλαδή εμμέσως το βασικό θεμέλιο του Έθνους. Πόσο πιθανό είναι άραγε ένα άτομο που “ζει τη ζωή του”, που έχει αλλάξει δεκάδες συντρόφους υπακούοντας στα μιαρά κελεύσματα της «σεξουαλικής επανάστασης», να κατασταλάξει με ένα άτομο δημιουργώντας μια υγιή οικογένεια μαζί του και να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά του; Τί πραγματικά θα υπάρχει για να ενώνει την οικογένεια όταν έχεις μάθει ήδη να αναλώνεσαι πνευματικά και σωματικά για “την εμπειρία”;
Όλα τα εθνικά κράτη είχαν, το καθένα με τον τρόπο του, ως έναν από τους κύριους στόχους την καταπολέμηση του ηθικού εκφυλισμού, όμως εμείς δεν ζούμε σε ένα τέτοιο κράτος. Ένα ζευγάρι με έστω 3 παιδιά αν καταφέρει να μεταφέρει στους απογόνους του την αξία της οικογένειας προσφέρει στο Έθνος εκθετικά αφού μέσα σε δύο γενιές από ένα άτομο προκύπτουν δώδεκα. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της τόσο στοχευμένης επίθεσης των εχθρών μας προς κάθε αξία που μπορεί να εξασφαλίσει αυτήν την μεταλαμπάδευση. Όσο «επαναστατική» και αν φαντάζει λοιπόν στον εφηβικό νου η φράση του τίτλου, στην πραγματικότητα παρατηρούμε ότι το καθεστώς προωθεί συστηματικά τον εκφυλισμό, τη πρόσκαιρη ικανοποίηση και χαρά, οδηγώντας αργά και μεθοδικά στην υπονόμευση των οικογενειακών αξιών.
Σαφώς οι ενέργειες του καθεστώτος δεν περιορίζονται στα παραπάνω. Είναι ξεκάθαρο ότι η νομοθεσία και η νομοθετική εξουσία αδιαφορούν εν πολλοίς και για την ανάπτυξη ενός υγιούς και πολυάριθμου πληθυσμού. Την ίδια στιγμή όμως η κυβέρνηση βοηθάει τις αλλόφυλες μειονότητες να αναπαραχθούν και να φτιάξουν οικογένειες, ενδιαφέρεται δηλαδή αποκλειστικά για μέλη άλλων εθνών τους οποίους η προπαγάνδα του εκφυλισμού δεν αγγίζει, καθώς είναι φανατικά πιστοί στην δική τους θρησκεία. Οπότε προκύπτει πως το τωρινό καθεστώς είναι ανθελληνικό.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα προπαγάνδας και αντιξοοτήτων απαιτείται από τον καθένα μας μεγάλη πνευματική δύναμη, υπομονή και επιμονή εάν πραγματικά επιθυμούμε την εθνική μας επιβίωση. Οφείλουμε ως νέοι Εθνικιστές και Εθνικίστριες να θωρακιστούμε πνευματικά, ανεξαρτήτως ηλικίας, με την κατάλληλη μελέτη απέναντι στις «σειρήνες» της εύκολης αλλά κενής και αυτοκαταστροφικής ζωής μεριμνώντας ώστε πέρα από τον Κινηματικό μας Αγώνα να είμαστε σε θέση να συνεισφέρουμε σωστά και στην βιολογική συνέχεια της Φυλής μας.
Ν. Μιαούλης