Ο πολύ σημαντικός σοφός από την Σάμο δεν ήταν μόνον μέγας μαθηματικός, καθώς και θρησκευτικός ηγέτης. Δεν έβλεπε τα πράγματα απομονωμένα, αλλά είχε πολιτικές αντιλήψεις σαφώς καθορισμένες. Τις αντιλήψεις του αυτές μπόρεσε να εφαρμόσει στην πόλη Κράτων της Νοτίου Ιταλίας (Magna Grecia), όπου το συμβούλιο των τριακοσίων, που αποτελείτο από τους μαθητές της σχολής του κυβερνούσε την πολιτεία. Το πνεύμα που κυριαρχούσε στην πολιτεία του Πυθαγόρα ήταν το πνεύμα του Δωρικού ήθους: λιτότης – αριστοκρατία – εγκράτεια – αρετή.
Ο Γουίλ Ντυράντ αποκαλεί το πολίτευμα του Πυθαγόρα αριστοκρατικό κομμουνισμό! Τι σχέση τώρα μπορεί να έχει ο κομμουνισμός με αυτά που πίστευε ο Πυθαγόρας, αυτό μόνον ο Γουίλ Ντυράντ γνωρίζει… Στους Πυθαγόρειους χρεώνουν οι ιστορικοί την φοβερή σφαγή της Σύβαρης, που ήταν μία Ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας, που είχε γίνει περίφημη για τα γλέντια, τις διασκεδάσεις, τον πλούτο και τον εκφυλισμό των κατοίκων της. Όταν πήραν την εξουσία στη Σύβαρη οι δημοκρατικοί, η πόλις του Κρότωνος, που βρισκόταν κάτω από την εξουσία των Πυθαγορείων επετέθη στη Σύβαρη και την κατέστρεψε εκ θεμελίων. Τελικώς, το δημοκρατικό κόμμα του Κρότωνος κατόρθωσε σε μία αιματηρή εξέγερση να πάρει την εξουσία και να τιμωρήσει αυστηρά τους Πυθαγόρειους. Σύμφωνα με μία εκδοχή ο ίδιος ο Πυθαγόρας σφαγιάσθηκε στην διάρκεια της εξεγέρσεως των δημοκρατικών, ενώ σύμφωνα με μία άλλη διέφυγε στην πόλη Μεταπόντιον, όπου και απέθανε υποβάλλοντας τον εαυτό του σε εκούσια ασιτία.
Ο μέγας σοφός, λοιπόν, Πυθαγόρας, του οποίου το θεώρημα όλοι διδασκόμαστε στο σχολείο, εκτός από μαθηματικός υπήρξε και πολιτικός ηγέτης, πολιτικός ηγέτης οι ιδέες του οποίου σίγουρα δεν ήταν δημοκρατικές.