Ένα από τα βασικά στοιχεία της ιδεολογικής τρομοκρατίας της αριστεράς, από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι και οι… ποιητές. Τρεις-τέσσερις, λοιπόν, σπουδαιοφανείς κομμουνιστές «ποιητές» (όπως ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, ο Βρεττάκος, ο Λειβαδίτης κ.λπ.), βραβευμένοι με «βραβεία Λένιν» και «βραβεία Στάλιν», παρουσιάζονται από τους επιτήδειους στο ελληνικό κοινό ως… παγκόσμια αναγνωρισμένες αυθεντίες, ενώ παράλληλα «εξαφανίζονται» όλοι οι υπόλοιποι, οι μη κομματικοί, οι πραγματικοί Έλληνες ποιητές. Έτσι, κάθε χρόνο σε συλλόγους, σωματεία και σχολεία όπου κυριαρχούν μαρξιστές, έχουμε και μια… επέτειο κομμουνιστή ποιητή, π.χ. «έτος Γ. Ρίτσου» λόγω των 100 χρόνων από τη γέννησή του, «έτος Ν. Βρεττάκου» για τα 10 χρόνια από τον θάνατό του κ.ο.κ., ως προπαγανδιστική παγίδα για τους ανύποπτους.
Επ’ ευκαιρία, λοιπόν, της επετείου του θανάτου του κομμουνιστή ποιητή Βάρναλη (πέθανε στις 16/12/1974), η κομμούνα έχει γεμίσει τα ΜΜΕ αφιερώματα για δαύτον. Στα αφιερώματα αυτά, τονίζονται όλοι οι «μεγάλοι σταθμοί» της ζωής του, π.χ. ότι γεννήθηκε στην Βάρνα της Βουλγαρίας (εξ’ ου και το «Βάρναλης»), ότι ασπάστηκε την κομμουνιστική ιδεολογία το 1919, στο Παρίσι, ότι το 1935 πήρε μέρος στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων, στην Μόσχα, ότι το 1959 πήρε το «βραβείο Λένιν» και τα λοιπά…
Μόνο για την κατοχική δραστηριότητα του εν λόγω αποφεύγουν να γράψουν οι υμνητές! Γιατί άραγε; Μήπως κάτι θέλουν να κρύψουν;
Αναφέρει σχετικά στο βιβλίο του «Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2005, ο γνωστός Έλληνας λογοτέχνης Γεώργιος Θεοτοκάς:
«Ο Κώστας Βάρναλης, τέως επίσημος ποιητής του Ελληνικού κομμουνισμού, επιδεικνύεται σε επίσημα τραπέζια στην Βουλγαρική πρεσβεία την στιγμή που η Βουλγαρική κυβέρνηση διακηρύττει ότι είναι εμπόλεμη στο πλευρό του Άξονα εναντίον της ΕΣΣΔ και που, ως εκ του περισσού, οι Βούλγαροι σφάζουν 30.000 Ρωμιούς στη Μακεδονία».