Πλησιάζει το τέλος του 2020, ενός έτους σημαντικού για μένα που σήμανε έναν γολγοθά, αλλά και αποκάλυψε Αλήθειες που διαισθανόμουν, για να μη πω γνώριζα. Φίλους ψεύτικους, ανθρωπάκια, που παριστάνανε τους ήρωες και χάθηκαν μέσα στην σιωπή και διπρόσωπους αρλεκίνους, που μέχρι χθες με χειροκροτούσαν και τώρα είμαι γι’ αυτούς η αιτία της δυστυχίας τους. Ήταν δίπλα μου και μοιραζόντουσαν την δόξα και το εύγε κάθε νίκης και τώρα μακριά δηλώνουν αθώοι, ανεύθυνοι για τα όσα έγιναν. Αυτοί που σιώπησαν και εκ των υστέρων έχουν μετατραπεί σε κατηγόρους και άθλιους συκοφάντες δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να ομιλούν. Όμως δεν έλειψε ποτέ το θράσος σε αυτήν την χώρα και η αχαριστία είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Έχω μελετήσει την Ιστορία και δεν μου προξενούν καμία έκπληξη τα όσα συμβαίνουν. Μπορώ να πω ότι τα γνώριζα και τα περίμενα. Διαφορετικό πράγμα είναι όμως η επίγνωση από το να βιώνεις την αθλιότητα των ανθρώπων του τίποτε.
Ο χρόνος αυτός σημαίνει πολλά και για την Ελλάδα, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο. Όλοι μιλούσαν πολύ πριν εμφανιστεί ο κορωνοϊός για το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η παγκόσμια οικονομία, ο διεθνής καπιταλισμός. Κάποιοι έγραφαν ότι ο μόνος τρόπος για μία νέα “ρύθμιση” θα ήταν ένας παγκόσμιος πόλεμος. Πόλεμος δεν έγινε και ούτε θα γίνει, ήλθε ο κορωνοϊός. Πολύ βολικά όλα αυτά… Φόβος παντού και μέσα από τον φόβο προβάλλει η νέα κοινωνία, μία κοινωνία εφιαλτική χωρίς αξίες, χωρίς Ιδανικά με κυρίαρχο τον πλούτο και θέο την “επιστήμη”. Η περίφημη “νεωτερικότητα” δημιουργεί μία νέα κατάσταση, που πιστεύουν ότι θα κρατήσει για πάντα. Οι λαοί παθητικοί και όσοι θα μπορούσαν να αντιδράσουν, όσοι είχαν την δύναμη της ψυχής, την Ιδεολογία, είναι το “απόλυτο κακό”, για την παγκόσμια τυραννία, που ανατέλλει μέσα από το βαθύ σκοτάδι του τρόμου, που έχει επιβληθεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Συμμαχίες ετερόκλητες σχηματίζονται, που δεν είναι ετερόκλητες, αφού τις ενώνει ο παντοτινός Μαμωνάς, το χρήμα. Καμία Πίστη (γιατί δεν ήταν αληθινή ΠΙΣΤΗ) δεν αντέχει στον φόβο, που θα μπορούσε να νικηθεί μόνο από αυτούς που φλέγονται από το πνεύμα της θυσίας για την Ιδέα. Για τον λόγο αυτό και όσοι διαθέτουν “Αρετή και Τόλμη” και έχουν την δύναμη να πολεμήσουν ενάντια στο “χάλκειον χέρι” του φόβου πρέπει να απαξιωθούν, να χλευασθούν, να κτυπηθούν με κάθε τρόπο.
Θα επιτύχει στα σχέδιά της η παγκόσμια τυραννία, που έρχεται; Και πόσο θα κρατήσει το βασίλειό της; Πολλοί στην Ιστορία έπαιξαν τον ρόλο του Θεού, αλλά τελικά συνετρίβησαν από την υπέροχη και θαυμαστή ανορθολογικότητα, που έρχεται σαν απρόοπτο, σαν γεγονός μοιραίο και ανατρέπει τα σχέδια των ανθρώπων. Πότε; Κανένας δεν ξέρει, αφού ο χρόνος έχει την δική του λογική και δεν είναι τίποτε άλλο από ενέργεια και δύναμη, που συντρίβει τα όρια του χώρου. Όλα όσα ζούμε στις ημέρες μας είναι σίγουρο ότι θα καταρρεύσουν, αλλά το πότε είναι άγνωστο. Το “πότε” το “αείζωον πυρ” του Ηρακλείτου θα σημάνει το τέλος κανένας δεν το γνωρίζει. Πότε θα δοθεί το σύνθημα για να σταματήσει η “απομάγευση του κόσμου” κατά Μαξ Βέμπερ απροσδιόριστο. Και μέσα σε όλα αυτά η Ελλάδα μας θλιβερός παρίας να εκλιπαρεί συμμαχίες και να αποσυντίθεται σαν πτώμα στρατιώτη παρατημένο στο πεδίο μιας χαμένης μάχης.
Τελειώνω με μία απορία: Πότε επιτέλους θα κάνουν την… επανάστασή τους, όλοι αυτοί οι “εθνικιστές” και “πατριώτες”, που κατηγορούσαν την Χρυσή Αυγή; Σίγουρα δεν τους εμποδίζουμε εμείς από την φυλακή. Και αυτοί, που σκυλεύουν την Ιστορία της Χρυσής Αυγής, παριστάνοντας τους επιγόνους της τι κάνουν;…
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ