Ένα καλά μελετημένο «παιχνίδι», που καλούσε συνειδητά ή ασυνείδητα, την κάθε γυναίκα ξεχωριστά να αρνηθεί τον φυσικό της προσανατολισμό και να υιοθετήσει -με ψυχαναγκαστικό τρόπο και συναισθηματική καταπίεση πολλές φορές- αντρόγυνα πρότυπα.

Σκοπός της γυναίκας σήμερα, είναι να αποδείξει την ισότητα, κάποιες φορές και την ανωτερότητα της, απέναντι στον άντρα, αντιμετωπίζοντας τον σαν ανταγωνιστή και όχι σαν σύντροφο και συνοδοιπόρο. Ο πολυπόθητος «αγώνας» της, την κατέστησε έρμαιο των life style, τα οποία για να αποκτηθούν χρειάζονται χρήματα, άρα προσωπική εργασία, άρα απαιτητικά ωράρια και συνεχής εκπαίδευση προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει στην αγορά εργασίας. Παράλληλα η απουσία των αξιών από την ζωή, που προωθήθηκε από την τηλεόραση και τα περιοδικά με μια πορνογραφική εκδοχή, της αφαίρεσε με χειρουργική ακρίβεια τον Ύστατο Ρόλο της στη Ζωή, αυτό της Μητρότητας.

Στην καθημερινότητά της προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην εργασία και την οικογένεια και συγχρόνως να τηρεί τις αυστηρές προϋποθέσεις, των εξωφύλλων του Cosmopolitan και του Playboy, προκειμένου να τραφεί το τέρας μέσα της που λέγεται ματαιοδοξία.

Ένα οργανωμένο σχέδιο από το φεμινιστικό κίνημα για να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος της γυναίκας, ώστε να αισθάνεται ελεύθερη επειδή εργάζεται, ψηφίζει και συμμετέχει ενώ στην πραγματικότητα γεννιέται σκλαβωμένη από τους νέους κοινωνικούς κανόνες που τις επιβάλλονται, μετατρέποντας την στην πραγματικότητα σε ένα υπερκαταναλωτικό κατευθυνόμενο ον, το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε άρχουσας τάξης (αξίζει να σημειωθεί, ότι σε διεθνή έρευνα έχει διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες είναι η κινητήριος δύναμη της παγκόσμιας αγοράς, καθώς ξοδεύουν 12 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για προσωπική κατανάλωση).

Τελικά ο σκοπός δεν ήταν η ελευθερία και η ισότητα αλλά η ομοιομορφία των δύο φύλων, χωρίς ταυτότητα, απλά με ίσα δικαιώματα. 

Όταν επετεύχθη ο πολυπόθητος στόχος του φεμινιστικού κινήματος, μια άλλη ιδεολογία ανθοφόρησε, αυτή της παγκοσμιοποίησης. Ένας πανανθρώπινος πολιτισμός που δημιουργεί κοινά στοιχεία όπως αυτά των ηθικών αξιών και της κοινωνικής νοημοσύνης σε παγκόσμια κλίμακα. Μια ενιαία πνευματική καλλιέργεια που για χάρη του «ευ ζειν» θυσιάστηκαν οι γεωγραφικές ταυτότητες, τα έθνη και η πολιτιστική τους δράση (πνευματικά έργα, παραδόσεις, ήθη και έθιμα κτλ).

Η έννοια του πολιτισμού 

Παρόλο που σαν έννοια είναι δανεισμένη από την γαλλική λέξη civilization, οι συγγενικές ελληνικές λέξεις είναι αυτές του πολίτη, και της πόλης.

Σημαντικό στοιχείο στην κατανόηση της έννοιας του, προσέφερε ο ιστορικός Καρλ Λάμπρεχτ, σύμφωνα με τον οποίο η «λαϊκή ψυχή» είναι αυτή η οποία περιγράφει την πολιτιστική σύνθεση κάθε λαού. Η λαϊκή ψυχή, είναι αυτή η οποία οδηγεί στην συγκρότηση κράτους και πολιτιστικής εθνικής ταυτότητας.

Με τον όρο «λαϊκή ψυχή», ο Λάμπρεχτ εννοεί το «γίνεσθαι» του κάθε κοινωνικού συνόλου και με αυτόν τον τρόπο «συλλαμβάνει» τις διαφορές (φυλετικές, θρησκευτικές, γλωσσικές) μεταξύ των πολιτισμών.

Στο όγδοο βιβλίο της Ηροδότου Ιστορίας, η «λαϊκή ψυχή» του Λάμπρεχτ παίρνει σάρκα και οστά: «το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα»

Φιλοσοφικά, η άποψη αυτή του Ηρόδοτου, επισημαίνει σε μια κρίσιμη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας-την μάχη των Πλαταιών- ότι ο ελληνικός πολιτισμός πρέπει να διαφυλαχτεί με την ενότητα (τότε πόλεις-κράτη) βάση της λαϊκής ψυχής: το ίδιο αίμα, η ίδια γλώσσα, η ίδια θρησκεία (σε ελεύθερη απόδοση).

Τέλος, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο η φυλή επηρεάζει την πολιτισμική εξέλιξη ενός κοινωνικού συνόλου, είναι ο Πόντος. Στις πόλεις του, και ιδιαίτερα στις παραλιακές, άνθιζε το εμπόριο, άκμαζαν η ναυτιλία και πολλές άλλες τέχνες. Στην διαδρομή των αιώνων, οι Έλληνες του Πόντου διεξήγαγαν σημαντικούς αμυντικούς αγώνες ενάντια σε εχθρούς του Έθνους και του πολιτισμού τους. Ιδιαίτερα στην περίοδο της τουρκοκρατίας αντιστάθηκαν σε ποικιλόμορφες καταπιέσεις αλλά δεν άλλαξαν τον τρόπο ζωής τους. Εξαιτίας της υπεροχής της πολιτισμικής τους κληρονομιάς προκάλεσαν το ενδιαφέρον του κατακτητή, ο οποίος πολλές φορές αναγκάστηκε να τους παραχωρήσει διάφορα προνόμια.

Η διατήρηση του πολιτισμού 

Ο αγώνας για τη διατήρηση της εθνικής υπόστασης, είναι συνυφασμένος με το μέλλον οποιασδήποτε κοινωνίας. Η κατάργηση τόσο της προσωπικής ταυτότητας (φύλο), όσο και της συλλογικής (Έθνος) αυτομάτως καταδικάζει την κοινωνία σε θάνατο.

Σε μια Εθνικιστική κοινωνία, το Έθνος αποτελεί τον ανώτερο κοινωνικό οργανισμό, όπου βασικό κύτταρό του είναι η οικογένεια. Οι ρόλοι τόσο της γυναίκας όσο και του άντρα είναι να λειτουργούν και οι δυο συντροφικά, ως ένας, για το σύνολο. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, γιατί και οι δύο έχουν την ιδιαίτερη θέση τους, δεν είναι κανένας εκ των δυο ανώτερος ή κατώτερος ή ίσος. Είναι διαφορετικοί και με την ένωση των δυνάμεών τους διασφαλίζουν το μέλλον των παιδιών τους, της Πατρίδας τους, του Έθνους τους.

Η Ελληνίδα γυναίκα είναι αυτή που αναλαμβάνει τον Ιερό Ρόλο της μητέρας, για να διαφυλαχτεί η πολιτισμική κληρονομιά. Οι επιλογές της είναι αυτές που καθορίζουν την παιδεία και την εξέλιξη του τόπου, έτσι από το «εγώ» της γεννάται το «εμείς» ως ένα πρότυπο καθοδήγησης προς ένα καλύτερο αύριο. Τέλος, η Μητρότητα είναι τόσο σημαντική για εμάς, γιατί η εμφάνιση της ζωής συνίσταται στο πέρασμα από μια ορισμένη αναπτυξιακή διαδικασία σε μία άλλη ανώτερη. Επομένως ο έμβιος κόσμος είναι αυτός ο οποίος αυτοκινεί την ίδια την Ζωή (Η επιστημονική προσέγγιση της εμφάνισης της ζωής, δέχεται ότι επί μακρόν στον πλανήτη δεν υπήρχε ίχνος ζωής και ότι οι πρώτοι οργανισμοί εμφανίστηκαν μόνο μία φορά ως αποτέλεσμα ανώτερης άβιας ύλης).

Η θέση της γυναίκας στο Εθνικιστικό Κίνημα 

Σε μια Εθνικιστική Κοινωνία, η παιδεία και η τέχνη είναι η έκφραση της ψυχής του Έθνους. Η Ελληνική Ιστορία και η Ελληνική Γλώσσα θα πρέπει να αποκτήσουν μια ξεχωριστή θεμελιώδη σημασία, ώστε πάνω τους να στηριχθεί ολόκληρο το κτίριο μιας υγιούς κοινωνίας. Η δημιουργία μορφωτικών ιδρυμάτων και εικαστικών σχολών οι οποίες θα εξυμνούν το ένδοξο παρελθόν, παρόν και μέλλον της Ελληνικής Φυλής, δίνει μια ξεχωριστή θέση στην Ελληνίδα γυναίκα κάνοντάς την, την κινητήριο δύναμη, τη Μητέρα του Έθνους, η οποία αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο να διδάξει και να δημιουργήσει την κοινωνική ευθύνη και την εθνική συνείδηση,  παραδίδοντας την σκυτάλη στις νέες γενιές Ελλήνων.

Αναλαμβάνει να ανατρέψει το σύγχρονο παρακμιακό status quo, και στη θέση του να καθιερώσει έναν νέο τρόπο ζωής, μια νέα Βιοθεωρία.

Ύψιστο καθήκον της, είναι να βελτιώσει την προσωπικότητά της ώστε να μπορεί να προσφέρει στο σύνολο. Έτσι, καλλιεργώντας η ίδια την φιλοπατρία της και το αίσθημα συλλογικότητάς του Έθνους,  με την συστράτευση της, καθιερώνει τον ρόλο της ως ριζοσπαστικό και επαναστατικό, καθώς εναντιώνεται σε κάθε μορφής πνευματικής σήψης και σωματικής κατάπτωσης.