Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου του 1912 στη Δροσιά Ευβοίας. Ένας άνθρωπος, που Τίμησε τα γαλόνια του στο ακέραιο και που σίγουρα λείπει από την στρατιωτική ηγεσία της χώρας…
Παρά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τελείωσε το 1930 το Γυμνάσιο Χαλκίδας αριστεύοντας και ο Δήμος Χαλκίδας τον βράβευσε με χρηματικό βραβείο 2.000 δραχμών. Την ίδια χρονιά, χωρίς να κάνει κάποιο φροντιστήριο, πέρασε 2ος μεταξύ 887 υποψηφίων, στη Σχολή Ευελπίδων απ΄ όπου αποφοίτησε πρώτος το 1934 ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.
Μετά την εκπαίδευσή του στη Σχολή Πυροβολικού τοποθετήθηκε στο Α΄ Σύνταγμα Πυροβολικού.Από τη θέση αυτή πήρε μέρος στη καταστολή του Βενιζελικού πραξικοπήματος της 1ης Μαρτίου 1935. Έλαβε μέρος ως Λοχαγός στον Πόλεμο της Πίνδου εναντίον των Ιταλών, ενώ μετείχε και στις μάχες των οχυρών μετά την εισβολή των Γερμανών.
Για τη δράση και τον ηρωισμό που επέδειξε, τιμήθηκε δυο φορές με Αριστείο Ανδρείας με Πολεμικό Σταυρό και με Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, κάτι πολύ σπάνιο για Αξιωματικό του Πυροβολικού.
Με την έναρξη της Κατοχής, οργανώθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «ΙΕΡΑΡΧΙΑ» που είχε ως αρχηγό, τον Στρατηγό Παπάγο.
Την Άνοιξη του 1942 επιβιβάστηκε από τη νότια Εύβοια σε ένα σαπιοκάραβο με προορισμό τις ακτές της Τουρκίας, αλλά συνελήφθη εν πλω από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε.
Μεταφερόμενος στη Λάρισα απέδρασε και διωκόμενος κατόρθωσε να φτάσει στον Τσεσμέ της Τουρκίας.
Μετά από μεγάλη γραφειοκρατική ταλαιπωρία από πλευράς των Τούρκων, επιτέλους πήγε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στις εκεί Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Εξ αιτίας των πολιτικών διαφορών και παθών που διέκριναν τους ένστολους Έλληνες στην Αίγυπτο, φυλακίστηκε από αριστερούς σε στρατόπεδο με συρματοπλέγματα, με τη κατηγορία ότι ήταν «φασίστας».
Τελικά απελευθερώθηκε και έλαβε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν ενώ επανήλθε στη Πατρίδα στις 12 Οκτωβρίου 1944.
Έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά» και στον Συμμοριτοπόλεμο, υπηρετώντας στον Ελληνικό στρατό.
Από κει και πέρα υπηρέτησε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, πάντα προαγόμενος κατ΄ εκλογή ενώ αποφοίτησε από όλα τα προβλεπόμενα σχολεία πρώτος, αριστεύοντας.
Στις 21 Απριλίου 1967, υπηρετούσε ως υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ και πληροφορήθηκε το πρωί της ίδιας ημέρας (07:00) μεταβαίνοντας στο Γ.Ε.Σ. το πραξικόπημα που είχε σημειωθεί μερικές ώρες πριν από τη «χούντα των συνταγματαρχών».
Αμέσως συνεργάστηκε με τους κινηματίες αναλαμβάνοντας την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου Στρατού και κάνοντας χρήση του νέου αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο “Προμηθεύς” σε όλη τη χώρα. Αργότερα υπήρξε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Ήταν σύμφωνα με τα λεγόμενα των συναδέλφων του, ίσως ο πιο μορφωμένος Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.
Μετά τη Μεταπολίτευση προφυλακίστηκε στις φυλακές Κορυδαλλού το Μάρτιο του 1975.
Καταδικάστηκε σε είκοσι χρόνια φυλάκισης το 1975 με τη κατηγορία ότι συμμετείχε στο Στρατιωτικό πραξικόπημα, τη στιγμή που εκδηλώθηκε.
Η φυλάκιση του Στρατηγού Αγγελή κατά πολλούς ήταν άδικη, διότι δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι μετείχε από τις πρώτες στιγμές στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου (γι αυτό καταδικάστηκαν και οι υπόλοιποι ), ενώ έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί το 1985 διότι ήταν άνω των 70 ετών και είχε εκτίσει το μισό της ποινής του. Επίσης μπορούσε να αποφυλακιστεί το 1981 για λόγους υγείας, αλλά ποτέ δεν υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, με τη δικαιολογία ότι θα βγει από τη φυλακή , όταν έβγαινε και ο τελευταίος συγκρατούμενός του.
Το μεγαλύτερο μέρος του μισθού που έπαιρνε ως στρατιωτικός τον έδινε σε διάφορες εκκλησίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ ένα σεβαστό ποσό το χρησιμοποιούσε για την αγορά τσιγάρων γιατί κάπνιζε αρειμανίως. Η περιουσία του ήταν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων στην Αθήνα…
“Ελευθερώθηκε” το ξημέρωμα της 22ας Μαρτίου του 1987 με τον μόνο τρόπο που δεν αμαύρωνε την Ιστορία του, τις Αξίες του, την Τιμή του και τα Πιστεύω του. Βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του.