Ήλιος λαμπρός στις φυλακές Δομοκού, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, που δεν έφτασε ΠΟΤΕ στην αίθουσα του Εφετείου Αθηνών στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Κάποτε θα λάμψει και θα είναι λίβας και πυρ εξαγνισμού για όσα μιαρά έγιναν εις βάρος μας. Και θα θυμίζουν εφιάλτη τα… χειροκροτήματα(!) για μία απόφαση δικαστηρίου.
Και όσοι και όσες σήμερα κομπάζουν για αυτήν την μάταιη δόξα εκ μέρους του όχλου, των φυλλάδων και των καναλιών της διαφθοράς είναι βέβαιο ότι αυτός ο ίδιος ο εαυτός τους “μία ημέρα θα υψωθεί και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα τους ζητήσει” και θα βρούνε τον φταίχτη, που δεν θα είναι άλλος από τους ίδιους, τους ίδιους που για να εισπράξουν θριαμβευτικά τα χειροκροτήματα, έπραξαν το ΑΔΙΚΟ! Εκτός… Εκτός εάν δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν Θεό και μοναδικός τους θεός, στην πραγματικότητα είδωλο και ξόανο κανιβάλων των ψυχών, είναι το ταπεινό τους συμφέρον και μόνον. Δεν αποκλείεται…
Ας γνωρίζουν ότι η ντροπή θα συνοδεύει την μνήμη τους, εάν αυτό μετράει γι’ αυτούς, αφού για συνείδηση δεν μιλάμε.
