Πέρασαν τα Χριστούγεννα του 2020 για 4η φορά στην ζωή μου μέσα σε μία φυλακή, αλλά επιμένω ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ σε αντίθεση πλήρη με τους ραγιάδες αυτής της χώρας, που νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, αλλά στην πραγματικότητα ζούνε μέσα σε καθεστώς της πιο σκληρής σκλαβιάς, μιας σκλαβιάς, που κρατά αλυσσοδεμένα και τον νου και την ψυχή τους. Μάλιστα την εποχή αυτή περισσότερο από ποτέ.
Κάθε Χριστούγεννα θυμούνται τον Άγιο των Ελληνικών Γραμμάτων, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και διαφημίζουν τα σχετικά με την μεγάλη Εορτή διηγήματά του. Τι σχέση έχουν αλήθεια τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη με το καταναλωτικό όργιο των καιρών μας; Το γεμάτο ευλάβεια και Πίστη πνεύμα του, οι ολονυκτίες του στον Άγιο Ελισσαίο στην Πλάκα, τι σχέση μπορεί να έχουν με τα χιλιάδες ηλεκτρικά λαμπιόνια, τα κακόγουστα και κραυγαλέα, με τα οποία γεμίζουν τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων πόλεων;
Τιμούν οι Νεοέλληνες και οι χρυσοκάνθαροι εξουσιαστές τους δήθεν τον Παπαδιαμάντη, καταλύοντας πλήρως ό,τι πίστευε και κήρυττε με την γραφίδα του. Τέλειωσαν τα εθιμα, τους τρόπους και βεβαίως την γλώσσα του Παπαδιαμάντη. Έφτασαν στο σημείο του απόλυτου εξευτελισμού τους να εκδίδουν έργα του Παπαδιαμάντη “μεταγλωττισμένα” σε “δημοτική” γιατί τα σημερινά παιδιά και πολλοί, οι περισσότεροι, μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν την γλώσσα της “φραγκογιαννούς”, της “Γυφτοπούλας”, των “Εμπόρων των Εθνών”. Και είναι αυτό η μεγαλύτερη απόδειξη της α-παιδείας, που έχουν επιβάλλει όχι τυχαία, σκόπιμα, στον Ελληνικό λαό. Η εποχή απαιτεί αλγόριθμους, delete και “Greeklish”, δεν θέλει Παπαδιαμάντηδες. Άχρηστο το “Κανελί πανωφόρι” του μεγάλου Σκιαθίτη, που ήταν το σύμβολο μιας Ανάστασης Πνευματικής, που γεννήθηκε μέσα στην δυστυχία, ναι την δυστυχία, στην Δεξαμενή, λίγο επάνω από εκεί που σήμερα κάποιοι “ντενεκέδες” (κύμβαλα αλαλάζοντα) στην περίφημη πλατεία Κολωνακίου καθορίζουν τις τύχες αυτού του λαού με όπλο τους το χρήμα βρώμικο και αμαρτωλές διασυνδέσεις κάθε είδους.