Το έτος 2020 τελειώνει και τελειώνει για εμένα με έναν απολογισμό σκληρό. Με απώλειες μοιραίες, που σημαδεύουν την ζωή μου. Έφυγε από κοντά μου ένας άνθρωπος μοναδικός, η ΜΑΝΑ μου, που δεν ήταν απλώς ο άνθρωπος, που μου χάρισε την ζωή, αλλά ένα άτομο με σιδερένια θέληση, που σε κάθε δύσκολη στιγμή ήταν στο πλάι μου για να μου δίνει Δύναμη, να μου λέει ότι όλα θα περάσουν και θα έλθουν καλύτερες ημέρες. Την συνοδεύσαμε στην τελευταία της κατοικία στην Γη, που ήταν πάντοτε η πατρίδα της, την Μάνη. Εβδομήντα ολόκληρα χρόνια έζησε στην Αθήνα, αλλά δεν έγινε ποτέ Αθηναία, έμεινε Μανιάτισσα με την μαύρη μαντήλα μέσα στο κέντρο των Αθηνών.
Το 2020 έφερε και την καταδίκη μου, η οποία υπήρξε μία δίωξη πολιτική και αυτό το παραδέχονται όλοι και πιο πολύ όλοι αυτοί που αναζήτησαν μάταιη δόξα, συμμετέχοντας σε αυτό το άθλιο πανηγύρι με τον τίτλο “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ”. Χρειαζόντουσαν αλήθεια και δίκη;
Δεν είχαν το θάρρος εξ αρχής να μας καταδικάσουν χωρίς προσχήματα, χωρίς λοβιτούρες δικολαβίστικες; Η περίπτωσή μας θυμίζει απόλυτα αυτό που έγραφε ο Καρλ Σμιτ στα 1948 ότι είναι επικίνδυνο “η νομιμότητα να αυτονομιμοποιείται” γιατί αυτό ακριβώς έγινε με την δίκη(;) της Χρυσής Αυγής. Πέρα από την αστική δικαιοσύνη με καταδίκασαν και οι λεγόμενοι “εθνικιστές” και “πατριώτες”, που αποκηρύσσουν τον ναζισμό και τον φασισμό και χαιρετούσαν όχι πριν από πολύ καιρό “φασιστικά” και έβγαζαν φωτογραφίες με τον Αγκυλωτό Σταυρό. Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτά τα καραγκιοζιλίκια φτύνουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη; Που να το καταλάβουν… Για να το καταλάβουν χρειάζεται φιλότιμο. Δεν πειράζει, καλύτερα έτσι και επιπλέον αναμενόμενη η στάση τους: “Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν”.
Ένας χρόνος τελειώνει, ένας χρόνος έρχεται: “Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ΄ εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα…” Δεν αποκλείεται αυτά τα “κεράκια” του μέλλοντος οι μέρες να γίνουνε πυρσοί, να γίνουν και πάλι δάδες στους δρόμους των πόλεων και στις πλατείες. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ξέρει τι φέρνει το αύριο. Όλα μοιάζουν τελειωμένα και η σπίθα δεν φαίνεται, όμως ίσως μέσα στις στάχτες ΥΠΑΡΧΕΙ. “Δεν τελειώσαμε με τον λαϊκισμό” λένε οι “politically correct” αναλυτές και “Λαϊκισμός” γι’ αυτούς είναι ό,τι στέκει αντίθετο στα σχέδιά τους. Μακάρι να έχουν δίκιο… Όσο για εμένα έκανα λέει λάθη… Σύμφωνοι! Τώρα χωρίς τα “λάθη” μου γιατί δεν κουνιέται φύλλο στο “εθνικοπατριωτικό” τσαντίρι των αντιχρυσαυγιτών και πρώην χρυσαυγιτών; Γιατί δεν “σώνουν” επιτέλους την Ελλάδα τώρα που προς μεγάλη χαρά του Συστήματος “τέλειωσαν” την Χρυσή Αυγή και τον Μιχαλολιάκο;
Όλα αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη. Η Χρυσή Αυγή είναι δικαιωμένη στην συνείδηση των Αληθινών Εθνικιστών και δικαιώνεται καθημερινά όλο και περισσότερο, αφού οι επικριτές της αποδεικνύονται ανάξιοι στην πράξη. Όλα αλλάζουν, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ αλλάζει με την ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΘΕΛΗΣΗ των Αγωνιστών και ΟΧΙ από μόνα τους. Περάσαμε δυο χρόνια (2019-2020) με χαμένες μάχες, διώξεις και προδοσίες. Εύχομαι και αγωνίζομαι το 2021 να είναι χρονιά δικαίωσης, το έτος της μεγάλης επιστροφής.
ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ – ΝΕΟ ΕΤΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ!
Αντισταθείτε στην Τυραννία
