Αρχίζει την Δευτέρα, στις 25 του τρέχοντος μήνα, ο λεγόμενος 61ος γύρος των “διερευνητικών επαφών” μεταξύ Ελλάδος και τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη. Συζητήσεις και σχέδια επί χάρτου που δίνουν χρόνο στον σουλτάνο και υπονομεύουν την ελληνική γεωπολιτική υπόσταση.
Στον καθεστωτικό τύπο αναφέρεται πως τα ζητήματα στα οποία εστιάζει η ελλαδική πλευρά, δια του υπ. εξωτερικών της Δένδια, είναι οι (κατά τους τούρκους) αμφιλεγόμενες θαλάσσιες ζώνες, ενώ οι βλέψεις των -σε κάθε περίπτωση κερδισμένων- τούρκων επεκτείνονται και σε “καυτές πατάτες” όπως το κυπριακό και η αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου. Επί τάπητος επίσης θα τεθεί και η ακύρωση πιθανών “κυρώσεων” από την Ε.Ε. αλλά και οι επερχόμενες χρηματοδοτήσεις προς την γειτονική χώρα που αφορούν το μεταναστευτικό.
Με δεδομένη την ενδοτική κυβερνητική γραμμή της “μετριοπάθειας” απέναντι στον προαιώνιο εχθρό, το λαϊκό εθνικιστικό κίνημα δεν θα μπορούσε παρά να αποτιμήσει στην ολότητά της την προκλητική αυτή κατάσταση που αναντίλεκτα αποτελεί απειλή για την Πατρίδα μας.
Σε άρθρο του στο ιστορικό περιοδικό ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ το 2005 που τιτλοφορείτο “Ξενοκρατία” και αφορούσε τα ελληνοτουρκικά, ο παράνομα φυλακισμένος ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ και Γ. Γ. του εθνικιστικού κινήματος Νικόλαος Μιχαλολιάκος, εντοπίζει την ρίζα του προβλήματος και γράφει (περιοδικό ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Ιαν.-Φεβ. 2005, τεύχος 120)
“ (…) Όλα όμως όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως αποτελούν απλή φιλολογία και ανόητο επιμερισμό του γενικότερου προβλήματος εάν δεν καθορίσουμε την ουσία των πραγμάτων. Την ουσία που δεν είναι άλλη από την ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι το πρόβλημα των σχέσεων της Ελλάδος και της Κύπρου με την Τουρκία, είτε με τα Σκόπια, είτε με την Αλβανία, αποτελούν μόνο την επιφάνεια. Το βάθος και το περιεχόμενο είναι η ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ, είναι η έλλειψη εθνικής πολιτικής, που η έλλειψη αυτή πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αντιληφθούμε ότι δεν βλάπτει απαραίτητα και τους μηχανισμούς εξουσίας του Ελλαδικού κράτους. Αυτό γιατί η ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ έχει δύο όψεις: από την μία πλευρά ασφαλώς και είναι τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων, αλλά από την άλλη ασφαλώς είναι και οι μηχανισμοί που υπάρχουν μέσα στα πλαίσια του κράτους μας για να εξυπηρετούν αυτά ακριβώς τα συμφέροντα. Μέσα από αυτήν την οπτική οφείλουμε να δούμε την ουσία του Ελληνικού προβλήματος, ενός προβλήματος που είναι πρώτ’απ’όλα και πάνω απ’όλα πρόβλημα Εθνικής Ελευθερίας. ”
Ας μην τρέφουν λοιπόν οι “εθνικόφρονες” αυταπάτες, και ας μην καλλιεργούμε ψεύτικες ελπίδες στους Έλληνες πατριώτες σχετικά με την έκβαση των ατέρμονων “συνομιλιών”. 16 έτη μετά, τίποτε δεν έχει αλλάξει.
Τουναντίον, έχει παγιωθεί ολίγον κατ’ολίγον όπως παρατηρούμε ένα θλιβερό status quo με τον συνασπισμό ελλαδικού (και μισελληνικού) κράτους, ευρωπαϊκής ένωσης και τουρκικού τρομο-κράτους, που βάλλει ευθέως κατά των ελληνικών συμφερόντων, με μοναδική διαχρονική φωνή αντίστασης το κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών! Το οποίο κίνημα, πληρώνει με τις φυλακίσεις και τον βρώμικο πόλεμο του συστήματος αυτές ακριβώς τις πάντοτε επίκαιρες θέσεις και απόψεις, που για δεκαετίες τώρα πρεσβεύει…
