“7 Νοεμβρίου 2020
Ως γνωστόν ευρίσκομαι στην φυλακή και δεν έχω την δυνατότητα να γνωρίζω τι γράφεται με λεπτομέρειες σε εφημερίδα και στον σύγχρονο γητευτή της εξουσίας, το διαδίκτυο. Κάποια πράγματα τα μαθαίνω. Όπως ότι στην φυλακή διαβιώ σε συνθήκες πολυτελείας! Ακόμη κι έτσι να ήτανε, που βεβαίως και δεν είναι, η φυλακή είναι φυλακή και αυτό μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι ακούνε το βράδυ τον σιδερένιο ήχο, που κλείνει το κελί τους. Μου αρέσει να πιστεύουν όλοι ότι περνάω καλά για να ευχαριστιούνται όσοι με αγαπούν και να θλίβονται όσοι με μισούν. Ποιος αλήθεια έχει ακούσει το Μανιάτικο μοιρολόι, που ο ετοιμοθάνατος την ώρα που αγγελοκρούεται αφήνει εντολή και επιθυμία να μην περάσουν το φέρετρό του από την “απάνω ρούγα” με τα λόγια: “”Μόνο μη με περάσετε απ’ την απάνω ρούγα γιατί έχω οχτρούς και χαίρουνται και φίλους που λυπιούνται”. Ας πιστεύουν ότι θέλουν… Έχω πάντως την περιέργεια τι θα λένε και τι θα γράφουν όλοι αυτοί οι στημένοι και πληρωμένοι ή και απλά εθελοντές, κατεχόμενοι από την ενδημική στην χώρα μας εδώ και χιλιετίες κακοήθεια, τι θα λένε όλοι αυτοί για τις θεωρίες συνωμοσίας εις βάρος μου, που σκορπούσαν φήμες δηλητηριώδεις περί συμφωνίας μου και συναλλαγής μου με το Σύστημα. Και τι δεν είχαν και θεωρώ ότι θα συνεχίσουν να λένε εις βάρος μου. Άλλοι για συμφωνία με την Νέα Δημοκρατία με αντάλλαγμα την αθώωσή μου και άλλοι για συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ πάλι για τον ίδιο λόγο.
Τώρα που είμαι στις φυλακές Δομοκού με βαρειά καταδίκη πως θα δικαιολογήσουν τα ψεύδη τους; Δεν μιλώ για Συγγνώμη, κάτι τέτοιο δεν θα περίμενα ποτέ από ανθρωπάκια χαμερπή, που έχουν πάθος αγιάτρευτο να μισούν ό,τι ξεχωρίζει, ό,τι οι ίδιοι δεν μπορούν να αγγίξουν ό,τι από τον κάμπο τον ταπεινό βλέπουν να λάμπει στα υψώματα, υψώματα στα οποία δεν είχαν ποτέ την καρδιά να φτάσουν. Δεν θα πουν τίποτε, την δουλειά τους την έκαναν, την εργολαβία της λάσπης, που ανέλαβαν την έφεραν εις πέρας ή νομίζουν ότι την έφεραν εις πέρας γιατί στο τέλος πάντα η Αλήθεια λάμπει και τυφλώνει τα παράσιτα, που ζουν και σέρνονται στο σκοτάδι της εξουσίας.
Είπαν για μένα τα χίλια μύρια όσα και κατηγόρησαν την Χρυσή Αυγή για τα πάντα. Έγραψαν στις κατακίτρινες φυλλάδες τους και στα δελτία των 8 των καναλιών, την πόρνη της Βαβυλώνας που εκμαυλίζει τα εκατομμύρια των αμνών και εριφίων της μίζερης νεοελληνικής πραγματικότητος, είπαν για εγκλήματα, που δεν έγιναν, για οπλοστάσια, που δεν υπήρχαν, για μαύρο χρήμα, που υπήρχε μόνο στην φαντασία τους, είπαν, είπαν, είπαν… Και με βάση αυτά τα ψέματα, που δεν αποδείχθηκαν, έστειλαν στην φυλακή αθώους. Και ανάμεσά τους οι περισσότεροι άνθρωποι της φτωχολογιάς με ανήλικα παιδιά, που μετρούν τα τσιγάρα τους μέσα στην φυλακή. Άνθρωποι, που επίορκα καθάρματα, τους εκβίασαν να πούνε ψέματα με αντάλλαγμα την ελευθερία τους. Και αυτοί μέσα στην ανέχειά τους είχαν την δύναμη να παραμείνουν Τίμιοι, να μην γίνουν Ιούδες. Μεγάλο το κρίμα της εξουσίας και όχι απλά μία άδικη και σκληρή κρίση.
Εδώ στην φυλακή όλα είναι διαφορετικά, αλλά δίνω την μάχη και θα την κερδίσω να παραμείνω ελεύθερος, που σημαίνει να μην δουλωθεί η ψυχή μου, το Πνεύμα μου, να μην μιάνουν τα δεσμά την Πίστη στις Ιδέες μου, στις Αξίες μου, τα Ιδανικά μου. Πιστεύω ότι θα μείνω με την Δύναμη του Θεού ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ μέχρι να έλθει η ημέρα της τυπικής ελευθερίας ενός αποφυλακιστηρίου με την σφραγίδα “Ελληνική Δημοκρατία”. Έχω την πεποίθηση ότι οι πιο πολλοί έξω από τις φυλακές δεν ήταν ποτέ και δεν θα κατορθώσουν ποτέ να γίνουν ελεύθεροι, αφού τους λείπει και η Αρετή και η Τόλμη και ότι το μόνο “αποφυλακιστήριο” που θα πάρουν ποτέ θα είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου τους και η μόνιμη εγκατάστασή τους στο κοιμητήριο της περιοχής τους και έτσι ήταν πάντοτε τα πράγματα από την Αυγή της Ιστορίας μέχρι την σημερινή εποχή του διαδικτύου, που κάποιοι την αποκαλούν και 4η βιομηχανική “επανάσταση”…”