Τέλη Ιανουαρίου του 1996 και στην βουλή γίνεται συζήτηση για τα τραγικά γεγονότα στα Ίμια. Ξεκινάμε ίσως και λιγότεροι από 100 από τα γραφεία μας στην οδό Κεφαλληνίας στην Κυψέλη για την βουλή. Σε λίγη ώρα είμαστε εκεί. Φέιγ βολάν με το σύνθημα “προτιμότερο ο πόλεμος από την ταπείνωση”. Φωνάζουμε συνθήματα “Αλήτες, προδότες, πολιτικοί”, “Τούρκοι, Μογγόλοι, δολοφόνοι”. Ζωντανή σύνδεση με το δελτίο του Ευαγγελάτου στον ΣΚΑΪ. Με κόβει στον αέρα. Δεν του άρεσαν αυτά που έλεγα. Πορεία στην συνέχεια στην Οδό Ακαδημίας και Πατησίων, Σημαίες Γαλανόλευκες, Λάβαρα με τον Μαίανδρο, Δικέφαλοι Αετοί, Συνθήματα “Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή”, “Λαός – Στρατός – Εθνικισμός”. Όλα αυτά πριν από 25 χρόνια.
Που ήταν τότε όλοι αυτοί οι πρώην(;) ή ποτέ τους “χρυσαυγίτες”, που με κατηγορούν, πολιτευτές πονηροί και καιροσκόποι.
Δεκαετίες ολόκληρες η Χρυσή Αυγή τέλη Γενάρη έκανε μία μεγάλη πορεία στο κέντρο των Αθηνών. Ξεκίνησε με λίγες εκατοντάδες, που έγιναν χιλιάδες και μετά δεκάδες χιλιάδες. Και οι συγκεντρώσεις και οι πορείες αυτές δεν ήταν εύκολες. Απαγορεύσεις, βρώμικος πόλεμος από τους ρουφιάνους του λεγόμενου “εθνικού χώρου”, αντισυγκεντρώσεις, επιθέσεις και άλλα πολλά. Το προσκλητήριο Νεκρών για τους τρεις Ήρωες Αξιωματικούς του Πολεμικού μας Ναυτικού κάθε χρόνο το έκανα εγώ. Μάλιστα το 2014 και το 2015 μέσα από την φυλακή. Μέσα από αυτές τις πορείες στους δρόμους κτίστηκε η Χρυσή Αυγή με τις Δάδες, τα Συνθήματα, το προσκλητήριο Νεκρών, την παράταξη και την πορεία.
Ίμια 2021 – Φυλακές Δομοκού: Προσκλητήριο νεκρών μέσα από τα κελιά και ΔΑΔΕΣ, που δεν θα σβήσουν ΠΟΤΕ, η ΨΥΧΗ κάθε Αγωνιστή και Αγωνίστριας της Χρυσής Αυγής, που μένουν Πιστοί στο Τιμημένο Λάβαρο το μελανέρυθρο και λευκό με τον Μαίανδρο σε κάθε γωνιά της σκλαβωμένης Ελλάδας.
Ας μας περιμένουν οι Λεωφόροι και οι Πλατείες, ας περιμένουν τον ήχο των τυμπάνων και το πένθιμο εμβατήριο να ακουστεί με τα Λάβαρα μπροστά και τους Παλαιούς Αγωνιστές Άγημα Τιμής της Εθνικής μας Ιστορίας. “Διαγράψτε από τις ψυχές σας την λέξη ΑΔΥΝΑΤΟ”. Η Πίστη είναι πιο δυνατή από την φωτιά και από τα κελιά των Γκουλάγκ της “δημοκρατίας” τους.