Η Κύπρος ήταν εξ ολοκλήρου ελληνική για οκτώ αιώνες, όταν οι πρώτοι Αχαιοί μετά την άλωση της Τροίας πάτησαν το χώμα της και έχτισαν περίλαμπρες πόλεις και βασίλεια όπως την Σαλαμίνα, το Κούριον, την Κερύνεια, την Λάπηθο, την Πάφο και δεκάδες άλλες πόλεις. Βασιλιάς των Σόλων που βρίσκονταν στα Β.Α. της Κύπρου ήταν ο Αριστόκυπρος, ένα γενναίο παλληκάρι που έβαζε την ελευθερία της πατρίδας πάνω από όλα. Πατέρας του Αριστόκυπρου ήταν ο Φιλόκυπρος που έχτισε την πόλη των Σόλων τον 6ο π.Χ. αιώνα προς τιμήν ενός από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας και μεγάλου νομοθέτη, του Σόλωνα.
Οι Πέρσες είχαν αποβιβαστεί με πολλά στρατεύματα, πεζούς και ιππικό, στην Κύπρο προερχόμενοι από την Κιλικία (τα σημερινά τουρκικά παράλια απέναντι από την Κύπρο). Με αρχηγό του τον Αρτύβιο, προχώρησαν προς την μεγαλύτερη πόλη του νησιού την Σαλαμίνα. Οι Κύπριοι είχαν στρατηγό τους τον Ονήσιλο, τον βασιλιά της Σαλαμίνας. Ο Αριστόκυπρος, αν και η πόλη του βρίσκονταν στην αντίθετη πλευρά του νησιού, έφτασε γρήγορα με τον στρατό του βασιλείου του για να συνασπιστεί με τους άλλους Κυπρίους. Απέναντι από τον Αρτύβιο παρατάχθηκε ο Ονήσιλος μαζί με τα καλύτερα στρατεύματα των Σαλαμινίων. Ο Αριστόκυπρος παρέταξε και αυτός τους Σόλιους εναντίον των Περσών περιμένοντας τις εντολές του Ονήσιλου.
Οι Ίωνες ναυμάχησαν με τον φοινικικό στόλο και οι Σάμιοι ανδραγάθησαν καταστρέφοντας τον στόλο των βαρβάρων στα ανοιχτά της Σαλαμίνας. Ο Ονήσιλος σκότωσε σε μονομαχία τον έφιππο Αρτύβιο, σωριάζοντάς τον μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης. Τα δόρατα των Ελλήνων διαπερνούσαν τα σώματα των βαρβάρων, οπλίτες, ίπποι και ιππήλατα άρματα είχαν γίνει ένα. Περίπου στην μέση της μάχης οι οπλίτες του Κουρίου και άρματα των Σαλαμίνιων αυτομόλησαν στην περσική παράταξη, προδίδοντας με αυτόν τον τρόπο τις πατριωτικές αξίες των Κυπρίων. Ο Αριστόκυπρος και οι Σόλιοι οπλίτες του έμειναν σταθεροί στις γραμμές τους και αντιμετώπισαν στα ίσα τους προδότες.
Παρότι η μάχη ήταν άνιση αριθμητικά, με το πλήθος των αντιπάλων να γεμίζει κυριολεκτικά την πεδιάδα, ο Αριστόκυπρος πολέμησε σαν παλληκάρι μαζί με τους οπλίτες του στην πρώτη γραμμή της οπλιτικής φάλαγγας.
Από την σφοδρότητα της μάχης, το δόρυ του Αριστόκυπρου έσπασε στα δύο και αμέσως μετά από ένα πολύ βίαιο χτύπημα του έπεσε και η ασπίδα. Ο γενναίος αυτός πολεμιστής έπεσε δεχόμενος χτύπημα από μια ακινάκη (περσικό ξίφος). Μαζί του πέθανε και ο στρατηγός των Κυπρίων Ονήσιλος.
Ο Αριστόκυπρος με τον βίο του και την γενναιότητά του απέδειξε πως οι Έλληνες της Κύπρου σαν όλους τους άλλους Έλληνες έβαζαν πρώτα και πάνω από όλα την ελευθερία και την αγάπη προς την πατρίδα.