Στις 13 Φεβρουαρίου του 1945, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ήδη μια, ουσιαστικά, τελειωμένη ιστορία, η οποία περιμένει αυστηρά και μόνο το τυπικό της τέλος. Άλλωστε 2 ημέρες πριν είχε λήξει η Διάσκεψη της Γιάλτας, κατά την οποία οι εκπρόσωποι των κύριων δυνάμεων των Συμμάχων, συνευρέθηκαν στην Γιάλτα της Ουκρανίας, προκειμένου να συναποφασίσουν και να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής της μεταπολεμικής Ευρώπης. Σε εκείνη την διάσκεψη είχε υπογραφεί και το πρόχειρο χαρτί που μεταβίβαζε κατά 90% την Ελλάδα στην δυτική σφαίρα επιρροής.
Εκείνη την ημέρα τα σοβιετικά στρατεύματα βρισκόντουσαν 70 χιλιόμετρα από την καρδιά του Βερολίνου και το μόνο που ουσιαστικά αποτελούσε στρατηγικό στόχο των συμμαχικών δυνάμεων ήταν ο αγώνας δρόμου για το Βερολίνο, δηλαδή το ποιος από τους δύο θα προλάβει να μπει πρώτος στο Βερολίνο.
Αρκετά χιλιόμετρα νότια του Βερολίνου, βρίσκεται ένα από τα, ομολογουμένως, πολιτιστικά στολίδια της Κεντρικής Ευρώπης, η Δρέσδη. Μια πόλη χωρίς αντιαεροπορική άμυνα, ή στόχους άξιους για χτύπημα, αφού το σύνολο των γερμανικών δυνάμεων έχει ήδη υποχωρήσει προς το Ρουρ και την Σιλεσία. Οι μοναδικοί στρατιωτικοί στόχοι είναι τέσσερα εργοστάσια, ένα αεροδρόμιο και τρία γκαράζ τραίνων, που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα της πόλης. Για αυτούς τους στρατιωτικούς στόχους, θα μιλήσουμε στην συνέχεια…
Στις 13 Φεβρουαρίου 1945 η επίθεση ξεκινάει. Τα βομβαρδιστικά διέσχισαν ατιμώρητα την Γερμανία. Την τελευταία στιγμή μόνο ο πληθυσμός της Λειψίας ειδοποιήθηκε και κλείσθηκε στα καταφύγια. 1.400 αεροπλάνα ρίχνουν μέσα σε 14 ώρες στην πόλη χιλιάδες βόμβες. 2.978 τόνους συν 771 τόνους των αμερικανικών ιπτάμενων φρουρίων. Καταστρέφονται 75.358 σπίτια και 11.500 έχουν σοβαρές ζημιές. Στο κέντρο της πόλεως από τις 28.410 κατοικίες καταστρέφονται οι 24.866. Από τα 19 νοσοκομεία, τα 3 καταστρέφονται ολοσχερώς ενώ τα υπόλοιπα παθαίνουν σοβαρές ζημιές. Μέσα σε μια μόνο νύχτα η πόλη ερημώνεται σε ακτίνα 6 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Η αναλογία τους είδους των βομβών, δείχνει από την αρχή ποιος είναι ο στόχος των βομβαρδιστικών. Το 75% των βομβών είναι εμπρηστικές και φωσφόρου, ενώ μόνο το 25% είναι εκρηκτικές βόμβες, ικανές να πλήξουν θεωρητικά έναν στρατιωτικό στόχο, όπως τα γκαράζ τραίνων που προαναφέραμε. Στόχος του βομβαρδισμού είναι η πλήρης εξολόθρευση του πληθυσμού, των γυναικόπαιδων που έχουν απομείνει στην πόλη αυτή της Σαξωνίας.
Μόλις έναν χρόνο πριν είχε συμβεί ένα παρόμοιο γεγονός στρατηγικού παραλογισμού, όταν οι «σύμμαχοι» έριξαν χιλιάδες βόμβες στο λιμάνι του Πειραιά, σκοτώνοντας 6000 Έλληνες πολίτες, άνευ ουσιαστικά λόγου και αιτίας, αφήνοντας ανέπαφους τους όποιους γερμανικούς στόχους είχαν απομείνει στον Πειραιά. Και σε αυτή την περίπτωση η πλειοψηφία των βομβών είναι εμπρηστικές και πολύ μακριά από το λιμάνι που θα αποτελούσε πιθανό στρατιωτικό στόχο.
Στον αντίστοιχο βομβαρδισμό της Δρέσδης, οι βόμβες μένουν μακριά από το βόρειο τμήμα της πόλης που βρίσκονται τα εργοστάσια και πέφτουν σχεδόν ολοκληρωτικά στο παλαιό τμήμα της πόλης που κατοικούν τα γυναικόπαιδα. Η φωτιά καταπίνει γρήγορα ολόκληρες συνοικίες και 135.000 χιλιάδες πολιτών χάνουν την ζωή τους μέσα στις φλόγες. Οι εικόνες πραγματικά φρικιαστικές για να τις αντέξει κανείς. Όσο για τους στρατιωτικούς στόχους; Αν εξαιρέσει κανείς τον εργοστάσιο οπτικών που έπαθε ελάχιστες ζημιές και το ένα στέγαστρο τρένων που έχει κάποιες ζημιές στην οροφή του, όλα ανέπαφα… Άλλωστε οι βόμβες έπεσαν πολύ μακριά από τους στόχους. Όπως και στον Πειραιά…
Οι νεκροί ξεπέρασαν στον αριθμό αυτούς που θα μετρούσαν λίγους μήνες μετά η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι… Μόνο στην κεντρική πλατεία Άλτμαρκτ, έχασαν την ζωή τους 6.865 Γερμανοί στις φλόγες.
