Μόνο ως κίνηση αποπροσανατολισμού μπορεί να χαρακτηρισθεί η βαθειά υποκριτική στάση της κοινοβουλευτικής αριστεράς να κρατήσει αποστάσεις από την τρομοκρατική βία και τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Υποκριτική για λόγους ιστορικούς και ιδεολογικούς, αλλά και πρακτικούς, καθότι την ώρα που μερίδα της φτιασιδώνεται, παριστάνοντας τη δημοκρατική, ένα άλλο κομμάτι της φροντίζει να κρατά άθικτο τον ομφάλιο λώρο με οργανώσεις, οι οποίες δρουν στο όνομα και στο όραμα της αριστεράς για δικτατορία του προλεταριάτου.
Ξεχνούν, φαίνεται, τον ιδεολογικό τους πατέρα και είδωλο Λένιν, ο οποίος ξεκίνησε το δρόμο προς την απόλυτη εξουσία του Σοβιέτ ασκώντας τρομοκρατία, όντας ο πρώτος αρχηγός κράτους που τη χρησιμοποίησε ως μέσα άσκησης πολιτικής. Και δεν ήταν μόνο ο ίδιος που εφάρμοσε τέτοια μέσα, αλλά και ο αδερφός του, που καταδικάστηκε σε θανατά για την απόπειρα δολοφονίας του Τσάρου Αλέξανδρου του Β’. Ίδιος και χειρότερος ο Στάλιν, ο οποίος πριν καταστεί απόλυτος κυρίαρχος στο παιχνίδι της διαδοχής, λειτουργούσε στην παρανομία διαπράττοντας ένοπλες και αιματηρές ληστείες τραπεζών. Κι αφού παραγκώνισε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους – μερικούς τους εξόντωσε όταν ανέλαβε την εξουσία – εφάρμοσε την τρομοκρατία σε μαζική κλίμακα: γκουλάγκ, εξορίες, καταναγκαστικά έργα, μαζικές δολοφονίες, εκτελέσεις και εκτεταμένες συλλήψεις εναντίον οποιουδήποτε θεωρούσε εχθρό του.
Όσο για τους εν Ελλάδι τρομοκράτες, μάλλον σύμπτωση θα αποτελεί το γεγονός ότι όλοι από τους συλληφθέντες αποτελούν μέλη της ΚΝΕ, όπως και πολλοί μεγαλοδημοσιογράφοι που με επιμέλεια προωθούν το δικαίωμα τους στη ζωή, τη στιγμή που οι ίδιοι το αρνούνται στους “μπουρζουάδες”. Αυτά ως ένα σύντομο ιστορικό για την ελληνική αριστερά, που παριστάνει την αθώα του αίματος όταν τα χέρια της είναι βουτηγμένα στο αίμα των θυμάτων που η ίδια εκτέλεσε.
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Φυλακές Δομοκού 2021
