Κάτι λιγότερο από τρία χρόνια χρειάστηκαν για να καταλήξει σε τραγωδία για τη χώρα το αφήγημα του πρώην πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπανδρέου, περί σωτηρίας και αποφυγής μιας πιθανής χρεωκοπίας, αμέσως μετά την ενεργοποίηση του λεγόμενου μηχανισμού στήριξης και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Λίγοι μήνες μεσολάβησαν και το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε από τον εκλογικό θρίαμβο στο χείλος της διάλυσης, από την οποία ακόμα δεν έχει δραπετεύσει.
Η σημερινή πορεία της ΝΔ και του “γαλάζιου” πρωθυπουργού θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις μέρες εκείνες, με τη σημειολογία να είναι έντονη και να προδικάζει το ίδιο μέλλον με αυτό του ΠΑΣΟΚ. Ήδη το αφήγημα του Μητσοτάκη έχει ξεθωριάσει και η φθορά δείχνει τα πρώτα σημάδια της. Ακόμη χειρότερα, η επόμενη ημέρα μόνο αισιόδοξη δε μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού όλοι και όλα μαρτυρούν πως η οικονομική καταστροφή είναι δεδομένη και πως ο δανεισμός δεν αποτελεί πανάκεια.
Είναι αυτά αρκετά στοιχεία για να ειπωθεί ότι η χώρα μπορεί να ζήσει ένα νέο 2012; Τη χρονιά, δηλαδή, που για πρώτη φορά ένα γνήσια εθνικιστικό Κίνημα έμπαινε στη Βουλή, όντας η φωνή της αντίστασης ενός ολόκληρου λαού; Πολλοί θα πουν ότι όχι γιατί η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στη φυλακή και επομένως διαλύθηκε. Την απάντηση όμως, την δίνει ο λαός και όχι οι πληρωμένοι πράκτορες της εξουσίας κι ως εκ τούτου τα πάντα είναι πιθανά, αρκεί να υπάρχει ΠΙΣΤΗ και ΟΡΑΜΑ.
Ας αναρωτηθεί, λοιπόν, ο καθένας ποιοι ευθύνονται για τα δεινά της χώρας κι εάν η Χρυσή Αυγή υπηρέτησε με προσήλωση την ιδέα του εθνικισμού, για να καταλήξει στο εάν μπορεί να αποτελέσει ξανά το μόνο φόβητρο απέναντι σε ένα σύστημα που ανακυκλώνει τον εαυτό του και θέλει να απομονωθεί από το μοναδικό του πρόβλημα που έχει όνομα: το Κίνημα των Ελλήνων εθνικιστών.
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Φυλακές Δομοκού 2021