Μια απλή περιήγηση ανάμεσα στους τίτλους των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων και τους αντίστοιχους των εντύπων που εκπροσωπούν τον πατριωτισμό στην ενημέρωση αρκεί για να οδηγήσει σε μια αδιαμφισβήτητη διαπίστωση: ότι υπάρχει συμφωνία απόψεων για τη λεγόμενη εθνική στάση του Ν. Δένδια κατά τη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογο του. Η μόνη διαφορά είναι ότι η πρώτη κατηγορία ενημερωτικών μέσων εκθειάζουν ανέκαθεν την εξουσία, η δεύτερη της ασκεί κριτική, αλλά αυτό δε την εμποδίζει να παραδέχεται τα επιτεύγματα της, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν τα εθνικά μας θέματα.
Ασφαλώς και είναι δικαίωμα του καθενός όποια θέση και άποψη επιθυμεί, αρκεί η τοποθέτηση αυτή να είναι ειλικρινής και όχι προσχηματική, καθότι η ομόφωνη αναγωγή του Έλληνα υπουργού εξωτερικών σε εθνικό ευεργέτη – και μάλιστα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή – μόνο τυχαία και αθώα δε μπορεί να είναι. Ωστόσο, αξίζει να αναρωτηθούμε: είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι επικριτές της Χρυσής Αυγής, ακόμη και οι κατήγοροι από τον λεγόμενο πατριωτικό χώρο, σήμερα χειροκροτούν έναν από τους πρωταγωνιστές της άδικης δίωξης και καταδίκης της; Απέκτησαν όλοι τους τόσο ευαίσθητα εθνικά αντανακλαστικά ή απλώς δηλώνουν τη διαθεσιμότητα τους ως χρήσιμες εφεδρείες του συστήματος για να χτυπηθεί ο πραγματικός εθνικισμός;
Όποια και εάν είναι η εξήγηση το συμπέρασμα είναι απλό. Ο πατριωτισμός, αυτόν που εκπροσωπούν τέλος πάντων οι “σοβαροί” και οι “εγκρατείς” που ουδεμία σχέση έχουν με τους ακραίους της Χρυσής Αυγής, βρίθει από άτομα που έχουν σαν αποστολή τους να παριστάνουν το αντίπαλο δέος της εξουσίας, με την οποία θέλουν να έχουν άμεσες σχέσεις και της οποίας την πόρτα κρούουν, δήθεν ως αντικειμενικοί για να κρατούν τα όποια προσχήματα. Να ένας ακόμα λόγος για τον οποίον η Χρυσή Αυγή δεν είχε και δεν θέλει να έχει σχέσεις με τους εκπροσώπους του κυβερνητικού πατριωτισμού, γιατί είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος της αντεθνικής εξουσίας.
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Φυλακές Δομοκού 2021