Γράφει ο Νικόλαος Λιόκος
Δυστυχώς στις μέρες μας είναι κάτι πολύ συνηθισμένο κάποιοι αφελείς – ή μήπως πονηροί; – να κολλάνε ταμπέλες και τίτλους σε ανθρώπους και ομάδες, πολύ συχνά χωρίς να ξέρουνε τι ακριβώς σημαίνει η λέξη, η έννοια και τελικά τι αντιπροσωπεύει. Ο λόγος γίνεται για τη λέξη «Φασισμός» και για τις μεγάλες γιορτές που διοργανώνονται για την νίκη των «Δημοκρατών» ενάντια στους «Φασίστες» κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου, αν και προς το παρόν δυστυχώς φαίνεται να κερδίζει ο covid-19.
Να διευκρινιστεί σε αυτό το σημείο, ότι δεν είναι ο στόχος η αναφορά σε ιστορικά γεγονότα ή μια εκ βαθέων ιστορική ανάλυση των αιτιών και των αποτελεσμάτων που είχε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, αλλά να διευκρινιστεί ποιοι «Φασίστες» νίκησαν ποιους «Φασίστες».
Επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι διανοούμενοι αριστεροί και δη Σταλινικοί μπορεί να θεωρήσουν ύβρη αυτή την τοποθέτηση, να μην ξεχνούν ότι η γνώση είναι δύναμη και αν τολμούν ας πουν έστω μια κουβέντα και για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού και των πατρώνων τους. Είναι οι ίδιοι που διαστρεβλώνουν την ιστορία κατηγορώντας πάντα τους εχθρούς τους (τους οποίους βλέπουν παντού). Η αιματοχυσία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν είχε προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά ποιοι προκάλεσαν τι και γιατί, ο καθένας που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να έχει άποψη, πάνω από όλα αντικειμενική, μπορεί να διαβάσει χιλιάδες βιβλία από όλες τις πλευρές και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Το πρόβλημα πάντως στην ελληνική κοινωνία, που δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά πρωτίστως ηθικό και αξιακό, αυτό που την ταλανίζει και στις μέρες μας, έχει ρίζες και σε εκείνη την περίοδο. Σήμερα λοιπόν, ενώ η Πατρίδα μας είναι γονατισμένη από εχθρούς και «συμμάχους», υπάρχουν ακόμα δυστυχώς άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν σωστό να αναφέρονται σε όρους εμφυλιοπολεμικούς. Θεωρούν καλούς τους αριστερούς και πιστεύουν ότι μόνο αυτοί πολέμησαν τους φασίστες, ενώ κατατάσσουν κάθε άλλο Έλληνα στη θέση του προδότη και του συνεργάτη.
Επειδή ο Φασισμός ήταν ένα πολιτικό Κίνημα που εμφανίστηκε στην Ιταλία του μεσοπολέμου, καλό θα είναι να το αντιμετωπίζουμε ως έχει και όχι να κολλάνε κάποιοι ιδεοληπτικοί και αμόρφωτοι τύποι την ταμπέλα του φασίστα, σε όποιον δεν ταιριάζει στην άθλια αισθητική τους.
Σε αυτό το σημείο αξίζει ν’ αναφερθούν κάποια ιστορικά γεγονότα, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν τι έγινε αυτοί, που παρασυρμένοι από κάποιους ακροαριστερούς γκουρού ινστρούχτορες, γιορτάζουν και φωνάζουν συνθήματα, τα οποία ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να γνωρίσουν τι σημαίνουν, πόσο μάλλον να αναλύσουν. Ευτυχώς είναι ελάχιστοι, αλλά δυστυχώς είναι πολλοί και αυτοί, οι οποίοι μένουν απαθείς στα μηνύματα των καιρών και κοιτούν μόνο τον εαυτούλη τους.
Φασισμός είναι μια Ιταλική ιδεολογία του μεσοπολέμου, όπου σύμφωνα με τα λεξικά και με μια επιφανειακή προσέγγιση, είναι η αυταρχική επιβολή της θέλησης ενός δικτάτορα στο Λαό του, ενώ ο Λαός δε συμφωνεί με αυτή. Επειδή η κόκκινη επανάσταση του 1917 έγινε από μια μειοψηφική δράκα, η οποία επέβαλε με δολοφονίες και τρομοκρατία τη θέληση της στο λαό παραμυθιάζοντας τον ότι αυτός έχει την εξουσία, ο μετέπειτα ηγέτης της ΕΣΣΔ Στάλιν, μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν ένας φασίστας, που με διωγμούς δολοφονίες και εξοντώσεις επέβαλε τη θέληση του και οδήγησε στη δυστυχία το Λαό του.
Ήταν επίσης ο ίδιος που κατέκλεψε το Χρυσό των Ισπανών, υποσχόμενος όπλα στους «Δημοκράτες» Αναρχοκομουνιστές, για να πολεμήσουν το «Φασίστα» Φράνκο στο πρελούδιο του Β’ ΠΠ, τον Ισπανικό εμφύλιο. Ας μη ξεχνάμε βέβαια και την λεγόμενη Πασιονάρια, που με πύρινους λόγους προέτρεπε τα νιάτα της χώρας της να πολεμήσουν το ίδιο τους το αίμα, αλλά το γιό της τον έστειλε να σπουδάσει στη μαμά Μόσχα.
Ήταν αυτός που συμμάχησε με τον «Φασίστα» Χίτλερ για να πάρει λάφυρα από την τεμαχισμένη Πολωνία.
Ήταν αυτός που έλαβε οικονομική βοήθεια από τους Καπιταλιστές Αμερικάνους για να πολεμήσει τους κακούς Ναζί.
Ήταν αυτός που «ελευθέρωσε» την Ανατολική Ευρώπη, σπέρνοντας τον τρόμο με τις δολοφονίες και τους βιασμούς, επιβάλλοντας τη φονική Δικτατορία του Προλεταριάτου σε χώρες τις οποίες καταδίκασε σε απομόνωση.
Ήταν αυτός που κατέλαβε το Βερολίνο σε συνεννόηση με τους φίλους του Δυτικούς Συμμάχους.
Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Ο Β’ ΠΠ ήταν μια σφαγή όπου στρατιώτες του κόκκινου στρατού έδωσαν τη ζωή τους για να σώσουν τις οικογένειες και την πατρίδα τους από μια ξένη εισβολή. Ευρωπαίοι στρατιώτες εθελοντές έδωσαν τη ζωή τους για να μην φτάσει η Κομμουνιστική λαίλαπα μέχρι τη Λισαβόνα, σε έναν πόλεμο που οργανώθηκε και πάλι από σκοτεινούς κύκλους, που είχαν σκοπό να ανακατέψουν τη Γεωπολιτική σούπα. Οι απλοί στρατιώτες πολέμησαν για τα δικά τους πιστεύω, σωστά ή λάθος, όπως τα πίστευαν οι ίδιοι εκείνη την εποχή, με τις δικές της ιδιαιτερότητες. Δεν πολέμησαν οι «Λαοί», αλλά Έθνη κάτω από τις εντολές συγκεκριμένων ηγετών και με συγκεκριμένα πολιτικοοικονομικά συστήματα.
Σήμερα λοιπόν μπορεί να γιορτάζει η Ρωσία που νίκησε τη Γερμανία, αλλά να γιορτάζουν οι εγχώριοι Κομμουνιστές τη Νίκη μιας ξένης χώρας πάνω σε μια άλλη χώρα είναι τουλάχιστον τραγελαφικό. Σε τελική ανάλυση είχε συμφωνηθεί να μην ελευθερώσουν οι Σοβιετικοί φίλοι τους την Πατρίδα μας και φαίνεται ότι η προδοσία που έφαγαν τους κόστισε πολύ, αλλά δεν το παραδέχονται. Οι χαρακτηρισμοί μας βέβαια προς όλους αυτούς τους καπεταναίους είναι πολύ πιο ήπιοι από τους δικούς τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, που αποκαλούν εγκληματίες και φασίστες όποιους δεν ασπάζονται τη υποκριτικά «φιλολαική!!» ιδεοληψία τους.
Οι Έλληνες Εθνικιστές επιθυμούν το μόνοιασμα όλων των Ελλήνων, για να προσχωρήσουν σε ένα μέλλον πραγματικά λαμπρό. Η ύψιστη μορφή ελευθερίας είναι η πειθαρχία και ειδικότερα η αυτοπειθαρχία, διότι όταν το άτομο επιβάλλεται στα πάθη του, απελευθερώνεται από τη «δικτατορική εξουσία» που ασκούν αυτά στο ίδιο. Η ελευθερία που οραματίζονται κάποιοι ακροαριστεροί ανεγκέφαλοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ασυδοσία και καταστροφή, που γυρίζει ενάντια στον ίδιο τους το εαυτό. Έτσι λοιπόν ας κάτσουν κάτω από τα κάδρα που κοσμούν τα γραφεία τους και ας ατενίζουν μέσα σε μια ιδεοληπτική Νιρβάνα τα φαντάσματα των πατρώνων τους.
Η Χρυσή Αυγή συνεχίζει ν’ αγωνίζεται κάθε μέρα με όσα μέσα διαθέτει και οραματίζεται μια άλλη Ελλάδα και μια κοινότητα του Λαού, η οποία θα συνεργάζεται αρμονικά για την πραγματική της πρόοδο. Οι Εθνικιστές είναι τα κύτταρα που θα δημιουργήσουν μια νέα γενιά Ελλήνων, πολύ διαφορετικών από τους σύγχρονους ατομικιστές, υπερκαταναλωτές, ψευτοαντιφασίστες, δήθεν αντιρατσιστές και όποιος πιστεύει ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι απλά ένα πολιτικό κόμμα, είναι βαθιά γελασμένος. Είναι η αρχέγονη Ελληνική Ψυχή.
Εμείς πάντως δε γιορτάζουμε τίποτα, γιατί από το «Φασισμό» του Β’ ΠΠ πολέμου και από την έκβασή του, βρεθήκαμε σε έναν εμφύλιο σπαραγμό. Αν και ήμασταν με τους νικητές , βρεθήκαμε στο Φασισμό του Αμερικανικού ονείρου της υπερκατανάλωσης, στον άναρχο χρηματοπιστωτικό Φασισμό, στον αναρχικό και κομμουνιστικό Φασισμό.
ΥΓ.: Προς όλους τους επίδοξους «Poirot».
Μη ψάχνεται για κριμένα «ναζιστικά» μηνύματα, γιατί μας κουράσατε. Είμαστε μόνο με τους Έλληνες και οι προγονοί μας, μαζί με τους «Φασίστες» Ιωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Κορυζή, πολέμησαν τους ξένους εισβολείς, ενώ οι ομοϊδεάτες σας αναφωνούσαν το 1940 στη Γαλλία «pourquoi» ελέω του Γερμανο-σοβιετικού συμφώνου.