O ναύαρχος που κατατρόπωσε τους Τυρρηνούς το 453 π. χ
Στην Μεγάλη Ελλάδα και στην Τυρρηνική θάλασσα(ανάμεσα στην Σικελία, Σαρδηνία και Ιταλία) μαίνονταν ένας πόλεμος μεταξύ Ελλήνων, Τυρρηνών και Καρχηδονίων για τον έλεγχο της θάλασσας και των εδαφών που την περιέκλειαν. Η Σικελία αιώνες τώρα ήταν ένα απέραντο πεδίο μάχης ανάμεσα σε Έλληνες και Φοίνικες, πλήθος ανδρών, πολεμικών μηχανών και πλοίων είχαν χαθεί όλα αυτά τα χρόνια. Οι Έλληνες κυριαρχούσαν σε ολόκληρη την Σικελία εκτός από το βορειοδυτικό τμήμα που ήταν επικράτεια των Καρχηδονίων. Οι Συρακούσες η μεγαλύτερη Ελληνική πόλη κάτω από τον ήλιο ήταν η προμετωπίδα εναντίον της βαρβαρικής εξάπλωσης.
Οι Τυρρηνοί από τον βορρά πίεζαν τις Ελληνίδες πόλεις, σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή για τον Ελληνισμό της δύσης εμφανίστηκε το 453 π. χ ο Απελλής ο Συρακούσιος άντρας γενναίος και με στρατηγικό νου. Οι Τυρρηνοί είχαν ναυπηγήσει καινούργιο στόλο έτοιμοι να επιτεθούν κατά των Ελλήνων, οι Συρακούσιοι έθεσαντον Απελλή επικεφαλή 60 τριήρεων. Χωρίς να χάσει χρόνο έβαλε πλώρη για τις τυρρηνικές πόλεις της παραλίας. Η επίθεση των Συρακουσίων ήταν αιφνίδια και πέτυχε απόλυτα τον σκοπό της. Οι Έλληνες απέδειξαν την μαχητικότητα και την άριστη κατάρτιση τους στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Μετά από εκεί κατευθύνθηκε προς την νήσο Κύρνο(Κορσική) όπου οι Τυρρηνοί είχαν απλώσει την κυριαρχία τους. Χωρίς δισταγμό επιτέθηκε στην Κύρνο και χτύπησε τους Ετρούσκους, οι Έλληνες με τα ξίφη στα χέρια όρμηξαν κατά των βαρβάρων. Ο Απελλής καθοδηγούσε τους άνδρες στην μάχη χωρίς να αφήνει τίποτε στην τύχη. Η νίκη έστεψε για μια ακόμη φορά τα Ελληνικά όπλα, ο Απελλής γέμισε τα πλοία με πλήθος αιχμαλώτων και λαφύρων και ίσως ίδρυσε κάποια μόνιμη φρουρά η εμπορικό σταθμό που ονομάστηκε Συρακούσιος λιμήν.
Ο Τυρρηνικός στόλος δεν φαινόταν πουθενά, οι Τυρρηνοί είχαν τρομάξει από τις ικανότητες αυτού του δαιμόνιου ναυάρχου που γκρέμιζε ότι έφτιαχναν αυτοί τόσες δεκαετίες. Αφού εξασφάλισε τα παράλια της Κύρνου χάραξε πορεία για την νήσο Αιθάλεια(Ελβα στις ακτές της Β. Δ Ιταλίας), στην Αιθάλεια υπήρχαν πολλά χυτήρια μετάλλων και ήταν πολύτιμη για κάθε στρατό που ήθελε όπλα. Όταν έφθασαν στην Αιθάλεια οι τριήρεις του Απελλή έδωσαν μάχη με τους Τυρρηνούς που την υπερασπίζονταν, ο Απελλής έδωσε αμέσως διαταγές να δώσουν μάχη και να καταλάβουν την νήσο που τόσο κοντά ήταν στις ιταλικές ακτές και θα χρησίμευε σαν βάση για μελλοντικές επιθέσεις. Οι οπλίτες κρατώντας τα δόρατα και τις ασπίδες αποβιβάστηκαν και επιτέθηκαν στους βαρβάρους.
Η μάχη ήταν σκληρή, οι άντρες του Απελλή όμως δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω ωθώντας ο ένας τον άλλον με τις μεγάλες αργίτικες ασπίδες τους. Η μάχη έληξε νικηφόρα για τους Έλληνες που κατέλαβαν το νησί. Μετά από αυτήν την μάχη όλη σχεδόν η Τυρρηνική θάλασσα ήταν υπό τον έλεγχο των Ελλήνων, ο Απελλής επέστρεψε στις Συρακούσες με κατάφορτα πλοία με αιχμαλώτους και πλήθος λαφύρων. Οι Συρακούσιοι υμνούσαν αυτόν τον χαρισματικό άνδρα που έσωσε την Σικελία και της Ελληνίδες πόλεις της Ιταλίας από την επεκτατικότητα των βαρβάρων.