Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Σίγουρα, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ι. Μεταξά, είναι το «Όχι» του ’40.
Υπάρχει όμως κι ένα ακόμα μεγάλο «Όχι» του Εθνικού Κυβερνήτου, άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Ένα «Όχι» εξ ίσου ηρωϊκό και μεγαλειώδες! Το «Όχι» στους διεθνείς τοκογλύφους της εποχής!
Ο πρωθυπουργός των «Όχι», λοιπόν, ηρνήθη να συνεχίσει την πληρωμή τοκογλυφικού δανείου που είχαν συνάψει οι φαύλοι πολιτικοί του παρελθόντος, με την βελγική (;) τράπεζα ‘Societe Commerciale de Belgique’!
Αμέσως, η βελγική κυβέρνησις προσέφυγε εις το Διεθνές Δικαστήριο της Κ.τ.Ε. (Κοινωνίας των Εθνών), κατηγορώντας την εθνική κυβέρνηση της Ελλάδος, για αθέτηση των διεθνών συμβάσεων. Τότε, η κυβέρνησις του Ι. Μεταξά, απήντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τοιαύτας υποχρεώσεις που εδημιούργησαν άλλοι, διότι θα καταστραφεί ο τόπος και ο λαός! Ιδού η απάντησις στους διεθνείς τοκογλύφους:
«Η Κυβέρνησις της Ελλάδος, ανήσυχη δια τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού Λαού, για την διοίκησιν, την οικονομικήν ζωήν, την κατάστασιν της υγείας και την εσωτερικήν και εξωτερικήν ασφάλειαν της χώρας, δεν θα ημπορούσε να προβεί εις άλλην επιλογήν».
Εν συνεχεία, εν έτει 1938, ο νομικός εκπρόσωπος της εθνικής κυβερνήσεως, απέστειλε το κάτωθι υπόμνημα προς το Διεθνές Δικαστήριο:
«Ενίοτε, ημπορεί να υπάρξει μια έκτακτος κατάστασις, η οποία καθιστά αδύνατον δια τας κυβερνήσεις την εκπλήρωσιν των υποχρεώσεών των, προς τους δανειστάς και προς τον Λαόν των.
Οι πόροι της Χώρας, είναι ανεπαρκείς δια να εκπληρώσουν και τας δύο υποχρεώσεις ταυτοχρόνως.
Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνησις το χρέος και την ίδιαν στιγμήν να παρασχεθεί εις τον λαόν η κατάλληλος διοίκησις και αι εγγυημέναι συνθήκαι δια την ηθικήν, κοινωνικήν και οικονομικήν ανάπτυξιν.
Πρέπει να επιλέξει μεταξύ των δύο.
Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμον λειτουργίαν των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.
Στην περίπτωσιν που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνον την οικονομικήν ζωήν και την διοίκησιν, η Κυβέρνησις είναι υποχρεωμένη να μειώσει, ή και να διακόψει ακόμα την εξυπηρέτησιν του χρέους».
Εν τέλει, δι’ αυτού του «ΟΧΙ», ο Ι. Μεταξάς γλίτωσε την Ελλάδα και τον Λαό από τα νύχια των διεθνών τοκογλύφων και άσκησε κοινωνική πολιτική πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της εποχής.
Και σε συνδυασμό με την εξασφάλιση της εκμεταλλεύσεως του εθνικού μας πλούτου (πετρέλαιο στην περιοχή του Κατακόλου Ηλείας), μέσα σε λίγα χρόνια θα έκανε την Ελλάδα μας οικονομικώς αυτάρκη και ευημερούσα, έτοιμη πλέον να εκπληρώσει τους προαιωνίους εθνικούς της πόθους!
Αλλά τον πρόλαβε ο πόλεμος και τα περαιτέρω…
(Υ.Γ.) : Σημειωτέον, ότι βασιζόμενος και επικαλούμενος στο δεδικασμένο της Ελλάδος (1938) του Ι. Μεταξά, το 2003, ο τότε πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρχνερ, διέγραψε μονομερώς το δημόσιο χρέος της χώρας του!