Από το “Ούτε μια μέρα στον στρατό” στις στρατιωτικές παρελάσεις με τανκς!» ο γενικός γραμματέας του Λαικού Συνδέσμου, κάνει λόγο για την τότε στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση των παρελάσεων!
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργούσε επεισόδια κατά τη διάρκεια των παρελάσεων πριν την ανάληψη της εξουσίας, μετά «τα ξέχασαν όλα όσα έλεγαν». «Φαίνεται η εξουσία λειτουργεί στην περίπτωσή τους ωσάν ναρκωτικό και τους έχει κάνει να έχουν λησμονήσει όσα έλεγαν εδώ και δεκαετίες». Εδώ και πάρα πολλά χρόνια και συγκεκριμένα από την μεταπολίτευση και μετά, γνωστές οργανώσεις της αριστεράς, οι οποίες σήμερα ευρίσκονται μέσα στην στοργική αγκάλη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία χωρά το ίδιο και οπαδούς του Στάλιν και οπαδούς του Τρότσκι, κάθε εθνική επέτειο και συγκεκριμένα στην διάρκεια της παρελάσεως δημιουργούσαν επεισόδια ενάντια στο στρατοκρατικό χαρακτήρα της εκδηλώσεως. Την χρονιά, όμως, που ανέλαβαν την εξουσία δεν έγινε τίποτε… Τα ξέχασαν όλα όσα έλεγαν γιατί φαίνεται η εξουσία λειτουργεί στην περίπτωσή τους ωσάν ναρκωτικό και τους έχει κάνει να έχουν λησμονήσει όσα έλεγαν εδώ και δεκαετίες.
Δεν είναι όμως μόνον οι συνιστώσες, είναι και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε εκδώσει και σχετικές ανακοινώσεις, στις οποίες τόνιζε ότι πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις ωσάν κατάλοιπο των φασιστικών καθεστώτων. Το ίδιο είχαν πει και από τηλεπαράθυρα σημαίνοντες παράγοντές του. Μάλιστα ιδιαίτερα είχαν καταγγείλει τις μαθητικές παρελάσεις, οι οποίες ισχυρίζοντο ότι είχαν καθιερωθεί επί των ημερών του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά.
Στο σημείο αυτό μία απαραίτητη παρένθεση. Η δογματική αριστερά δεν αναφερόταν κατά των παρελάσεων και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού στα καθεστώτα του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, ανύπαρκτου στην πραγματικότητα, πραγματοποιούνται (Κίνα, Βόρειος Κορέα κλπ.) εντυπωσιακές παρελάσεις. Κατά των παρελάσεων ήσαν οι εκπρόσωποι της λεγόμενης νέας αριστεράς, της “ανοικτής κοινωνίας”, του Καρλ Πόπερ και του συνεχιστού του έργου του Τζωρτζ Σόρος. Η νέα αριστερά σε όλες της τις εκδοχές δεν θέλει το εθνικό κράτος, δεν θέλει παρελάσεις, αρνείται την Ιδέα του Έθνους, αρνείται αυτήν την ίδια την Ιστορία.
Με σφοδρότητα ήταν η αντίδραση της αριστεράς και των “προοδευτικών” στο πατριωτικό σύνθημα, το οποίο φώναξε το τμήμα των ΟΥΚ, το οποίο συμμετείχε στην παρέλαση. Επιτέλους, ας αποφασίσουν τι θέλουν! Και ας πουν ευθέως αυτό που θέλουν και τότε θα δούμε κατά πόσον θα έχουν την επιδοκιμασία του Λαού, ενός Λαού ο οποίος δοκιμάζεται σκληρά και ωσάν λύση απελπισίας τους επέλεξε.