Η ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!
Γράφει : Ιωάννης Λαμπρογιάννης του Αναστασίου
https://ioannislamprogiannis.blogspot.com/2021/12/blog-post_27.html
Οι άνθρωποι παύουν να έχουν την ανάγκη του Θεού, όταν πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ζωής τους!
Οι κομμουνιστές όταν εξετάζουν το ζήτημα της θρησκείας δεν ξεχνούν το βασικό: Τις ταξικές (και συνεπώς εξαιρετικά κοσμικές) αναγκαιότητες που μετέτρεψαν τη θρησκεία σε πλευρά των καθορισμένων κοινωνικών σχέσεων, αλλά και σε «εργαλείο» αναπαραγωγής αυτών των σχέσεων.
Λένιν σημείωνε, η θρησκεία καλλιεργεί, στον στερημένο και εκμεταλλευόμενο αυτού του κόσμου, την παρηγοριά της επουράνιας ανταμοιβής, με ενέχυρο την καρτερικότητα για όσα υφίσταται επί της Γης. Ομως, και οι άλλοι δεν πάνε χαμένοι. Ειδικά «σε εκείνους που ζουν από ξένη εργασία, η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντάς τους μια πολύ φθηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα», όπως διαπίστωνε.
Ο χριστιανισμός στην εξέλιξή του, με το «λυτρωτικό» του μήνυμα που ανάγεται στο «μεταθανάτιο υπερπέραν» (σε αντίθεση με το σοσιαλισμό, που, όπως έλεγε ο Ενγκελς, «κηρύττει» τη λύτρωση στον επίγειο κόσμο και στο μετασχηματισμό της κοινωνίας), αποτέλεσε «εργαλείο» αξιοποιήσιμο για τις κυρίαρχες τάξεις από την εποχή κιόλας της αρχαίας Ρώμης. Ο χριστιανισμός δεν επιλέχθηκε τυχαία (από θρησκεία των δούλων και των «μη εχόντων») να γίνει η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας του Καίσαρα και η επίσημη ιδεολογία του Μεσαίωνα…
Σε συνθήκες καπιταλισμού οι κομμουνιστές θεωρουν ότι ο χριστιανισμός αποδείχτηκε ακόμα πολυτιμότερος «σύμμαχος» των εκμεταλλευτριών τάξεων. Ο Μαρξ εξηγούσε πως «ο χριστιανισμός με τη λατρεία του αφηρημένου ανθρώπου… αποτελεί την πιο κατάλληλη μορφή θρησκείας για μια κοινωνία εμπορευματοπαραγωγών».
Στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο των Εργατών, ο Λένιν έλεγε ότι «η πιο βαθιά πηγή των θρησκευτικών προλήψεων είναι η εξαθλίωση και η αμάθεια. Αυτά πρέπει να καταπολεμήσουμε». Αλλά ο Λένιν δεν περιοριζόταν εκεί. Οπως σημείωνε, αν η παραπάνω θέση δε συμπληρωθεί από τη θέση πως οι ρίζες της θρησκείας « στις σύγχρονες καπιταλιστικές χώρες είναι κύρια κοινωνικές», τότε θα συνιστά μια μεταφυσική εξήγηση της θρησκείας. Εξήγηση καλή για τους αστούς υλιστές, αλλά όχι για τους προλετάριους.
Αλλαγή της κοινωνίας, λοιπόν, είναι το ζητούμενο του κομμουνισμού, πολύ περισσότερο σήμερα, στην εποχή της απίθανης προόδου της επιστήμης. Μιας προόδου, όμως, που δεν μπορεί από μόνη της να απελευθερώσει από τη «θρησκευτική καταπίεση της ανθρωπότητας (που) είναι απλώς προϊόν και αντανάκλαση της οικονομικής καταπίεσης στους κόλπους της κοινωνίας».
Η διατύπωση του Μαρξ περί θρησκείας: «Η θρησκευτική αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου μπορεί γενικά να εξαφανιστεί μόνο από τη στιγμή που οι σχέσεις της καθημερινής πρακτικής ζωής θα εκφράζουν για τους ανθρώπους καθημερινά καταφανείς λογικές σχέσεις μεταξύ τους και προς τη φύση(…) Οι πηγές της θρησκείας – τόνιζε – δε θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο».
Για τον Κομμουνισμο πραγματικός διαχωρισμός στις κοινωνίες που ζούμε δεν είναι ανάμεσα σε πιστούς και άπιστους, αλλά ανάμεσα στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευομένους από τη μεριά και τους καταπιεστές και εκμεταλλευτές του μόχθου των λαών δηλαδή μιας μειοψηφίας πλουτοκρατών καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών της νέας τάξης όπου φυσικά θεωρούν ότι ανήκει και η Ορθοδοξία, συγχέοντας εδώ το κλήρο και την Πραγματικο Λόγο του Θεού το Ευαγγέλιο!
Για τους Κομμουνιστές και μη κομμουνιστές το μόνο που προέχει πρέπει να είναι η σύμπτυξη ενός μεγάλου Λαϊκό Μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό!
