Ελλάδα: Μία χώρα παρίας της Γεωπολιτικής
“Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή.”
Δ. Σολωμός – Από τον Ύμνο εις την Ελευθερία
Την ίδια ώρα κατά την οποία ο κόσμος δραματικά αλλάζει και αποτελεί πλέον γεγονός ένας πόλεμος γιγάντων, η Ελλάδα ως προτεκτοράτο και χώρα υπό κατοχήν, ως “ελλαδιστάν” και όχι Ελλάδα σύρεται στην σύγκρουση με ευθύνη αποκλειστική ενός πολιτικού κατεστημένου, το οποίο συνεχίζει την άθλια παράδοση της ξενοκρατίας στην Πατρίδα μας. Η προπαγάνδα έχει κτυπήσει κόκκινο και τα δελτία ειδήσεων και η πληροφόρηση σε αυτή την χώρα θυμίζει επαρχιακό σταθμό πολιτείας των ΗΠΑ. Αλήθεια, που ήταν όλοι αυτοί οι “ευαίσθητοι” όταν το 1974 η Τουρκία εισέβαλλε στην Κύπρο; Που ήταν στην Σμύρνη το 1922, όταν 21 πολεμικά πλοία των “συμμάχων” ήταν στο λιμάνι της και παρακολουθούσαν αδιάφορα την σφαγή των Ελλήνων; Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά κάθε λογής “εθνοσωτήρες” λογαριάζουν ψήφους.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;
Είναι πολιτική η ενασχόληση και η επικέντρωση κάθε ενδιαφέροντος στο τι θα συμβεί στις επόμενες εκλογές όποτε αυτές γίνουν; Πολιτική είναι τελικά οι ψήφοι, τα ποσοστά ή οι σταυροί προτιμήσεων των “εθνοσωτήρων”; Δεν είναι πολιτική η συνολική πορεία του Έθνους, πορεία Γεωπολιτική, Ιστορική, Κοινωνική, πολιτιστική; Δεν είναι πολιτική το μέγα ζητούμενον εάν και κατά πόσον υπάρχει εθνική ανεξαρτησία, ελευθερία στην Πατρίδα μας; Και ποια σημασία έχουν εν τέλει οι όποιοι ψήφοι, τα όποια ποσοστά σε μία χώρα, η οποία είναι φανερό ότι είναι εις την πραγματικότητα ένα προτεκτοράτο, μία κατεχόμενη χώρα; Δεν είναι προφανές ότι τα όποια “αξιώματα” είναι δανεικά και όποτε αποφασίζεται μία πολιτική αληθινά ΕΘΝΙΚΗ, τότε η επέμβαση του πανίσχυρου ξένου παράγοντα με την βοήθεια μίας στρατιάς εθνοπροδοτών είναι καταλυτική. Και αυτή η στρατιά δεν είναι φάντασμα αλλά μία πραγματικότητα, την οποία είδαμε στην δολοφονία του Καποδίστρια και τους “περίεργους” και τόσο “βολικούς” θανάτους του Αλεξάνδρου Παπάγου, όσο και του Ιωάννου Μεταξά. Την είδα και προσωπικά τον Σεπτέμβριο του 2013… Την είδαμε και το 1974 όταν το στρατιωτικό καθεστώς αποφάσισε πόλεμο, αλλά ο υφυπουργός των ΗΠΑ Σίσκο με εντολή Κίσσινγκερ την ακύρωσε με την βοήθεια των αρχηγών των όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων και βεβαίως, του πολιτικού κόσμου, που επέστρεψε “θριαμβευτής” με την “δημοκρατία” του επάνω στις στάχτες της μαρτυρικής Μεγαλονήσου Κύπρου. Και τι έννοια έχει τελικά η όποια πολιτική σε μία κατεχόμενη χώρα; Η μόνη έννοια την οποία μπορεί να έχει είναι αποκλειστικά και μόνο για την απελευθέρωση την ουσιαστική και όχι την ψεύτικη και τυπική της Πατρίδας μας. Προς αυτήν την κατεύθυνση έκανε πολιτική, εις ό,τι με αφορά, η Χρυσή Αυγή και αυτό το πληρώνω ακριβά. Όντας επικεφαλής της τρίτης πολιτικής δύναμης της χώρας επί μία πενταετία δεν έλαβα και δεν επιδίωξα να λάβω την οποιαδήποτε πρόσκληση από την Πρεσβεία, που εξουσιάζει την Πατρίδα μας.
“ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ”
Το να θέλεις να κάνεις ΕΘΝΙΚΗ πολιτική σε μία κατεχόμενη χώρα αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως και το “έγκλημα” αυτό το πληρώνει η Χρυσή Αυγή ακόμη και μετά την ΑΔΙΚΗ χωρίς στοιχεία καταδίκη της. Την πληρώνει με μία “ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ”. Η τελευταία εταιρεία, η οποία εμφάνιζε στις δημοσκοπήσεις την Χρυσή Αυγή και η οποία της έδωσε τον Δεκέμβριο του 2021 ποσοστό 2,1% χωρίς αναγωγή, κατόπιν ΕΝΤΟΛΗΣ ΜΑΞΙΜΟΥ στην τελευταία της έρευνα την… εξαφάνισε! Αντίθετα προβάλλονται με άνωθεν εντολή, κόμματα, που δεν έχουν λάβει ποτέ μέρος σε εκλογές και δεν υπάρχουν. Επιτέλους κάποιοι στην καλύτερη περίπτωση αφελείς ας αντιληφθούν το βρόμικο παιχνίδι που παίζεται, το οποίο και δείχνει ποιόν φοβάται το Σύστημα και γι’ αυτό επιβάλλει “ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ”.
Δεν ήθελαν και δεν θέλουν μία Χρυσή Αυγή γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι η μόνη δύναμη στην χώρα, η οποία θα αντιστεκόταν στην πλημμύρα της τυραννίας της “πολιτικής ορθότητος”, η οποία σημαδεύει την καρδιά του Ελληνισμού, βάλλοντας ευθέως ενάντια στην Ιστορία μας, στην Φυλή μας, στην Πίστη μας, στην Εθνική μας ταυτότητα και επιβάλλει σαν “νέα ηθική” στην Ελληνική κοινωνία την ανηθικότητα!
Απέναντι σε όλα αυτά οι Δελαπατρίδηδες, που θέλουν να γίνουν “Χρυσές Αυγές” στην θέση της Χρυσής Αυγής δεν έχουν να πουν τίποτε και δεν λένε τίποτε, όντας απόνερα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
“ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΡΘΕΙ Ο ΜΟΣΚΟΒΟΣ”
Για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια μέσα στην πικρή σκλαβιά του πίστευε ο λαός μας στην βοήθεια των Ορθόδοξων αδελφών από τον Βορρά. “Ακόμη τούτ’ η Άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι Μωριά και Ρούμελη μέχρι να έρθει ο Μόσκοβος να φέρει το Σεφέρι”, τραγουδούσε ο Ελληνισμός και ήλθε το Σεφέρι πολλές φορές με τελευταία αυτήν του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1829, που υπήρξε το αποφασιστικό βήμα για την εθνική μας ελευθερία, που αποδείχθηκε όμως λειψή.
Τα χρόνια πέρασαν, δύο ολόκληροι αιώνες, και σήμερα πάλι ζούμε μία μεγάλη σύγκρουση. Σύγκρουση στην οποία η κυβέρνηση των Αθηνών επέλεξε στρατόπεδο. Επέλεξε στρατόπεδο δένοντας χειροπόδαρα την Ελλάδα στο άρμα των “Κάου-Μπόυς” με αντάλλαγμα την προστασία από την Τουρκία. Έτσι είπαν… Είπαν, όμως, ψέματα, αφού καμία εγγύηση δεν παρέχεται στην Ελλάδα έναντι της τουρκικής απειλής. Πόσο μάλλον όταν με την κρίση της Ουκρανίας η Τουρκία αναμένεται να αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις με ΗΠΑ. Και όχι μόνον, αλλά και θα καταστεί και πάλι το αγαπημένο της παιδί, που δεν αποκλείεται να αμειφθεί με γεωπολιτικά ανταλλάγματα εις βάρος της Ελλάδος.
Από τον Μόσκοβο στους Κάου-Μπόυς, λοιπόν, μόνο και μόνο για τις καρέκλες τους. Εποχή παρακμής, εποχή δουλείας. Ως πότε;
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ – ΙΔΡΥΤΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ 2022