Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι!
Οι λύκοι! Στα όπλα, Ακρίτες!
Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,
καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,
για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.”
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 1922
Τον στίχο αυτό του Κωστή Παλαμά είχα παραθέσει σε ομιλία μου στην Βουλή, σε μία Βουλή, η οποία ευρίσκεται κάτω από την ιδεολογική και πολιτική τυραννία της αριστεράς. Ο μόνος που απήντησε ήταν ο υπουργός κ. Κατρούγκαλος (κατά δήλωσίν του κομμουνιστής), ο οποίος και ανέγνωσε την έμμετρη απάντηση του κομμουνιστή ποιητή Βάρναλη τότε στον Παλαμά. Του Κώστα Βάρναλη, ο οποίος είχε ξεκινήσει σαν ένθερμος ιδεαλιστής και θαυμαστής του Κωστή Παλαμά και ο οποίος μετά την καταστροφή στην Σμύρνη στράφηκε προς τον μαρξισμό, τσακισμένος και αυτός όπως και πολλοί άλλοι από τα τραγικά γεγονότα.
«ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΦΥΛΗ»! Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Μέσα όμως στην συμφορά αυτή, κάποιοι απέμειναν όρθιοι και ανάμεσά τους κορυφαίος ο Εθνικός μας ποιητής. Και ήταν στις 21 Ιουνίου του 1923, ένα μόλις χρόνο μετά την μεγάλη καταστροφή, όταν ο Κωστής Παλαμάς αδάμαστος ορθώνει το πύρινό του πνεύμα και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ”, η οποία δημοσιεύθηκε στις 21 Ιουνίου 1923, απαντώντας στο ποια είναι η κύρια ιδεολογία στο έργο του λέει:
«Η Πατρίδα. Η φυλή. Η αντίληψη των καινούριων ιδεών (κομμουνισμός) ίσως δεν είναι τόσο κοντά σ’ εμέ. Σ’ εμέ το μεγάλο Ιδανικό είναι άλλο. Είναι η «Μεγάλη Ιδέα». Ναι. Καθαυτό η Μεγάλη Ιδέα. Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Επειδή είμαι τόσο πατριδολάτρης όλες οι κρίσιμες στιγμές του Έθνους μας έχουν αποτυπωθή στους στίχους μου». Είμαστε στα 1928 όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος προαναγγέλλει σε ομιλία του ότι θα καταθέσει νομοσχέδιο, με το οποίο θα χαρακτηρίζει ιδιώνυμο αδίκημα το να υπηρετεί κανείς τα σχέδια της κομμουνιστικής διεθνούς, σχέδια ανθελληνικά, τα οποία απειλούν όχι μόνον την Ιδέα και την ουσία του Έθνους μας, αλλά και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδος μας!
Οι κομμουνιστές κάνουν εκστρατεία ολόκληρη προκειμένου να μη περάσει αυτός ο νόμος και ο “Ριζοσπάστης” πραγματοποιεί εκστρατεία σχετική μέσα στα πλαίσια της οποίας ζητά δηλώσεις των μεγάλων πνευματικών ανδρών της εποχής για τον νόμο. Ερωτούν και τον Παλαμά, ο οποίος θέλοντας να τους αποφύγει τους απαντά: «Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν ξαίρω… δεν ξαίρω. Δεν ανακατεύουμαι στα πολιτικά, δεν μ’ ενδιαφέρουν».
Τότε ο “Ριζοσπάστης” επιτίθεται με σφοδρότητα κατά του Εθνικού μας ποιητή και γράφει: «ΑΝΑΓΟΥΛΑ! Μεγάλος ποιητής ο κ. Κωστής Παλαμάς; Γιαυτό θα μιλήση η αύριο. Η αύριο που έρχεται, ενώ ο κ. Παλαμάς φεύγει – θα έχει ήδη φύγει. Μα εκείνο που μπορεί οποιοσδήποτε να πη από σήμερα – αστός ή προλετάριος – είναι το ότι όταν κανείς δεν έχει μούτρα να πη ότι είναι με την αντίδραση, αλλά ούτε και το σθένος να πη ξάστερα ότι είναι ενάντια στην τρομοκρατία, τι μικρός άνθρωπος πρέπει να είναι αυτός – κι ακριβώς όταν συμβαίνει να είναι ο Παλαμάς – τι τιποτένιος!». Όπως γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τελικά η Ιστορία κατέγραψε σαν μεγάλο ποιητή τον Κωστή Παλαμά και τα γραφόμενα του “Ριζοσπάστη” ως μνημεία εθνικής προδοσίας και μειοδοσίας.
«ΟΙ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ»
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι πιστεύει ο Κωστής Παλαμάς για τον μπολσεβικισμό και έτσι στο περιοδικό “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΦΥΛΛΑ” τον Ιούλιο του 1931 γράφει ξεκάθαρα τι πιστεύει, πράγμα το οποίο βεβαίως σήμερα χάριν της κόκκινης χούντας δεν γνωρίζουν οι Έλληνες. Τα λόγια του Κωστή Παλαμά είναι ξεκάθαρα: «Οι τρόποι που κινούνται τα Σοβιέτ και οι τρόποι με τους οποίους πολιτεύονται, όσο κι αν ευρίσκομ’ έξω και ολόμακρα, μου είναι αντιπαθητικοί.».
Το 1936 ένας συγγραφεύς, ο Ελευθέριος Μιχόπουλος αποστέλλει στον Παλαμά το χειρόγραφο ενός μυθιστορήματός του με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο, το οποίο έχει τίτλο “ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΛΑΝΗΘΗΜΕΝ” και ζητά από τον ποιητή να του γράψει την γνώμη του. Ο Κωστής Παλαμάς απαντά στον Ελευθέριο Μιχόπουλο τον Σεπτέμβριο του 1936 (όπου την χώρα κυβερνά πλέον το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου) και του γράφει: «Είναι αδύνατο κανείς να μην εκτιμήση και να μη τιμήση με κάποιο θαυμασμό την επίμονη και την ακατάβλητη εργασία σας για την πατριωτική του ειλικρίνεια και την εθνικιστική του ενέργεια…».
Τιμά, λοιπόν, την ενέργεια την εθνικιστική του συγγραφέως και μέσα από την απάντησή του και τα παρακάτω αποσπάσματα: «…Από τους πρωτοστάτες των απάτριδων μπολσεβίκων που κατέλαβαν, κυβερνούν και λυμαίνονται τη μεγάλη Ρωσσία… Σαν ακούμε τη λέξη μπολσεβίκοι, κομμουνιστές, ταραζόμαστε και αντιπαθούμε, σε ότι βλέπομε, σε ότι ακούμε τριγύρω μας, σε ότι κινεί την απιστία, την κακοπιστία, την έχθρα, το μίσος.» Ας επιστρέψουμε όμως στο 1929 όταν ψηφίστηκε ο ιδιώνυμος νόμος του Βενιζέλου κατά του κομμουνισμού.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ
Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε τελικά στις 18 Ιουλίου του 1929. Στην διάρκεια της συζητήσεως σφοδρή αντίθεση προς το νομοσχέδιο εξέφρασε η αριστερή πτέρυγα των φιλελευθέρων με επικεφαλής τους Αλέξανδρο Παπαναστασίου και Γεώργιο Καφαντάρη, ενώ στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα το ΚΚΕ διοργάνωσε διαδηλώσεις. Το κόμμα των βασιλοφρόνων, το “Λαϊκό Κόμμα”, δηλώνει ότι θα ψηφίσει υπέρ του νομοσχεδίου και καυτηριάζει τον υπερασπιστή των κομμουνιστών Παπαναστασίου, θυμίζοντάς του ότι σαν πρωθυπουργός το 1924 είχε περάσει νόμο στη Βουλή, με τον οποίο ποινικοποιούσε την έκφραση γνώμης υπέρ του Βασιλέως. Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου προτείνει μέσα στα πλαίσια διαμορφώσεως του νομοσχεδίου το ιδιώνυμο να μην αφορά μόνον τους κομμουνιστές, αλλά και τους φασίστες και ο Ελευθέριος Βενιζέλος απορρίπτει την πρότασή του!
Αυτά σαν απάντηση σε όλα αυτά, τα οποία υποστηρίζουν στις ημέρες μας κάποιοι θλιβεροί μπολσεβίκοι μέσα στο κοινοβούλιο, σε ένα κοινοβούλιο μπροστά στο οποίο υπάρχει ο ανδριάντας του Ελευθερίου Βενιζέλου και οι μαθητές όποτε επισκέπτονται την Βουλή ξεναγούνται στην αίθουσα Ελευθέριος Βενιζέλος. Στηρίζονται όμως στην άγνοια και στην αμάθεια, την οποία έχουν επιβάλλει στον λαό, στην έλλειψη πολιτικής παιδείας, που με σύστημα και μέθοδο έχουν μετατρέψει σε ένα απόλυτο δόγμα σχεδόν θρησκευτικού χαρακτήρα έναντι του οποίου δεν επιτρέπουν την οποιαδήποτε αντίρρηση.
Για τον λόγο αυτό και πραγματικά καταλαμβάνονται από λύσσα και μανία όταν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ τους λέει κατά πρόσωπο τις Αλήθειες, τις πικρές για αυτούς αλήθειες που θέλουν να λησμονηθούν. Ό,τι και να κάνουν όμως “scripta manent», τα γραπτά μένουν, και επί του προκειμένου μένουν οι στίχοι του Κωστή Παλαμά και τα ξεκάθαρα λόγια του, του Κωστή Παλαμά που σχεδόν εκατό χρόνια πριν κήρυσσε τον λόγο τον Εθνικό και ζητούσε από όλους τους Έλληνες οι οποίοι είναι ζωντανοί να διώξουν μακριά από την Πολιτεία του φαύλους και τους περιττούς, τους δημοκόπους και τους μπολσεβίκους.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Ιδρυτής Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή