Το παραμύθι το ξέρετε: ο Ερντογάν Πασάς είναι… ετοιμόρροπος και η Τουρκιά… διεθνώς απομονωμένη, ενώ η Ελλάδα του Μητσοτάκη είναι το… αγαπημένο παιδί της Δύσης και το… φόβητρο της Ανατολής!
Ας δούμε τώρα ποια είναι η αλήθεια…
Τον θυμάστε τον –αυτοαποκαλούμενο- στρατάρχη Χάφταρ, που ελέγχει την Ανατολική Λιβύη; Δικό μας παιδί! Τον φέραμε και στην Ελλάδα, τον υποδεχθήκαμε με τιμές αρχηγού κράτους και τον συνάντησε κι ο Κούλης. Υποτίθεται, πως η Ελλάδα μαζί με τον «στρατάρχη» θα έθετε στο περιθώριο το μνημόνιο οριοθέτησης της ΑΟΖ Λιβύης – Τουρκίας, που υπογράφηκε το 2019, από την τότε κυβέρνηση της Τρίπολης!
Ε, λοιπόν, ξεχάστε τα όλα αυτά τα… όμορφα!
Λίγες ημέρες μετά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε ο Ερντογάν Πασάς στην ρωσσο-ουκρανική συμφωνία για εξαγωγή των ουκρανικών σιτηρών (αποσπώντας τα θερμά συγχαρητήρια του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, δηλαδή της πλανηταρχίας…), ο Πασάς πρωταγωνίστησε και στην προσπάθεια συμφιλίωσης των δύο αντιπάλων στρατοπέδων της Λιβύης, που ελέγχουν την Δυτική και την Ανατολική χώρα αντιστοίχως!
Έτσι, δίπλα του βρέθηκαν ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Ακίλα Σαλέχ (της… δικιάς μας, Ανατολικής Λιβύης) και το μέλος του Προεδρικού Συμβουλίου, Αμπντουλά Αλ-Λάφι (της Δυτικής Λιβύης). Στην συνάντηση αυτή έγινε το πρώτο βήμα, καθώς επιτεύχθηκε μια κατ’ αρχήν συμφωνία για τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών στην Λιβύη, ενώ και οι δύο εκπρόσωποι των αντιμαχομένων πλευρών, εξήραν τις προσπάθειες της Τουρκιάς για ειρήνευση και ενότητα στη χώρα τους.
Κοινώς, μας την έσκασε ο Χάφταρ! Με τέτοιους «ηγέτες» που έχουμε (Κούλη Μητσοτάκη…), ήταν αναμενόμενο!
(ΥΓ): Κι όπως καταλαβαίνετε, μετά απ’ αυτές τις εξελίξεις, ισχύει «κανονικά και με το νόμο» το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την Ελλάδα…