Σαν σήμερα το πρωινό του 1945, στην πόλη της Χιροσίμα, ο ουρανός ήταν μια μικρή μπλε παιδική ζωγραφιά, ασυννέφιαστη ζωγραφιά, σαν παιδιού από σπίτι ευτυχίας.
Τον καθαρό μπλε ουρανό διαδέχτηκε ένα άπλετο, απέραντο φως που σκόρπισε σε όλους τους κήπους της πόλης – καθώς φως και ανθρώπινη σάρκα έγιναν ένα-, αυτό που μέχρι το προηγούμενο δευτερόλεπτο οι άνθρωποι αποκαλούσαν σπίτι, δρόμο, δέντρα, λουλούδια…
Πλέον η μόνη λέξη που είχε απομείνει σε όλη την πόλη ήταν ερείπια – κομμάτια πάνω σε σφηνωμένα σώματα.
Και όταν όλα τελείωσαν, όλοι πίστεψαν πως τίποτα δε θα ξαναφυτρώσει πάνω στη Χιροσίμα.
Δεν ήταν αλήθεια. Σε ό,τι όμωs φυτρώνει, λένε πως ακόμα ακούγονται οι λυγμοί των καμένων μωρών..
77 χρόνια πριν, στις 8.15 το πρωί τοπική ώρα, έγινε η ρίψη της 1ης ατομικής βόμβας-ουρανιου 25, “Little Boy” το ονοματισαν οι «Σωτήρες» της οικουμενης-στο εμπορικό κέντρο της Χιροσίμα.
Σαν έσκασε, σε ύψος 1.900 ποδιών πάνω απ το εμπορικό κέντρο της Χιροσίμα, σηκώθηκε ενας καυτός άνεμος ταχύτητος 1.200 χλμ. την ώρα, και γκρέμισε τους τοίχους σε μια ακτίνα 1.500 μ. θρυμματίζοντας τα τζάμια των παραθύρων ακόμα και σε απόσταση 11,3 χλμ. από το σημείο Μηδέν.
Ενας πύρινος κυκλώνας, στροβιλιζόταν στην πόλη επί έξι ώρες.
Το ωστικό κύμα της έκρηξης, σε συνδυασμό με τη θερμότητα που εκλύθηκε, κονιορτοποίησε τα πάντα σε μία περιοχή σχεδόν 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων….
Απολογισμός 78.150 άμαχοι νεκροί, 9.284 τραυματίες,13.938 εξαφανισθέντες.
Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία, μία μονο βόμβα δεν προκάλεσε τέτοια καταστροφή.
Ακόμα και σήμερα γεννιούνται παιδιά με γενετικές ανωμαλίες.
Σχετική έρευνα του Radiation Effects Research Foundation,
έδειξε πως μεταξύ 1950 και 2000, το 46% των θανάτων από λευχαιμία και το 11% άλλων καρκινικών παθήσεων μεταξύ των επιζώντων σε ολόκληρη τη χώρα οφείλονταν στη ραδιενέργεια.
Σύμφωνα βέβαια με το διάγγελμα του Αμερικανού Πρόεδρου Τρούμαν, η ρίψη «υπηρετούσε ευγενείς σκοπούς και είχε την έγκριση του Θεού»…
Χέρι – χέρι οι δολοφόνουι της Δρέσδης, του Αμβούργου της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Καμία δίκη δεν έγινε και δεν κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όπως κάθισαν άλλοι στη Νυρεμβέργη στο όνομα του ψεύδους, της ιστορικής παραχάραξης και της «δημοκρατίας».
Αιωνία η μνήμη των θυμάτων.
Μ.Κ. Λευκωσία, ένας ταπεινός «στρατιώτης» της Ιδέας.
