Η Μητέρα του Σωτήρος έλαβε το προσωνύμιο της Παναγίας, τον 3ο αιώνα, προκειμένου να εκφραστεί το ότι είναι θεολογικά η Αγιωτέρα όλων των Αγίων. Ο γλωσσοπλάστης λαός μας δεν θα μπορούσε όμως να αρκεστεί σε ένα ή δυο ονόματα για Αυτήν. Όπως έδινε ονόματα ανάλογα με τον τόπο ή την ιδιότητα στους παλιούς θεούς, ονόματα που διατήρησε και για την Χριστιανική θρησκεία, όπως το Σωτήρ, προσωνύμιο του Διός, για τον Χριστό, όπως ονόμασε την Ήρα Ανθεία, Μειλιχία και Καλλιστέφανο, αλλά και Κιθαιρωνία, Ολυμπία, και βεβαίως Παρθένο, έτσι και την Μητέρα του Θεού, την έκανε δική του μάνα, και την αποκαλεί με αγάπη, με διαφορετικά ονόματα κατά τόπους. Ενδεικτικά μόνον αναφέρουμε:
Ανάλογα με την απεικόνισή της, είναι Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γαλακτοτροφούσα, Δεξιοκρατούσα ή Δεξιά, Τριχερούσα και Μεγαλομάτα.
Ανάλογα με την έμπνευση του αγιογράφου, την βασισμένη σε θρησκευτικούς στίχους, κυρίως από τον Ακάθιστο Υμνο, είναι η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Οδηγήτρια, το Άξιον Εστίν, Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή, Κεχαριτωμένη, Ρόδον το Αμάραντον. Ανάλογα με την ιστορία της εικόνας Της, είναι Εσφαγμένη, Πυροβοληθείσα, Πορταΐτισσα, Χιλιαρμενίτισσα κι Αγγελόκτιστη. Από τον τόπο της λατρείας Της, είναι Αθηνιώτισσα, Πυργιανή, Σπηλιανή, Μεγαλοσπηλαιώτισσα, Θαλασσινή, Ολυμπιώτισσα, Σουμελιώτισσα, Καταπολιανή, Μαλεβήκαι Τροοδίτισσα.
Ανάλογα με τον ναό Της είναι Θολοσκέπαστη, Μολυβδοσκέπαστη, Πελεκητή, Κρεμαστή, ή Μαρμαριώτισσα. Ανάλογα με τις ιδιότητες που της αποδίδονται, είναι Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Υγεία, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη και Ελευθερώτρια. Είναι ακόμη «χρυσή»: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχέρα. Είναι κι Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή…
Όπου κι αν βρεθούμε, ας εορτάσουμε την Λαμπρή του Καλοκαιριού, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία Θεοτόκο.