Όταν οι “φασίστες” της 4ης Αυγούστου ανέστησαν το Αρχαίο Θέατρο στην Επίδαυρο
Σε άκρως δημοκρατική εφημερίδα, υπήρξε μεγάλο αφιέρωμα με τίτλο “ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ – Μία συνοπτική αναδρομή στην Ιστορία του σημαντικού φεστιβάλ που φιλοξενείται κάθε χρόνο στο Αρχαίο Θέατρο της Αργολίδας – Οι πρωτοπόροι”.
Στο κείμενο λοιπόν, διαβάζουμε: “1938 – Νέα Εποχή με την “Ηλέκτρα”. Στιγμή ύψιστης συγκίνησης, από εκείνες που μένουν στην Ιστορία ως σημαντικά ορόσημα: Στις 11 Σεπτεμβρίου 1938 έπειτα από χιλιάδες χρόνια, στην Επίδαυρο ακούγεται ξανά ο θεατρικός λόγος. Ο θίασος του Εθνικού Θεάτρου κάνει την εμφάνισή του στην ορχήστρα του Αρχαίου Θεάτρου για να ερμηνεύσει την “Ηλέκτρα” σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Πρωταγωνίστριες δύο ιερά τέρατα της ελληνικής σκηνής. Η Κατίνα Παξινού και η αδικοχαμένη Ελένη Παπαδάκη…”
Παρατήρησις πρώτη από την τελευταία πρόταση του δημοσιεύματος “αδικοχαμένη” πως; Σε τροχαίο ατύχημα; Γιατί δεν γράφουν ότι η μεγάλη Ελληνίδα τραγωδός Ελένη Παπαδάκη εκτελέστηκε φρικτά από τους φονιάδες μπολσεβίκους στα Δεκεμβριανά;
Ερχόμαστε όμως στην ημερομηνία όπου ακούστηκε και πάλι και ήταν αυτό πράγματι στιγμή υψίστης συγκίνησης ο θεατρικός λόγος στην Επίδαυρο και η ημερομηνία αυτή είναι Σεπτέμβριος του 1938, όταν την χώρα κυβερνούσε ο Ιωάννης Μεταξάς και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, που για δημοκράτες και μπολσεβίκους ήταν… φασιστικό! Και δεν ήταν τυχαία η ενέργεια αυτή αναβιώσεως του αρχαίου λόγου αφού κεντρική ιδέα του Εθνικού καθεστώτος, της 4ης Αυγούστου ήταν η δημιουργία του Γ΄ Ελληνικού πολιτισμού.
Χ.Α.Μ.