Κουραστήκαμε αφόρητα από τις μελό ιστορίες με αφορμή τον θάνατο της Βασίλισσας της Αγγλίας, Ελισάβετ. Σεβαστός ο θάνατος, ιερός από την εποχή ακόμη της Αντιγόνης, που θυσίασε την ζωή της για να αποδώσει ταφικές τιμές στον νεκρό αδελφό της, αλλά να μη ξεχνάμε και την Κύπρο μας, να μη ξεχνάμε τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Στις 2 Ιουνίου του 1953 η Βασίλισσα Ελισάβετ στέφεται βασίλισσα και λαμβάνουν χώρα εορτασμοί σε όλη την Κύπρο, που περιλαμβάνουν την έπαρση της Αγγλικής Σημαίας. Ένα 15χρονο παλληκάρι όμως κατεβάζει την αγγλική σημαία από το Γυμνάσιο της Πάφου. Συλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος γιατί είναι μόλις 15 χρονών. Είναι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, που δύο χρόνια μετά εντάσσεται στην ΕΟΚΑ. Σε ηλικία 18 χρονών συλλαμβάνεται μεταφέροντας όπλα. Στην δίκη του παραδέχεται την ενοχή του και δηλώνει γενναία στους τυράννους της Κύπρου ότι γνωρίζει ότι θα τον κρεμάσουν. Πράγματι καταδικάζεται σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.
Οι συνήγοροί του κάνουν αίτηση χάριτος, όπως έγινε και με άλλους αγωνιστές της ΕΟΚΑ στα χρόνια που ακολούθησαν. Βασίλισσα της Αγγλίας, η οποία έχει την δυνατότητα να δώσει χάρη είναι η Ελισάβετ. Ας μην ξεχνάμε την Ιστορία μας και τα παλληκάρια που είναι θαμμένα στα Φυλακισμένα Μνήματα.
“Ο Ευαγόρας στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει:
Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.”
Χ.Α.Μ.
